Aρχές και κριτήρια της Πατερικής Θεολογίας -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήση

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΘΕΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Aρχές και κριτήρια
της Πατερικής Θεολογίας

  

Πρωτοπρεσβύτερος  Θεόδωρος Ζήση

1.Η εκτός της Εκκλησίας δράσις του Αγίου Πνεύματος.

α'. Άγιον Πνεύμα και Εκκλησία.

Η ζωή και η ύπαρξις της Εκκλησίας συνδέονται στενώτατα προς την εν αυτή παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος. Η Πεντηκοστή, κατά την οποί­αν απεστάλη το Άγιον Πνεύμα εις τους αποστόλους, ίνα μένη εις τον αιώνα μετ' αυτών και οδηγή αυτούς εις πάσαν την αλήθειαν, αποτελεί την γενέθλιον της Εκκλησίας ημέραν· "ει μη Πνεύμα παρήν, ουκ αν συνέστη η Εκ­κλησία, ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον ότι το Πνεύμα πάρεστιν", παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος εις ομιλίαν του εις την Πεντηκοστήν[1]. Η εσωτέρα υφή και δομή της Εκκλησίας, η όλη υπόστασις αυτής είναι πνευ­ματική.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ (ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ) ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 11 Οκτωβρίου 2018

Τη ΙΑ΄ (11^η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΦΙΛΙΠΠΟΥ ενός των επτά Διακόνων.                                                                                                                          

Φίλιππος ο Απόστολος και Διάκονος του Κυρίου ήτο εις εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων και των επτά Διακόνων, κατήγετο δε από την Καισάρειαν της Παλαιστίνης. Ούτος είχε τέσσαρας θυγατέρας, αίτινες προεφήτευον (μεταξύ των οποίων ήσαν η Ερμιόνη και η Ευτυχίς) καθώς περί τούτου αναφέρει ο θείος Ευαγγελιστής Λουκάς εις διάφορα μέρη των Πράξεων, και Ευαγγελιστήν αυτόν ονομάζει, λέγων· «τη δε επα’υριον εξελθόντες ήλθομεν εις Καισάρειαν, και εισελθόντες εις τον οίκον Φιλίππου του Ευαγγελιστού, όντος εκ των επτά, εμείναμεν παρ’ αυτώ. Τούτω δε ήσαν θυγατέρες παρθένοι τέσσαρες προφητεύουσαι» (Πράξ. κα: 8-9).

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης: οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῶν Νεοεποχιτῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν

Δυστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἀμβλύνει τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο πολλῶν «ὀρθοδόξων» ποιμένων καὶ θεολόγων μὲ συνέπεια νὰ ἀμφισβητεῖται καὶ νὰ ἀπορρίπτεται ὡς «ναρκισσισμὸς» ἡ μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ θεωρεῖται καὶ αὐτὴ ἁπλῶς ἕνα κομμάτι τοῦ διηρημένου χριστιανικοῦ κόσμου, τῆς διηρημένης Ἐκκλησίας, κατὰ τὴν ἀπαράδεκτη πλάνη τοῦ μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Σαββάτου καὶ πολλῶν ἄλλων μεγαλοσχήμων κηρύκων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ζώντων καὶ τεθνεώντων. Εἶναι ἀπίστευτη καὶ ἰσομεγέθης ἡ πλάνη τοῦ μητροπολίτου Δημητριάδος Ἰγνατίου, ὁ ὁποῖος ἐπρότεινε νὰ ἐγκαταλείψουμε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κινηθοῦμε σὲ μία «μεταπατερικὴ ἐποχή». Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῶν Νεοεποχιτῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ πρέπει νὰ τοὺς ξεπεράσουμε νὰ ξεπεράσουμε «τὰ ὅρια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν».

Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΥΠΑΤΙΑ- π. Γεώργιος Μεταλληνός

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΑΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΟΙ ἄνθρωποι πάντα δημιουργοῦν προβλήματα. Ἀναστατώνουν ὅλους ἐκείνους, ποὺ βρίσκονται κοντά τους, εἴτε αὐτοὶ εἶναι συγγενεῖς καὶ γνωστοὶ εἴτε εἶναι ἄνθρωποι, ποὺ πρέπει νὰ συνεργάζονται μαζί τους. Ὅταν οἱ ἰδιόρρυθμοι εἶναι καὶ κληρικοὶ καὶ κατέχουν κάποια θέση, ὅπως τοῦ προϊσταμένου ἑνὸς Ἱεροῦ Ναοῦ, τοῦ διοικητικοῦ ὑπαλλήλου στὴ Μητρόπολη, τοῦ ἡγουμένου κ.λπ., τότε ἡ κατάσταση γίνεται ἀφόρητη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀπομακρύνονται ἀπὸ αὐτοὺς οἱ καλοπροαίρετοι χριστιανοί, γιατὶ ἁπλὰ δὲν μποροῦν νὰ τοὺς ἀνεχθοῦν ἄλλο. Ἡ πρώτη πικρὴ ἐμπειρία διαμορφώνει καὶ σταθεροποιεῖ τὴ συμπεριφορὰ τῶν πολλῶν ἀπέναντι σὲ αὐτοὺς τοὺς προβληματικοὺς ἀνθρώπους. Συχνὰ οἱ ἰδιόρρυθμοι κληρικοὶ προσπαθοῦν νὰ ἐμφανιστοῦν ὡς ἐνάρετοι! Νομίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ τοὺς παρακολουθοῦν εἶναι περιορισμένης ἀντίληψης καὶ εὔκολα θὰ τοὺς ἀποδεχτοῦν ὡς πνευματικοὺς καὶ χαρισματούχους! Ἀλίμονο στοὺς εὐκολόπιστους καὶ τρισαλίμονο στοὺς κληρικοὺς αὐτούς.

Κιβωτὲ ἁγία, δι’ ἧς τοῦ τῆς ἁμαρτίας κατακλυσμοῦ διεσώθημεν·

Κιβωτὲ ἁγία, δι’ ἧς τοῦ τῆς ἁμαρτίας κατακλυσμοῦ διεσώθημεν· βάτε ἀκατάφλεκτε, ἣν εἶδε Μωυσῆς ὁ θεόπτης· θυμιατήριον χρυσοῦν, ἐν ᾧ ὁ Λόγος τὴν σάρκα ἀνάψας, τὴν οἰκουμένην εὐωδίας ἐπλήρωσε, καὶ τὰ τῆς παρακοῆς κατεκαύθη ἐγκλήματα· θεόγραφε πλάξ· λυχνία ἑπτάφωτε, ἧς τὸ φέγγος τὰς ἡλιακὰς λαμπηδόνας ὑπερηκόντισε· σκηνὴ ἁγία, ἣν ὁ πνευματικὸς Βεσελεήλ, ὁ Χριστός, ἐτεκτήνατο διὰ τῶν ἀρετῶν πανσόφως, καὶ οἰκητήριον αὐτοῦ ἀπειργάσατο· τὸ βασιλικὸν ὄχημα, στάμνε μανναδόχε, κῆπε κεκλεισμένε· πηγὴ ἐσφραγισμένη, ἧς τὰ καθαρὰ νάματα τὴν οἰκουμένην ἀρδεύουσι· ῥάβδος ἁγιόβλαστε τοῦ Ἀαρών· πόκε δροσοφόρε τοῦ Γεδεών· τόμος ὁ θεόγραφος, δι’ οὗ τὸ τοῦ Ἀδὰμ ἐσχίσθη χειρόγραφον· ὄρος τοῦ Θεοῦ· ὄρος τὸ ἅγιον, ὃ ὁ Κύριος εὐδόκησε κατοικεῖν ἐν αὐτῷ· ῥίζα ἁγία τοῦ Ἰεσσαί· πόλις τοῦ Θεοῦ, περὶ ἧς δεδοξασμένα λελάληνται, ὡς φάσκει Δαυΐδ.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ρώτησε:

«Κύριε, πως συμβαίνει, μερικοί να ζουν λίγο στη γη και άλλοι να φθάνουν σε βαθειά γηρατειά; Και γιατί άλλοι να βρίσκωνται μέσα σε φτώχεια και άλλοι να είναι πλούσιοι; Και πως οι άδικοι μεν πλουταίνουν, ενώ οι δίκαιοι πένονται;».Τότε άκουσε φωνή να του λέγη: «Αντώνιε, κοίτα τον εαυτό σου. Αυτά τα κανονίζει ο Θεός κατά την κρίση του και δεν συμφέρει να τα μάθης».

Οργή στη Λέσβο για το γκρέμισμα του σταυρού! Ουδείς αντιδρά

Ετοιμάζονται να τον υψώσουν και πάλι πολίτες του νησιού

Ούτε φωνή ούτε ακρόαση... Εκκωφαντική είναι η σιωπή όλων των αρμοδίων σχετικά με την απίστευτη και θρασύτατη ενέργεια αγνώστων, οι οποίοι κατέστρεψαν το σύμβολο της Ορθοδοξίας, τον τσιμεντένιο σταυρό που είχε τοποθετηθεί στη βραχώδη ακτή Απελή, κάτω από το κάστρο της Μυτιλήνης. 
Τη στιγμή που οι απλοί πολίτες της Λέσβου έχουν ξεσηκωθεί και ετοιμάζονται να πληρώσουν οι ίδιοι τα... σπασμένα, προκειμένου ο υπερμεγέθης σταυρός να ξαναστηθεί στο σημείο, η κυβέρνηση αλλά και όλοι ανεξαιρέτως οι τοπικοί φορείς επιλέγουν -προς το παρόν τουλάχιστον, αν και είναι ήδη πολύ αργά- να μην... εμπλακούν.

Τη Ι΄ (10η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΦΙΛΟΥ του Ομολογητού.

Θεόφιλος ο μακάριος Πατήρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους κατά τους οποίους εξέσπασεν η πρώτη εικονομαχία επί Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου, του εν έτει ψιζ΄ (717) βασιλεύσαντος, γεννηθείς εις τι χωρίον, κείμενον πλησίον της Τιβεριουπόλεως, η οποία σήμερον ονομάζεται βουλγαριστί Στρώμνιτσα, και απέχον απ’ αυτής τρία περίπου στάδια. Οι γονείς του ήσαν ευσεβείς και Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δια τούτο όταν έγινε τριών χρόνων και τον εβάπτισαν, τον επήγαν εις το όρος το καλούμενον Σελέντιον, ευρόντες δε εκεί τον Οσιώτατον Πατέρα Στέφανον, έλαβον την ευλογίαν εκείνου και πάλιν επέστρεψαν εις τον οίκον των. Από τότε δε εσχόλαζεν ο ιερός ούτος παις εις τα ιερά γράμματα.

«ΚΑΘΕΥΔΕΤΕ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΣΘΕ»! -- Τοῦ Πρωτοπρ. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

ΟΠΩΣ δείχνουν τὰ πράγματα, φαίνεται πιὰ καθαρὰ πὼς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξουν λόγια καὶ ἐπιχειρήματα λογικὰ ἢ θεολογικά, ποὺ θὰ σταθοῦν ἱκανὰ νὰ πείσουν τοὺς δεισιδαίμονες καὶ περιδεεῖς θρησκευομένους γιὰ τὸ μάταιο ἔργο τοῦ Διαβόλου καὶ τοῦ ἀθλιοτέρου ἀνθρώπου τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ θὰ τὸν ἐνσαρκώση καὶ θὰ τὸν ἐμφανίση στὸν κόσμο, δηλαδὴ τοῦ Ἀντιχρίστου. Καὶ δὲν θὰ ἐπαρκέση ὁ ὅποιος λόγος, γιατί ὁ φόβος τῶν ἀνθρώπων αὐξάνεται συνεχῶς μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο, ἀφοῦ «ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν ἐψύγη», οἱ καρδιὲς πέτρωσαν καὶ ἔγιναν σφιχτὲς σὰν τὴν χούφτα τοῦ πιὸ φιλάργυρου ἀνθρώπου, γεμάτες ἀπὸ φοβίες, τρόμο καὶ ἀνασφάλεια. Ἂν κοιτάξουμε γύρω μας καὶ θελήσουμε νὰ μάθουμε γιὰ τὸ πόσοι ἄνθρωποι καὶ γιὰ ποιὰ πνευματικὰ θέματα ἐνδιαφέρονται, θὰ διαπιστώσουμε, χωρὶς νὰ κουρασθοῦμε πολύ, ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προβληματίζονται καὶ συζητοῦν μεταφυσικὰ ἢ θρησκευτικὰ θέματα εἶναι αὐτή, ποὺ ἀσχολεῖται καὶ “βασανίζεται” μὲ τὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου, μὲ τὸ σφράγισμα καὶ τὴν κυριαρχία του.

Τη Ι΄ (10η) του Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΒΑΣΙΑΝΟΣ εν ειρήνη τελειούται.

Βασιανός ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο από την Ανατολήν, εκ της χώρας των Σύρων, κατά δε τους χρόνους του ευσεβεστάτου βασιλέως Μαρκιανού, εν έτει υν΄ (450), ήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν, και τόσον έλαμψεν ο αοίδιμος εις τας αρετάς και τα θαύματα, ώστε ο βασιλεύς Μαρκιανός έκτισε Ναόν εις το όνομά του, όστις σώζεται και έως την σήμερον. Ο δε αριθμός των μαθητών του  ηύξησε και επληθύνθη έως εις τους τριακοσίους. Τούτου του Οσίου εστάθη μαθήτρια και η Αγία Ματρώνα. Τοιουτοτρόπως λοιπόν ο Όσιος ζήσας, πολλούς σεσωσμένους προσέφερεν εις τον Χριστόν και διαφόρους ασθενείας ιάτρευσε και θαύματα αμέτρητα εποίησε. Φθάσας δε εις γήρας βαθύτατον, προς Κύριον εξεδήμησε και ετάφη εις τον προρρηθέντα Ναόν του.