«Δος αίμα και λάβε πνεύμα» - του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Θεολογικής Παν. Αθηνών

Οι υπηρεσίες της σύγχρονης ψυχολογίας στην βελτίωση των όρων της ζωής του ανθρώπου είναι ασφαλώς όχι απλώς αξιόλογες αλλά και επαινετές. Η ευρεία διάδοση των ψυχολογικών γνώσεων συνετέλεσε και συντελεί στην κατανόηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο σε όλες τις εκδηλώσεις του και τις μορφές ή τους τομείς της ζωής του. Η συνεχώς σωρευμένη ψυχολογική εμπειρία, από τη μεθοδική έρευνα ή το αυθόρμητο και τυχαίο ψυχολογικό γεγονός, τίθεται συνεχώς στην υπηρεσία της βελτιώσεως και εξομαλύνσεως της καθημερινής ζωής του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι η πορεία της ζωής του ανθρώπου διαποτίζεται συνεχώς από το πνεύμα της ψυχολογίας «για ένα καλύτερο σήμερα»! Ό,τι είναι ψυχολογικό, είναι χρήσιμο σαν δείκτης ζωής, ενώ κάθε «αψυχολόγητο» θεωρείται σαν κάτι σχεδόν … απάνθρωπο!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας

Σάββατο, 27 Οκτωβρίου 2018

Τη ΚΖ΄ (27^η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΝΕΣΤΟΡΟΣ.                               

Νέστωρ ο Άγιος Μάρτυς ήτο από την μεγαλόπολιν Θεσσαλονίκην, έζη δε κατά τας ημέρας των δυσσεβών βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού κατά το αυτό έτος κατά το οποίον εμαρτύρησεν ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος. Ήτο δε τότε ο μακάριος ούτος Νέστωρ πολύ νέος, άγων την ηλικίαν εκείνην, κατά την οποίαν αρχίζουσι να φύωνται αι τρίχες του πώγωνος, γλυκύς εις την θεωρίαν, ωραίος εις το κάλλος και γνώριμος του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. Βλέπων δε ο μακάριος Νέστωρ ότι ο βασιλεύς Μαξιμιανός έχαιρε και ηγάπα βάρβαρόν τινα, Λυαίον ονομαζόμενον, και ότι εκαυχάτο μεγάλως εις την ανδρείαν του βαρβάρου εκείνου και εις τας νίκας, τας οποίας έκαμνε με όσους επάλαιεν, όστις και πολλούς Χριστιανούς εθανάτωσεν, εμίσησε την τοιαύτην υπερηφάνειαν του Λυαίου.

Ο «ΠΑΠΑΣ» ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ XVI ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ! --- Τοῦ κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου

Εἶναι γνωστὸν εἰς ἅπαντας τοὺς ʼΟρθοδόξους Χριστιανοὺς ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι ἀντίχριστος αἵρεσις. Δὲν εἶναι τόσον γνωστόν, ὡστόσον, ὅτι κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας οἱ ἡγέται τοῦ Παπισμοῦ, ὁμοῦ μὲ τοὺς ὑπολοίπους οἰκουμενιστὰς, ἔχουν ἀναλάβει ἐργολαβικῶς τὴν ἀθώωσιν τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὸ τίμιον αἷμα τοῦ Κυρίου. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ μάθουν οἱ ʼΟρθόδοξοι, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς λατινόφρονας ἀρχιερεῖς. Διότι ἐφόσον οἱ τελευταῖοι δίδουν «κοινὴν μαρτυρίαν πίστεως» μὲ τὸν «πάπαν»1, ὅπως ἔπραξεν ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τὸ 1995, ἕπεται ὅτι τὸ αὐτὸ πράττουν (ἐμμέσως) καὶ οἱ πρῶτοι. Πρὸ ἐτῶν, κατηγγείλαμεν2 τὸ «ριζοσπαστικόν» πόρισμα μίας ἐπιτροπῆς τοῦ Συνεδρίου «Καθολικῶν ἐπισκόπων» τῶν Η.Π.Α., συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον «ἡ συμφωνία μεταξὺ Θεοῦ καὶ Ἑβραίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Π.Δ.) ἔχει αἰωνίαν ἰσχὺν καὶ ΔΕΝ εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνουν Χριστιανοὶ οἱ Ἑβραῖοι διὰ νὰ σωθοῦν»!

Θεῖος ἔρως - «ΑΓΑΠΗΣΩ ΣΕ, ΚΥΡΙΕ» -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη,

Μέγας καί ἀπέραντος και ἀνεξιχνίαστος ὠκεανός εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Μιά ἀγάπη ἀπρόσιτη, ἀκατάληπτη, ἀνέκφραστη, ἀπερίγραπτη, πού μόνο ὁ ἴδιος ὁ Θεός τή γνωρίζει. Κατά τόν Ἰωάννη τόν Θεολόγο, «ὁ Θεός Φῶς ἐστι» καί «ὁ Θεός Ἀγάπη ἐστί». Ἀλλά ποιος μπορεῖ νά περιγράψει τοῦτο το Φῶς; Τοῦτο τό Φῶς δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τά φῶτα τοῦ γήϊνου κόσμου. Ὅπως καί ἡ Ἀγάπη Του δέ μετριέται οὔτε μέ τό λογικό, οὔτε μέ τ’ ἀνθρώπινα συναισθήματα. Ὁ Θεός ὡς Φῶς καί ὡς Ἀγάπη εἶναι ἀκατάληπτος. Οὔτε το Φῶς Του μποροῦμε νά προσεγγίσουμε, οὔτε τήν Ἀγάπη Του. Ἐλάχιστο Φῶς καί μέρος τῆς Ἀγάπης Του εἶδαν καί γεύτηκαν οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Μέρος τοῦ φωτός γεύτηκαν, στη Μεταμόρφωση —«καθώς ἠδύναντο»— καί τῆς Ἀγάπης Του σημάδια στά τρία χρόνια πού ζήσανε μαζί. «Ὀψόμεθα τόν Κύριον καθώς ἐστι», μόνο στή βασιλεία Του.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Οκτωβρίου, μνήμη του μεγάλου σεισμού.

Κατά το εικοστόν τέταρτον έτος της βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου, ήτοι εν έτει ψμ΄ (740) Ινδικτιώνος ενέτης, κατά την εικοστήν έκτην ταύτην ημέραν του Οκτωβρίου, έγινε τόσον μέγας και φοβερός σεισμός εις την Κωνσταντινούπολιν, ώστε όλαι αι ανώγειοι και ωραιότεραι οικίαι κατεκρημνίσθησαν και πολλοί άνθρωποι καταπλακωθέντες εθανατώθησαν. Δια τούτο και κατά την ημέραν ταύτην του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου μνήμην ποιούμεν της φοβεράς εκείνης απειλής του σεισμού, πορευόμενοι με λιτανείαν εις τον εν Βλαχέρναις Ναόν της Πανάγνου και Αγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και τελούμεν εκεί την θείαν και ιεράν Λειτουργίαν, με τας πρεσβείας της οποίας Θεοτόκου είθε να λυτρωθώμεν πάσης απειλής και φοβερισμού θεϊκού και να τύχωμεν της απολαύσεως των αιωνίων αγαθών, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν

ΓΑΜΟΣ ΜΕΤΑ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ! -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι σημερινοί χριστιανοὶ δὲν μποροῦν νὰ καυχηθοῦν ὅτι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν τήρηση καὶ ἀνάπτυξη τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους. Χωρὶς πολλὲς ἀναστολὲς καταπατοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἔλθουν σὲ ἀντίθετη μὲ τὴν κυριαρχοῦσα κοσμικὴ νοοτροπία, ποὺ λέει ὅτι ὅλα εἶναι τυπικὰ καὶ σχετικὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ εὔκολα μποροῦμε νὰ τὰ ἀρνούμαστε ἢ νὰ τὰ ἐκσυγχρονίζουμε. Αὐτὸ ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ πίστη τους εἶναι ἄτονη ἕως ἀνύπαρκτη. Ὅ,τι θρησκευτικὸ ἐπιλέγουν στὴν ζωή τους τὸ κάνουν καθαρὰ γιὰ κοινωνικοὺς λόγους. Δὲν ἔχουν τὴ συναίσθηση ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ τὸ ἐκτελέσουν. Θὰ ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα, ποὺ δείχνει ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ περιγράφω. Στὶς μέρες μας τείνει νὰ γίνει κανόνας τῶν κοσμικῶν ἡ τέλεση τοῦ πολιτικοῦ γάμου, μὲ τρόπο πρόχειρο κι ἐπιπόλαιο, πολλὲς φορὲς χωρὶς καμιὰ ἐνημέρωση τῶν συγγενῶν. Πηγαίνουν στὸ δημαρχεῖο καὶ ὑπογράφουν.

Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Οκτωβρίου, μνήμη της ιεράς του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Εικόνος

Τη ΚΣΤ΄ (26^η) του Οκτωβρίου, μνήμη της από Θεσσαλονίκης εις την εν Κωνσταντινουπόλει Μονήν του Παντοκράτορος δια βασιλικού προστάγματος γενομένης εισελεύσεως του περιωνύμου και αηττήτου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ήτοι της ιεράς αυτού Εικόνος, της πρότερον επικειμένης τη μυροβλήτω αυτού σορώ και σκεπούσης αυτήν.                                                                                                             

Κατά τους χρόνους του βασιλέως Μανουήλ του Κομνηνού, του βασιλεύσαντος εν έτει αρμγ΄ (1143) και Ιωσήφ του Ηγουμένου της εν Κωνσταντινουπόλει ιεράς και βασιλικής Μονής του Παντοκράτορος, έλαβε χώραν η από Θεσσαλονίκης εις Κωνσταντινούπολιν μετάθεσις της ιεράς Εικόνος του Μεγάλου Δημητρίου. Εγένετο δε τοιουτοτρόπως: Κατά το εξακισχιλιοστόν εξακοσιοστόν πεντηκοστόν έβδομον έτος από κτίσεως κόσμου (ήτοι εν έτει 1149 από Χριστού), κατά μήνα Μάρτιον, εξήλθεν ο ανωτέρω βασιλεύς Μανουήλ ο Κομνηνός, ίνα υπάγη εις τον κατά της Σικελίας πόλεμον.

Ἡ εὐεργετικὴ ἐπίδρασις τῆς Ὀρθοδοξίας -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οι κοσμικοί ἄνθρωποι ἀγνοοῦν ἀκόµη καί τά βασικά στοιχεῖα τῆς θρησκείας. Ὅ,τι γνωρίζουν εἶναι ἀπό τόν καιρό πού φοιτοῦσαν στό σχολεῖο. Συνήθως µένουν στά ἐξωτερικά, στά σκάνδαλα καί τίς ἀπαράδεκτες συµπεριφορές µερικῶν κληρικῶν, ἐνῶ ἀµφισβητοῦν τούς ἐνάρετους καί γενικά τούς χριστιανούς, πού ἔχουν συνέπεια στή ζωή τους καί τηροῦν τίς ἐντολές. Ζοῦν µακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀνεπηρέαστοι ἀπό τή διδασκαλία της καί χωρίς τήν εὐεργετική ἐπίδραση πού ἀσκεῖ. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὑστεροῦν πνευµατικά καί χαµοσέρνονται χωρίς ἰδανικά καί ὁράµατα. Ζοῦν γιά νά τρῶν καί νά διασκεδάζουν, ἱκανοποιώντας ὅλα τά ἁµαρτωλά τους πάθη. Τίποτα πιό πέρα καί πιό πάνω. Ἔτσι αὐτοκαταδικάζονται καί τελειώνει ἡ ζωή τους, ἀδόξως θά ἔλεγα, χωρίς τήν προσδοκία τῆς αἰώνιας ζωῆς.