Τη ΙΔ΄ (14ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΜΑΡΩΝΟΣ.

Μάρων ο Όσιος Πατήρ ημών επιθυμήσας να ζήση ζωήν άνευ στέγης και οροφής, επήγεν επί της κορυφής όρους τινός της εν Αντιοχείας Κύρου, η οποία ετιμάτο υπό των παλαιών Ελλήνων· όθεν και τον ναόν των δαιμόνων, ο οποίος ήτο εκεί εκτισμένος υπ’ εκείνων, καθιέρωσεν εις τον Θεόν και κατώκησεν εις αυτόν, κατασκευάσας σκηνήν τινα πολύ μικράν, υπό την οποίαν σπανίως εισήρχετο.
Καίτοι δε έζη ο αοίδιμος με πόνους όχι μικρούς, αυτός όμως δεν ηυχαριστείτο εις εκείνους, αλλά επενόει και άλλους μεγαλυτέρους· ο δε αγωνοθέτης Θεός κατά το μέτρον των πόνων έδωκεν εις αυτόν και το μέτρον της ιδικής του Χάριτος, διότι έβλεπε τις, ότι δια της προσευχής του Οσίου τούτου οι πυρετοί και αι θέρμαι εθεραπεύοντο, το ρίγος έπαυεν, οι δαίμονες έφευγον και αι διάφοροι ασθένειαι ιατρεύοντο. Ούτος ο Όσιος πολλά Μοναστήρια και Ασκητήρια έκτισε και πολλούς προσήνεγκε σεσωσμένους και ηγιασμένους εις τον Θεόν. Όθεν δια της ασκήσεως, τοιαύτην πνευματικήν γεωργίαν μεταχειριζόμενος ο αοίδιμος, πολλά φυτά φιλοσοφίας και αρετής υπέδειξεν εν τη χώρα της Κύρου, διότι όχι μόνον τα σώματα αλλά και τας ψυχάς εθεράπευε. Αρρωστήσας δε ο Όσιος ολίγον, εξήλθεν εν ειρήνη εκ της παρούσης ζωής και ανήλθεν εις ουρανούς, ίνα απολαύση τους καρπούς των ιδρώτων του.