Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΊΟΥ του Νεοφανούς και Θαυματουργού, του εν Διϊπείω, εν ειρήνη τελειωθέντος.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ήκμαζε εις την Ανατολήν κατά τα μέσα του Ι΄ αιώνος, εγκαταλείψας δε σύζυγον, τέκνα και συγγενείς, επροτίμησε την στενήν και τεθλιμμένην οδόν του Κυρίου. Ενδυθείς λοιπόν το Μοναχικόν Σχήμα και άρας επί των ώμων τον ελαφρόν ζυγόν του Κυρίου, περιεπάτει εις διαφόρους πόλεις και χώρας και εις τας ερήμους, στερπύμενος, θλιβόμενος και κακουχούμενος.
Αποκαλυφθέντος δε εις αυτόν παρά Θεού του θανάτου του, ήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν και εν τω πανσέπτω Ναώ του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Διϊππειον, διατρίψας επτά ημέρας, εκεί ανεπαύθη ο αοίδιμος εν Κυρίω. Ελθόντες δε όπως ενταφιάσωσιν αυτόν Χριστιανοί τινες και βλέποντες τα βαρύτατα σίδηρα, τα οποία εφόρει και ότι ολόκληρον το σώμα του ήτο καρφωμένον δια των σιδήρων, εν μια φωνή έκραζον το Κύριε, ελέησον. Κατασκευάσαντες δε θήκην μαρμαρίνην έθηκαν εν αυτή το ιερόν Λείψανον του μακαρίου και ενεταφίασαν αυτό εις τον Νάρθηκα του ρηθέντος Ναού του Αποστόλου Ιωάννου. Έκτοτε ανέβλυζε τούτο ιατρείας διαφόρων ασθενειών εις τους μετά πίστεως αυτώ προστρέχοντας, πολλοί δε μαρτυρούσι δια ζώσης γωνής τα εις αυτούς γενόμενα θαύματα παρά του Οσίου.