Ευστάθιος
ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και Ομολογητής, αποτινάξας αφ’ εαυτού τον κόσμον και τα
εν τω κόσμω, ως φορτίον βαρύ, έγινε Μοναχός και τον ζυγόν του Χριστού φέρων επι
των ώμων του, αόκνως εποίει τας εντολάς Αυτού και επεμελείτο της σωτηρίας της
ψυχής του. κατόπιν δε εχειροτονήθη και Ιερεύς, πεισθείς εις τας πολλάς προς
αυτόν παρακλήσεις του λαού. Ηυχαρίστει δε πάντοτε τον Θεόν, προς τον οποίον
είχε πίστιν αδίστακτον· είχεν αγάπην εις όλους ανυπόκριτον· ήτο διδακτικός,
ταπεινός, συμπαθής, ελεήμων, ζηλωτής καλών έργων.
Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας έγινε και Αρχιερεύς της εν Βιθυνία Κίου, η οποία το πάλαι ωνομάζετο Κίερος, ύστερον δε ωνομάσθη Προυσιάς και ήτις πρότερον είχε θρόνον Επισκόπου υπό τον Νικαίας Μητροπολίτην. Ταύτην λοιπόν την Επισκοπήν παραλαβών ο Άγιος εκυβέρνησεν επί ικανά έτη, κατά τους Κανόνας και τας παραδόσεις των Αγίων Αποστόλων. Επειδή δε ανεφύη εις την του Χριστού Εκκλησίαν η αίρεσις των εικονομάχων, ο μακάριος ούτος Ευστάθιος ωπλίσθη με την μελέτην των Θείων Γραφών και δι’ αυτής, ως δια σφενδόνης, εκτύπα τους εικονομάχους, οι οποίοι εκαυχώντο εναντίον των του Θεού Εκκλησιών. Τινές δε εξ αυτών διέβαλον τον Άγιον εις τον τότε εικονομάχον βασιλέα. Κατά πρώτον λοιπόν ηπειλήθη ο Άγιος, έπειτα δε έλαβεν εμπτύσματα εις το πρόσωπον, δαρμούς, φυλακάς, κακοπαθείας, ανακρίσεις και ραβδισμούς· τελευταίον δε δείραντες αυτόν οι εικονομάχοι με χονδράς ράβδους, τον εξώρισαν εκ της Επισκοπής του, διότι προσεκύνει και ετίμα τας αγίας Εικόνας. Εκεί λοιπόν εις την εξορίαν διήλθεν επί τινα έτη θλιβόμενος, κακουχούμενος, υστερούμενος, πεινών, διψών και γυμνητεύων, δια των τοιούτων δε κακοπαθειών ταλαιπωρηθείς ο αοίδιμος και ευχαριστών τον Θεόν, απήλθεν εις τας αιωνίους μονάς. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας έγινε και Αρχιερεύς της εν Βιθυνία Κίου, η οποία το πάλαι ωνομάζετο Κίερος, ύστερον δε ωνομάσθη Προυσιάς και ήτις πρότερον είχε θρόνον Επισκόπου υπό τον Νικαίας Μητροπολίτην. Ταύτην λοιπόν την Επισκοπήν παραλαβών ο Άγιος εκυβέρνησεν επί ικανά έτη, κατά τους Κανόνας και τας παραδόσεις των Αγίων Αποστόλων. Επειδή δε ανεφύη εις την του Χριστού Εκκλησίαν η αίρεσις των εικονομάχων, ο μακάριος ούτος Ευστάθιος ωπλίσθη με την μελέτην των Θείων Γραφών και δι’ αυτής, ως δια σφενδόνης, εκτύπα τους εικονομάχους, οι οποίοι εκαυχώντο εναντίον των του Θεού Εκκλησιών. Τινές δε εξ αυτών διέβαλον τον Άγιον εις τον τότε εικονομάχον βασιλέα. Κατά πρώτον λοιπόν ηπειλήθη ο Άγιος, έπειτα δε έλαβεν εμπτύσματα εις το πρόσωπον, δαρμούς, φυλακάς, κακοπαθείας, ανακρίσεις και ραβδισμούς· τελευταίον δε δείραντες αυτόν οι εικονομάχοι με χονδράς ράβδους, τον εξώρισαν εκ της Επισκοπής του, διότι προσεκύνει και ετίμα τας αγίας Εικόνας. Εκεί λοιπόν εις την εξορίαν διήλθεν επί τινα έτη θλιβόμενος, κακουχούμενος, υστερούμενος, πεινών, διψών και γυμνητεύων, δια των τοιούτων δε κακοπαθειών ταλαιπωρηθείς ο αοίδιμος και ευχαριστών τον Θεόν, απήλθεν εις τας αιωνίους μονάς. Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου