1. Δόξα της
Εκκλησίας, οχύρωμα των πιστών
Η υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, με τον πλούτο της έκφρασης και
την ευαισθησία του λυρισμού της, ζωγραφίζει τη μορφή του μεγαλομάρτυρα
Δημητρίου και θεολογώντας με τον δικό της ποιητικό τρόπο εξαίρει την αγία
προσωπικότητά του. Μέσα από ένα πλήθος ύμνων και τροπαρίων εκφράζει την αγάπη,
την ευγνωμοσύνη και την εκτίμηση της Εκκλησίας προς το άξιο τέκνο της, που την
τίμησε και τη δόξασε. Το επαινεί και το εγκωμιάζει ακόμη, διότι με τη ζωή και
το μαρτύριό του άφησε ανεκτίμητη κληρονομιά και υπόδειγμα σ΄ όλα τα παιδιά της.
Έγινε «ευσεβείας αλείπτης», γυμναστής και προπονητής των πιστών στον αγώνα της
ευσεβείας. Οι εκκλησιαστικοί υμνοδοί Ανδρέας Ιεροσολυμίτης, Συμεών
Θεσσαλονίκης, Θεοφάνης ο γραπτός, Φιλόθεος ο οικουμενικός πατριάρχης και άλλοι
εξυμνούν τον Δημήτριον ως «σοφώτατον εν διδαχαίς και στεφανίτην εν μάρτυσι»,
«καταυγάσαντα την Εκκλησίαν ταις φωτοβόλοις διδασκαλίαις», «εμπνεύσαντα πανικόν
εις τον διάβολον».