Κλαύδιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς και οι συν αυτώ συναθλήσαντες Άγιοι
Μάρτυρες Ιλαρία η τούτου σύζυγος και τα τέκνα αυτών Μαύρος και Ιάσων ήσαν
συναθληταί των Αγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου και Δαρείας. Ήτο δε ο Άγιος Μάρτυς
Κλαύδιος ο τριβούνος, δηλαδή ο δικαστής, όστις, ως είπομεν ανωτέρω, παρέλαβε
παρά του επάρχου Κελλερίνου τους Αγίους Χρύσανθον και Δαρείαν, ίνα τιμωρήση
αυτούς.
Βλέπων δε ότι ουδεμία αφ’ ενός βάσανος ίσχυε να βλάψη τους Αγίους, ουδέ εφαίνετο ίχνος πληγής εις τα σώματά των και αφ’ ετέρου, ότι ο Άγιος Χρύσανθος, καίτοι εδέρετο με ακανθώδεις ράβδους έως ότου οι δήμιοι εξησθένησαν δέροντες, αυτός όμως τοσούτον έχαιρεν, ως εάν έπασχεν άλλος, εγνώρισεν εκ του παραδόξου τούτου θαυμασίου, ως φρόνιμος, ότι δια θείας δυνάμεως έγινε τούτο. Όθεν προσέπεσεν εις τους πόδας του Αγίου και παρευθύς εβαπτίσθη αυτός τε και η γυνή του Ιλαρία και οι υιοί του Μαύρος και Ιάσων και όλοι οι δούλοι και φίλοι του, ως και οι υποτασσόμενοι αυτώ στρατιώται μεθ’ όλων των φίλων των. Τούτο μαθών ο βασιλεύς Νουμεριανός διέταξε να δεθή λίθος εις τον λαιμόν του Αγίου Κλαυδίου και ούτω να ριφθή εις την θάλασσαν, όλοι δε οι στρατιώται να βασανισθώσι και οι μη πειθόμενοι να αρνηθώσι τον Χριστόν, να αποκεφαλίζωνται εν τω θεάτρω. Ούτως έλαβον ο τε Άγιος Κλαύδιος και οι μετ’ αυτού Στρατιώται τους στεφάνους της αθλήσεως. Οι δε υιοί του αυτόκλητοι προσήλθον εις το Μαρτύριον και ομολογήσαντες τον Χριστόν ενώπιον του τυράννου απεκεφαλίσθησαν λαβόντες και ούτοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Πλησίον δε του τόπου, εις τον οποίον εθανατώθησαν οι Άγιοι Μάρτυρες Κλαύδιος και οι συν αυτώ Στρατιώται ήτο σπήλαιον τι, το οποίον καθαρίσαντες οι Χριστιανοί, ενεταφίασαν εν αυτώ τα ιερά Λείψανα των Αγίων. Η δε Αγία Ιλαρία, λαβούσα τα Λείψανα των υιών της, ενεταφίασαν αυτά εν ιδιαιτέρω τόπω και επεσκέπτετο συχνάκις τους τάφους αυτών· δι’ αυτό συλληφθείσα και αύτη υπό των απίστων και συρομένη βιαίως, παρεκάλεσε τους σύραντας αυτήν να την αφήσωσιν ολίγον. Ως δε αφέθη, ύψωσε τας χείρας εις τον ουρανόν και προσηυχήθη, ούτω δε προσευχομένη παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Τούτο το θαύμα βλέποντες οι δήμιοι εξεπλάγησαν και έφυγον εκείθεν. Δύο δε υπηρέτριαι της Αγίας, μαθούσαι τον θάνατον της κυρίας των και πορευθείσαι επί τόπου, έλαβον το Λείψανον αυτής και ενεταφίασαν αυτό πλησίον εις τους τάφους των δύο υιών της.
Βλέπων δε ότι ουδεμία αφ’ ενός βάσανος ίσχυε να βλάψη τους Αγίους, ουδέ εφαίνετο ίχνος πληγής εις τα σώματά των και αφ’ ετέρου, ότι ο Άγιος Χρύσανθος, καίτοι εδέρετο με ακανθώδεις ράβδους έως ότου οι δήμιοι εξησθένησαν δέροντες, αυτός όμως τοσούτον έχαιρεν, ως εάν έπασχεν άλλος, εγνώρισεν εκ του παραδόξου τούτου θαυμασίου, ως φρόνιμος, ότι δια θείας δυνάμεως έγινε τούτο. Όθεν προσέπεσεν εις τους πόδας του Αγίου και παρευθύς εβαπτίσθη αυτός τε και η γυνή του Ιλαρία και οι υιοί του Μαύρος και Ιάσων και όλοι οι δούλοι και φίλοι του, ως και οι υποτασσόμενοι αυτώ στρατιώται μεθ’ όλων των φίλων των. Τούτο μαθών ο βασιλεύς Νουμεριανός διέταξε να δεθή λίθος εις τον λαιμόν του Αγίου Κλαυδίου και ούτω να ριφθή εις την θάλασσαν, όλοι δε οι στρατιώται να βασανισθώσι και οι μη πειθόμενοι να αρνηθώσι τον Χριστόν, να αποκεφαλίζωνται εν τω θεάτρω. Ούτως έλαβον ο τε Άγιος Κλαύδιος και οι μετ’ αυτού Στρατιώται τους στεφάνους της αθλήσεως. Οι δε υιοί του αυτόκλητοι προσήλθον εις το Μαρτύριον και ομολογήσαντες τον Χριστόν ενώπιον του τυράννου απεκεφαλίσθησαν λαβόντες και ούτοι τους στεφάνους του Μαρτυρίου. Πλησίον δε του τόπου, εις τον οποίον εθανατώθησαν οι Άγιοι Μάρτυρες Κλαύδιος και οι συν αυτώ Στρατιώται ήτο σπήλαιον τι, το οποίον καθαρίσαντες οι Χριστιανοί, ενεταφίασαν εν αυτώ τα ιερά Λείψανα των Αγίων. Η δε Αγία Ιλαρία, λαβούσα τα Λείψανα των υιών της, ενεταφίασαν αυτά εν ιδιαιτέρω τόπω και επεσκέπτετο συχνάκις τους τάφους αυτών· δι’ αυτό συλληφθείσα και αύτη υπό των απίστων και συρομένη βιαίως, παρεκάλεσε τους σύραντας αυτήν να την αφήσωσιν ολίγον. Ως δε αφέθη, ύψωσε τας χείρας εις τον ουρανόν και προσηυχήθη, ούτω δε προσευχομένη παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Τούτο το θαύμα βλέποντες οι δήμιοι εξεπλάγησαν και έφυγον εκείθεν. Δύο δε υπηρέτριαι της Αγίας, μαθούσαι τον θάνατον της κυρίας των και πορευθείσαι επί τόπου, έλαβον το Λείψανον αυτής και ενεταφίασαν αυτό πλησίον εις τους τάφους των δύο υιών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου