Κι ἀπάνου ἀπ’ ὅλα ἡ δόξα του πάει πρός τη χώρα πού εἶναι
τό Παγγαῖο τό λογάρι της κι εἶναι ἡ Θεσσαλονίκη
βασίλισσά της, κι ἡ Ἔδεσσα μάννα της, βρυσομάννα,
κι εἶναι τοῦ Σλαύου τ’ ὄνειρο και τοῦ Ρωμιοῦ ἡ λαχτάρα.
Ἁπλώνεται καί ὀργώνεται κι ἀνθίζει καί πατιέται
στή μέση τοῦ Ἀλιακμονα καί τοῦ Ἀξιοῦ πού πάντα
ποτάμια ντεληπόταμα, Βαρδάρι καί Βιστρίτσα,
δέ στέκουν, ὅλο ξεχειλᾶν κι ἀγριεύουνε καί τρέχουν,
καί τή φυλάγουν καί τή ζοῦν τή χώρα, μά τοῦ κάκου,
γιατί νεροσυρμές λαῶν κι ἐθνῶν καταποτῆρες
κυλᾶνε πάντα ἀπάνου της καί τήνε πλημμυρίζουν
πολιτισμένοι, βάρβαροι, παλιές καινούργιες φάρες,
καί τιποτένιοι καί ἀκουστοί γοργά καί ἀργά διαβαίνουν,
ψάχνουν ἐδῶ, σκάφτουν ᾿κεῖ, χτυπᾶν, παραμονεύουν,
καί τούς θαμπώνει τ’ ὅραμα, κι ἡ χώρα κι ἡ ἴδια στέκει
σάν ὅραμα θαμπωτικό τή φαντασία χτυπώντας.
(Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ)
Το σχέδιο αποδόμησης της χώρας μας προχωράει βήμα-βήμα. Ανελέητα τα χτυπήματα, αφού οι παλιότερες γενιές με νωπές μνήμες των καταστροφών έφυγαν από τη ζωή. Τώρα βγαίνουν άνευρα παιδιά, η απονεύρωση του μυαλού φέρνει παγκοσμιοποιημένους καρπούς. Ποιός να εμπνεύσει, ποιός να δώσει όραμα στη καταχνιά. Μη μιλάς για Παλαμά δεν εμπνέει, μη μιλάς για Μακρυγιάννη ήταν άξεστος, μη μιλάς για Κολοκοτρώνη ήταν εθνιστής!
ΑπάντησηΔιαγραφή