ΤΟ ΘΕΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στενά καί ξεχωριστά δεμένος ὁ Ὀκτώβριος μέ τήν σύγχρονη ἱστορία τῆς πατρίδος μας στρέφει την σκέψη μας στό ἔπος τοῦ '40. Ἔγραψαν τότε οἱ Ἕλληνες τήν πιο ἡρωϊκή σελίδα τῆς νεώτερης ἱστορίας τους ἐπιβεβαιώνοντας την ἐθνική τους ταυτότητα ὡς ἄξιοι ἀπόγονοι ἡρωικῶν προγόνων. Πραγματοποίησαν τό θαῦμα πού συγκλόνισε τόν κόσμο κι ἔκανε φίλους καί ἐχθρούς νά ὑποκλιθοῦν σεβαστικά μπρός στήν λεβεντιά καί γενναιότητα τῶν Ἑλλήνων, ὅλων τῶν Ἑλλήνων ἀνεξάρτητα ἀπό κοινωνική θέση, ἐπάγγελμα, μόρφωση, ἡλικία ἤ ὅποια ἄλλη ἰδιότητα. Διότι σ' ἐκείνη τήν μεγάλη ὥρα, ὁ κάθε πατριώτης, ἀπό τον πρωθυπουργό μέχρι τόν ἀνώνυμο μεροκαματιάρη, συνειδητοποίησε τό μερίδιο τῆς εὐθύνης του για τήν λευτεριά τῆς πατρίδος κι ἐκπλήρωσε τό χρέος του. Ὅσοι ψηλαφήσαμε ἐκεῖνο το θαῦμα, ἀλλά καί οἱ νεώτεροι και μάλιστα ἡ νέα γενιά ἀξίζει νά σταθοῦμε μέ προσοχή καί νά ἀντλήσουμε πολύτιμα μαθήματα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ '40.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (10ον) μέρος

Απολυτίκιον Αγ. Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή , 26 Οκτωβρίου 2018

Τη ΚΣΤ΄ (26^η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου και πανενδόξου Μεγαλομάρτυρος και θαυματουργού ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Μυροβλύτου.                                                                      

Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυς και Αθλητής του Χριστού ήτο κατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλέων σπδ΄ - τε΄ (284-305), κατήγετο δε από την Θεσσαλονίκη, ευσεβής ων ανέκαθεν εκ γονέων και διδάσκαλος της εις Χριστόν πίστεως. Όταν δε μετέβη εις την Θεσσαλονίκην ο καίσαρ τότε Μαξιμιανός Γαλέριος, ο μέγας Δημήτριος συνελήφθη και ερρίφθη εις την φυλακήν, διότι ήτο περιβόητος κατά τε την ευσέβειαν και την εις Χριστόν πίστιν. Επειδή δε ο βασιλεύς εκαυχάτο δι’ άνθρωπόν τινα, Λυαίον ονομαζόμενον, ο οποίος υπερέβαλλε τους άλλους κατά το μέγεθος του σώματος και κατά την ανδρείαν, και επειδή παρεκίνει τους Θεσσαλονικείς να εισέλθωσιν εις το στάδιον και να πολεμήσωσι με αυτόν, δια τούτο νέος τις, Χριστιανός κατά την πίστιν, ονομαζόμενος Νέστωρ, επήγε προς τον Άγιον Δημήτριον ευρισκόμενον εις την φυλακήν και είπε προς αυτόν·

Τοῦ Μεγάλου Βασιλείου:

«Καυχιέσαι γιὰ τὰ πλούτη σου καὶ ὑπερηφανεύεσαι γιὰ τοὺς προγόνους σου καὶ τὴν καταγωγή σου; Καὶ χαίρεσαι γιὰ τὴν πατρίδα, ποὺ ἔχεις καὶ γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τοῦ σώματός σου καὶ γιὰ τὶς τιμές, ποὺ σοῦ ἀπονέμουν οἱ ἄλλοι; Νὰ προσέχης πολὺ ὅταν καυχέσαι, νὰ προσέχης τὸν ἑαυτόν σου, γιατὶ εἶσαι θνητὸς ἄνθρωπος, διότι “εἶσαι χῶμα καὶ θὰ ἐπανέλθης πάλι στὴν γῆ” μιὰν ἡμέρα».

Τη ΚΕ΄ (25η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ.

Αναστάσιος ο Άγιος Μάρτυς προσήλθεν αυτόκλητος εις τους τυράννους, και ομολογήσας με παρρησίαν τον Χριστόν Θεόν αληθινόν και ποιητήν του παντός, εξέπληξεν άπαντας. Επειδή δε με τους λόγους, τους οποίους είπε και με την ανδρείαν, την οποίαν έδειξεν, εβεβαίωσε το αμετάθετον της γνώμης του, δια τούτο αποκεφαλίζεται και ρίπτεται εις την θάλασσαν. Γυνή δε τις ευλαβής, λαβούσα το τίμιον αυτού λείψανον, αφ’ ου το εξέβρασεν η θάλασσα, ετύλιξεν αυτό με σινδόνας και με μύρα, και κατασκευάσασα ευκτήριον Εκκλησίαν εις το όνομα του Μάρτυρος, ενεταφίασεν εκεί το λείψανόν του, δια του οποίου πολλαί παράδοξοι ιατρείαι το πάλαι εγίνοντο, και έως του νυν εξακολουθούσι γινόμεναι.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ -- Τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Μυγδαναλεύρου, Θεολόγου - Οἰκονομολόγου, Ἱεροκήρυκος

Τό πρῶτον πολεμικόν ἀνακοινωθέν τοῦ Γενικοῦ Στρατηγοῦ τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940. «Αἱ Ἰταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν ἀπό τῆς 5.30΄ πρωϊνῆς σήμερον τά ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς μεθωρίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους. “… φανῆτε Ἕλληνες και κρατῆστε γερά τά ὅπλα, μέ πίστιν εἰς τόν Θεόν…”. Ζήτω ἡ Ἑλλάς». Διοικητής Δαβάκης. Εἰς τή λεωφόρο τῶν χρόνων, τῆς μνήμης καθάριος ὁ νοῦς, τήν Ἑλληνική λεβεντιά ἀντικρύζει πρός το χρεός νά βαδίζει, πληρουμένη ἀπό τήν ἐπική μέθη τῆς νίκης καί τῆς θυσίας, διά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη την Ἁγία καί τῆς πατρίδας μας τήν ἐλευθερία. Εἰς τά πρόσωπα τῶν Στρατιωτῶν ἀντιφεγγίζει τό φίλημα τῆς Δόξας. Τή λεβέντικη κορμοστασιά συνοδεύει καί ἁπαλά χαϊδεύει τό Ἁγιοδημητριάτικο ἀγέρι, πού φέρει εἰς τά ὦτα τῆς νέας γενιᾶς σήμερα, ἐκεῖνο τό ὑπέροχο, τό ἀθάνατο «ὄχι». Μᾶς θυμίζει τήν πίστη εἰς το Θεό, τήν ἀγάπη διά τήν πατρίδα, τον σεβασμό εἰς τά ἰδανικά τῆς φυλῆς, τό χρέος εἰς τόν κόσμο, εἰς τά δικά μας παιδιά, εἰς τήν ἀπαίτηση τῶν καιρῶν καί τοῦ δικαίου τό αἴσθημα διά τόν πολιτισμένο κόσμο. Εἴθε «τό λαμπερό, τό φωτοβόλο τῆς λευτεριᾶς τό ἀστέρι, τό γλυκό ξημέρωμα νά φέρει» εἰς τήν δοκιμαζομένη Ἑλλάδα μας.

''ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2018'' 17η ΜΕΡΑ - ΟΜΙΛΙΑ ΑΙΔΕΣΙΜΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

Προσευχὴ «ἄοκνος καὶ ἀκόρεστος» -- Τοῦ αειμνήστου Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη

Στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ, κόρος δέν ὑπάρχει. Ὁ ἐραστής τοῦ Θεοῦ ξεχνᾶ τόν κόσµο καί τά τοῦ κόσµου. «Τοῦτό ἐστι ὄντως το ἰδεῖν τόν Θεόν, τό µηδέποτε τῆς ἐπιθυµίας κόρον εὑρεῖν» (ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης). ∆έ χορταίνεις ν’ ἀτενίζεις καί νά συνοµιλεῖς µέ τόν Θεό. Καί µόνο ἡ ἀγάπη και ἀφοσίωση τῆς καρδιᾶς, εἶναι προσευχή χωρίς λόγια. Εἶναι στιγµές πού σιγοῦν τά χείλη, ἀλλά προσεύχεται ἡ καρδιά. Ὁ Θεός, καί χωρίς νά µιλᾶµε, µᾶς ἀκούει. «Κἄν ἀφέλης τό τῆς φωνῆς ὄργανον, καί σιωπώντων ἀκούει ὁ Θεός» (∆΄ Μακ. Ι΄ 18). Ἡ προσευχή ἑνώνει τή γῆ µέ τόν οὐρανό, ἀλλά καί τόν οὐρανό τόν ἑνώνει µέ τή γῆ. Ἡ «ἄοκνος καί ἀκόρεστος προσευχή», ὅπως τή λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίµακος (Λόγος ΚΖ), εἶναι ὑπέρβαση τοῦ κόσµου και µέθεξη Θεοῦ.

ΠΑΤΗΡ ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ - ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

H 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 -- ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Τοῦ κ. Νικολάου Μάρτη, πρώην Ὑπουργοῦ καί βετεράνου τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940, ὅταν σχεδόν ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη εἶχε ὑποταγεῖ στόν Χίτλερ καί ἡ Σοβιετική Ἕνωση ἦταν σύμμαχος τῆς Γερμανίας, ἡ Ἑλλάδα μόνη στήν Εὐρώπη, δέχθηκε ἐπίθεση ἀπό τήν Φασιστική Ἰταλία, τήν ὁποία καί νίκησε. Ἐάν ἡ Ἑλλάδα ἡττᾶτο ἤ παρεδίδετο, μέ δεδομένο τό ὅτι ὅλες οἱ Βαλκανικές χῶρες εἶχαν θετική ἐπαφή μέ τόν Χίτλερ, ὁ Λίβανος καί ἡ Συρία ἦταν ὑπό τήν κατοχή τῆς Γαλλίας τοῦ Βισύ καί τό Ἰράκ εἶχε φιλογερμανικές τάσεις, ὁ Ἄξονας θά κέρδιζε τόν Πόλεμο, ὅπως δήλωσαν τότε Ἄγγλοι Ὑπουργοί καί Στρατιωτικοί ἡγέτες. Ἡ Ἑλληνική νίκη ἐπί τῆς Ἰταλίας ἦταν ἡ πρώτη νίκη κατά τοῦ Ἄξονα καί ἔδωσε ἐλπίδες στούς καταπτοημένους λαούς ἀπό τή ναζιστική κυριαρχία, ἀπέτρεψε τόν Χίτλερ νά καταλάβει τό Γιβραλτάρ, διότι ὁ Φράνκο μετά τή νίκη τῶν Ἑλλήνων, ἀρνήθηκε παραχωρήσεις στόν Χίτλερ. Ἡ νίκη αὐτή κατά τοῦ Ἄξονα ἀνάγκασε τόν Χίτλερ, γιά νά βοηθήσει τόν Μουσολίνι, νά ἐπιτεθεῖ κατά τῆς Ἑλλάδας, μετά ἀπό σύμφωνο γνώμη καί τοῦ Στάλιν.