Χρειάζεται στρατηγική για να αναγκαστεί η Τουρκία να αναγνωρίσει τα εγκλήματά της κατά των Ελλήνων και των άλλων χριστιανών της Ανατολίας
Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάναμε αναφορά στο θέμα της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, και της συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη μαρτυρική Αμισό για να αρχίσει η τελευταία και αγριότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Στην αναφορά μας αυτή καταδεικνύεται η απουσία στρατηγικής -εν αντιθέσει προς τους Αρμένιους- από πλευράς του ελληνικού κράτους αλλά και του οργανωμένου χώρου των προσφύγων από την ανατολική Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τη Σμύρνη, το Αϊδίνι, τη Φώκαια, την Πέργαμο, το Αϊβαλί, την περιφέρεια του Μαρμαρά, τη Βιθυνία και από άλλες περιοχές της Ανατολίας για διεκδίκηση της δικαίωσης, η οποία περνά μέσα από την αναγνώριση της γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα και εν τέλει από την ίδια την Τουρκία.
Λόγω έλλειψης χώρου, δεν μπορέσαμε να αναφερθούμε στα ισχυρά κέντρα που υπάρχουν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τα οποία δρουν υπονομευτικά και έχουν ως στόχο την ακύρωση των νόμων του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τους οποίους αναγνωρίστηκε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και των Αρμενίων. Τα κέντρα αυτά ήταν που υπονόμευσαν τη Γενοκτονία, αφού προσπαθούσαν να εξαιρέσουν από τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από την ελληνική Βουλή.
Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη των αναγνωστών μας, αν περνούσε ο νόμος, όπως ήθελαν αυτά τα κέντρα, όποιος αρνιόταν κακόβουλα τη Γενοκτονία των Εβραίων θα παραβίαζε τον νόμο και θα είχε ποινικές συνέπειες, ενώ όποιος έκανε το ίδιο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων δεν θα είχε καμία συνέπεια. Δύο σε ένα, που λέμε: και υπονόμευση της γενοκτονίας και ρατσισμός. Ευτυχώς που βρέθηκαν ο Σάββας Αναστασιάδης και άλλοι 35 βουλευτές και έστειλαν εκείνη την ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό Σαμαρά και υπό τον φόβο πτώσης της κυβέρνησης το νομοσχέδιο πέρασε με τις ίδιες πρόνοιες για όλες τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Πάμε τώρα στο μεγάλο παιχνίδι που παίζεται με τις γενοκτονίες από τις μεγάλες δυνάμεις και από την Τουρκία. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αν και φέρνουν το θέμα της αναγνώρισης πολλές φορές στο προσκήνιο, πάντα την τελευταία στιγμή κάτι συμβαίνει και το θέμα παραπέμπεται στις καλένδες. Αυτό οφείλεται είτε στην παρέμβαση της Τουρκίας και σε ανταλλάγματα που παραχωρεί για να μην προχωρήσει η αναγνώριση είτε σε άλλους βαθύτερους υπολογισμούς, όπως, για παράδειγμα, να επικρέμεται το θέμα της αναγνώρισης ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι της Τουρκίας.
Ανάλογα θέματα παρατηρήθηκαν στη Γαλλία, τότε που η Ενωση Τούρκων Βιομηχάνων εγκαταστάθηκε στο Παρίσι μοιράζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια σε Γάλλους γερουσιαστές, αποτρέποντας την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω.
Οτι το θέμα της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα είναι ένα τεράστιο, παγκόσμιο ζήτημα, που επηρεάζει τις σχέσεις της Τουρκίας με τις μεγάλες δυνάμεις και τη διεθνή κοινότητα. Είναι παγκόσμιο ζήτημα όχι απλά γιατί η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει, αλλά γιατί συνεχίζει τα εγκλήματα εναντίον των Ασσυρίων και των Κούρδων Γεζιντί. Απόδειξη το πρόσφατο δημοσίευμα του «Ιντιπέντεντ», το οποίο αναφέρει ότι είναι πιθανόν ο εισαγγελέας να διατάξει τη σύλληψη του Ερντογάν στη Σουηδία, κατόπιν καταγγελίας βουλευτών εις βάρος του για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου.
Απλά, για του λόγου το αληθές, να πούμε στους αναγνώστες μας ότι από τον Ιανουάριο του 2018, οπότε εισέβαλε ο τουρκικός στρατός στην Αφρίν, μέχρι σήμερα έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους 220.000 Ασσύριοι χριστιανοί και Κούρδοι Γεζιντί, ενώ ετοιμάζεται να εισβάλει στη βόρεια Συρία, στις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι, όπου κατοικούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ασσύριοι χριστιανοί και Γεζιντί.
Στις περιοχές στις οποίες εισβάλλει και καταλαμβάνει ο Ερντογάν με τον στρατό του εγκαθίστανται τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και άλλων ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων, μέσω των οποίων διαπράττεται η γενοκτονία, με σφραγίδα Ερντογάν.
Αλλη μια απόδειξη του πόσο σημαντικό είναι να συντονίσουν όλοι οι απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας αλλά και τα μελλοντικά θύματα τον αγώνα τους για τη διεθνοποίηση και τελικά την αναγνώριση της γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα και την ίδια την Τουρκία είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τους ερευνητές του Μουσείου του Ολοκαυτώματος και του Dartmouth College, οι οποίοι το 2014 ανέπτυξαν ένα μοντέλο υπολογιστή που αναλύει τον κίνδυνο της γενοκτονίας από συγκεκριμένες χώρες, η Τουρκία βρίσκεται στη δεκάδα των χωρών που είναι δυνατόν να διαπράξουν σήμερα γενοκτονία.
Συγκεκριμένα, η Τουρκία βρίσκεται στην όγδοη θέση παγκοσμίως ως χώρα που είναι σε θέση να διαρπάξει γενοκτονία. Μετά από όλα αυτά πού οδηγούμαστε. Είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε όλοι οι Ελληνες, ως έθνος, ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινή κατεύθυνση, κοινή στρατηγική στο θέμα της διεθνοποίησης και της αναγνώρισης της Γενοκτονίας όλων των Ελλήνων της Ανατολής από τους Τούρκους.
Αν το κατορθώσουμε αυτό, αν οι Κρητικοί, οι Επτανήσιοι, οι Δωδεκανήσιοι, οι νησιώτες, οι Μωραΐτες, οι Ρουμελιώτες, οι Ηπειρώτες, οι Θρακιώτες, οι Κύπριοι και οι Μακεδόνες καταστήσουν το θέμα αυτό πρώτα προσωπική τους και στη συνέχεια εθνική υπόθεση, τότε θα συνεγερθεί και ο απόδημος Ελληνισμός, που έχει απίστευτη δύναμη. Και τότε θα έχουμε αποτελέσματα.
Φυσικά, εκτός από την κοινή εθνική στρατηγική, πρέπει να επιδιώξουμε συνεργασίες με τους Αρμένιους, του Ασσύριους και τους Κούρδους, που τώρα απειλούνται κι αυτοί με γενοκτονία.
Εθνική στρατηγική και συνεργασία με τους λαούς που έχουν υποστεί ή απειλούνται με γενοκτονία είναι σίγουρο ότι θα φέρει αποτελέσματα.
Ας ελπίσουμε κεντρικοί στόχοι των εκδηλώσεων για τα εκατόχρονα από την απόβαση του Κεμάλ στην Αμισό να είναι αυτοί: εθνική ενότητα, εθνική στρατηγική και συνεργασία.
Αυτά θα μας οδηγήσουν στη δικαίωση.
Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάναμε αναφορά στο θέμα της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, και της συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη μαρτυρική Αμισό για να αρχίσει η τελευταία και αγριότερη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Στην αναφορά μας αυτή καταδεικνύεται η απουσία στρατηγικής -εν αντιθέσει προς τους Αρμένιους- από πλευράς του ελληνικού κράτους αλλά και του οργανωμένου χώρου των προσφύγων από την ανατολική Θράκη, την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τη Σμύρνη, το Αϊδίνι, τη Φώκαια, την Πέργαμο, το Αϊβαλί, την περιφέρεια του Μαρμαρά, τη Βιθυνία και από άλλες περιοχές της Ανατολίας για διεκδίκηση της δικαίωσης, η οποία περνά μέσα από την αναγνώριση της γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα και εν τέλει από την ίδια την Τουρκία.
Λόγω έλλειψης χώρου, δεν μπορέσαμε να αναφερθούμε στα ισχυρά κέντρα που υπάρχουν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τα οποία δρουν υπονομευτικά και έχουν ως στόχο την ακύρωση των νόμων του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τους οποίους αναγνωρίστηκε η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και των Αρμενίων. Τα κέντρα αυτά ήταν που υπονόμευσαν τη Γενοκτονία, αφού προσπαθούσαν να εξαιρέσουν από τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από την ελληνική Βουλή.
Για να φρεσκάρουμε τη μνήμη των αναγνωστών μας, αν περνούσε ο νόμος, όπως ήθελαν αυτά τα κέντρα, όποιος αρνιόταν κακόβουλα τη Γενοκτονία των Εβραίων θα παραβίαζε τον νόμο και θα είχε ποινικές συνέπειες, ενώ όποιος έκανε το ίδιο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων δεν θα είχε καμία συνέπεια. Δύο σε ένα, που λέμε: και υπονόμευση της γενοκτονίας και ρατσισμός. Ευτυχώς που βρέθηκαν ο Σάββας Αναστασιάδης και άλλοι 35 βουλευτές και έστειλαν εκείνη την ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό Σαμαρά και υπό τον φόβο πτώσης της κυβέρνησης το νομοσχέδιο πέρασε με τις ίδιες πρόνοιες για όλες τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Πάμε τώρα στο μεγάλο παιχνίδι που παίζεται με τις γενοκτονίες από τις μεγάλες δυνάμεις και από την Τουρκία. Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, αν και φέρνουν το θέμα της αναγνώρισης πολλές φορές στο προσκήνιο, πάντα την τελευταία στιγμή κάτι συμβαίνει και το θέμα παραπέμπεται στις καλένδες. Αυτό οφείλεται είτε στην παρέμβαση της Τουρκίας και σε ανταλλάγματα που παραχωρεί για να μην προχωρήσει η αναγνώριση είτε σε άλλους βαθύτερους υπολογισμούς, όπως, για παράδειγμα, να επικρέμεται το θέμα της αναγνώρισης ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι της Τουρκίας.
Ανάλογα θέματα παρατηρήθηκαν στη Γαλλία, τότε που η Ενωση Τούρκων Βιομηχάνων εγκαταστάθηκε στο Παρίσι μοιράζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια σε Γάλλους γερουσιαστές, αποτρέποντας την ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω.
Οτι το θέμα της Γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα είναι ένα τεράστιο, παγκόσμιο ζήτημα, που επηρεάζει τις σχέσεις της Τουρκίας με τις μεγάλες δυνάμεις και τη διεθνή κοινότητα. Είναι παγκόσμιο ζήτημα όχι απλά γιατί η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει, αλλά γιατί συνεχίζει τα εγκλήματα εναντίον των Ασσυρίων και των Κούρδων Γεζιντί. Απόδειξη το πρόσφατο δημοσίευμα του «Ιντιπέντεντ», το οποίο αναφέρει ότι είναι πιθανόν ο εισαγγελέας να διατάξει τη σύλληψη του Ερντογάν στη Σουηδία, κατόπιν καταγγελίας βουλευτών εις βάρος του για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου.
Απλά, για του λόγου το αληθές, να πούμε στους αναγνώστες μας ότι από τον Ιανουάριο του 2018, οπότε εισέβαλε ο τουρκικός στρατός στην Αφρίν, μέχρι σήμερα έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους 220.000 Ασσύριοι χριστιανοί και Κούρδοι Γεζιντί, ενώ ετοιμάζεται να εισβάλει στη βόρεια Συρία, στις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι, όπου κατοικούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ασσύριοι χριστιανοί και Γεζιντί.
Στις περιοχές στις οποίες εισβάλλει και καταλαμβάνει ο Ερντογάν με τον στρατό του εγκαθίστανται τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και άλλων ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων, μέσω των οποίων διαπράττεται η γενοκτονία, με σφραγίδα Ερντογάν.
Αλλη μια απόδειξη του πόσο σημαντικό είναι να συντονίσουν όλοι οι απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας αλλά και τα μελλοντικά θύματα τον αγώνα τους για τη διεθνοποίηση και τελικά την αναγνώριση της γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα και την ίδια την Τουρκία είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τους ερευνητές του Μουσείου του Ολοκαυτώματος και του Dartmouth College, οι οποίοι το 2014 ανέπτυξαν ένα μοντέλο υπολογιστή που αναλύει τον κίνδυνο της γενοκτονίας από συγκεκριμένες χώρες, η Τουρκία βρίσκεται στη δεκάδα των χωρών που είναι δυνατόν να διαπράξουν σήμερα γενοκτονία.
Συγκεκριμένα, η Τουρκία βρίσκεται στην όγδοη θέση παγκοσμίως ως χώρα που είναι σε θέση να διαρπάξει γενοκτονία. Μετά από όλα αυτά πού οδηγούμαστε. Είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε όλοι οι Ελληνες, ως έθνος, ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινή κατεύθυνση, κοινή στρατηγική στο θέμα της διεθνοποίησης και της αναγνώρισης της Γενοκτονίας όλων των Ελλήνων της Ανατολής από τους Τούρκους.
Αν το κατορθώσουμε αυτό, αν οι Κρητικοί, οι Επτανήσιοι, οι Δωδεκανήσιοι, οι νησιώτες, οι Μωραΐτες, οι Ρουμελιώτες, οι Ηπειρώτες, οι Θρακιώτες, οι Κύπριοι και οι Μακεδόνες καταστήσουν το θέμα αυτό πρώτα προσωπική τους και στη συνέχεια εθνική υπόθεση, τότε θα συνεγερθεί και ο απόδημος Ελληνισμός, που έχει απίστευτη δύναμη. Και τότε θα έχουμε αποτελέσματα.
Φυσικά, εκτός από την κοινή εθνική στρατηγική, πρέπει να επιδιώξουμε συνεργασίες με τους Αρμένιους, του Ασσύριους και τους Κούρδους, που τώρα απειλούνται κι αυτοί με γενοκτονία.
Εθνική στρατηγική και συνεργασία με τους λαούς που έχουν υποστεί ή απειλούνται με γενοκτονία είναι σίγουρο ότι θα φέρει αποτελέσματα.
Ας ελπίσουμε κεντρικοί στόχοι των εκδηλώσεων για τα εκατόχρονα από την απόβαση του Κεμάλ στην Αμισό να είναι αυτοί: εθνική ενότητα, εθνική στρατηγική και συνεργασία.
Αυτά θα μας οδηγήσουν στη δικαίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου