Η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθ. Παν. Αθηνών

Το θέμα που μου ζητήθηκε να αναπτύξω είναι: «η δύναμη της προσευχής στη ζωή μας». Είναι ένα θέμα πάρα πολύ πλούσιο σε προβληματισμούς που έχουν άμεση σχέση με την πραγματοποίηση της κατ’ εξοχήν αυτής πνευματικής λειτουργίας που λέγεται προσευχή.

Αν αναζητήσει κανείς ένα διάγραμμα αυτού του θέματος, θα δει ότι πραγματικά δεν μπορεί να ξέρη από που πρέπει ν’ αρχίσει και που πρέπει να τελειώσει. Κι αυτό γιατί, όπως καταλαβαίνουμε, η προσευχή δεν είναι μια διδακτική ενότητα, δεν είναι ένα μάθημα που μπορεί κανείς να διδάξει σε ορισμένη ώρα. Δεν είναι προσδιορισμένο θεωρητικά αυτό το βιωματικό πνευματικό γεγονός.

Όταν κανείς μιλά για την προσευχή, καταλαβαίνει ότι μιλάει για ένα μυστήριο. Γιατί, όπως ξέρουμε, η προσευχή είναι, στην απλούστερη διατύπωσή της, η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, ή τουλάχιστον μια βασική μορφή της σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεό.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (2ον) μέρος

Εξομολογείσθε Τω Κυρίω

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 3 Οκτωβρίου 2018

Τη Γ΄ (3^η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ του Αρεοπαγίτου.                                                                                                                            

Διονύσιος ο ουρανομύστης και πάνσοφος εγεννήθη από γονείς ευγενείς και άρχοντας εις την περίφημον πόλιν των Αθηνών, εις την οποίαν οι άνθρωποι ήσαν θερμοί λάτρεις των ειδώλων και σοφώτεροι από τους ανθρώπους όλων των πόλεων του καιρού εκείνου. Εις τας Αθήνας ευρίσκοντο τότε πολλοί φιλόσοφοι, εις από τους οποίους, ο συνετώτερος, ήτο και ο θαυμάσιος Διονύσιος. Ούτος εκ νεότητος εδόθη εις την σπουδήν των γραμμάτων και έμαθεν όλας τας επιστήμας καλώς και όλοι δια την σοφίαν του τον εθαύμαζον, διότι ήτο μάλιστα εκ φύσεως φρόνιμος. Δια τας γνώσεις του λοιπόν ταύτας και δια την σύνεσίν του ως και δια την ευγένειαν του γένους του τον εψήφισαν πρώτιστον κριτήν και δημοκράτην της πόλεως· διότι δεν είχον ένα αρχηγόν οι Αθηναίοι, ούτε εις άλλον ηγεμόνα υπετάσσοντο, αλλ’ είχον πολίτευμα δημοκρατικόν.

Ρωσία: Ακυρο το δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών στην ΠΓΔΜ

Πιέσεις των Δυτικών προς τους Σκοπιανούς καταγγέλλει εκ νέου η Ρωσία, χαρακτηρίζοντας άκυρο το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ, για την Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ εμμέσως αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο προβολής βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του τμήματος πληροφοριών και Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας με ποσοστό συμμετοχής 36,8% το δημοψήφισμα δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρο, ενώ την ίδια στιγμή καταγγέλλονται οι χώρες της Δύσης για προφανή προσπάθεια να επισπευστεί η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, παρά την επιθυμία των πολιτών της χώρας. Σημειώνει δε ότι σύμφωνα με σχετικό  ψήφισμα, τα αποτελέσματα των συζητήσεων μεταξύ Σκοπίων και Αθήνας θα συζητηθούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο βέτο.

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς : θεωρία τοῦ βολέματος καί τοῦ χαρτοπολέμου

… Διά νά μήν συμμετέχη στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὑπάρχει ἕνας καί μοναδικός τρόπος ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τούς ἱερούς Κανόνες καί τούς ἁγίους Πατέρες παραδεδομένος, ἡ ἀποτείχισις. Οἱ  Ἀντιοικουμενιστές ὅμως δυστυχῶς  ἔχουν ἐφεύρει σήμερα καί ἄλλον τρόπο, ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι δύνασαι νά μήν συμμετέχης στήν αἵρεσι, ἐνῶ εἶσαι ἐνσωματωμένος ἐκκλησιαστικά μέ τούς αἱρετικούς, ἀρκεῖ νά ἔχης Ὀρθόδοξο φρόνημα.  Πρόκειται δηλαδή, μέ ἄλλα λόγια γιά τήν  θεωρία τοῦ βολέματος καί τοῦ χαρτοπολέμου, τήν ὁποία πολλάκις ἔχουμε ἐπισημάνει.

Ἧττα γοήτρου γιά τήν Δύση ἡ μεγάλη ἀποχή στά Σκόπια

«Στόν ἀέρα» οἱ Πρέσπες – Πρός ἐκλογές ὁ Ζάεφ – Μένει ὁ Καμμένος – Κάλπες χωρίς κύρωση

ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ πολιτειακός παράγων ἐξομολογεῖτο σέ συνομιλητές του, ἀκόμη καί τόν καιρό πού ἔπνεε οὔριος ἐπικοινωνιακός ἄνεμος γιά τό Σκοπιανό, πώς «πρέπει νά περιμένουμε νά δοῦμε τί θά γίνει τελικῶς στό δημοψήφισμα καί ἄν ὁ Ζάεφ καταφέρει τελικά νά περάσει τήν συμφωνία». Γνώριζε ἀπό πληροφορίες πού εἶχε ὅτι τό κλῖμα στά Σκόπια δέν ἦταν ἰδανικό. Ὅταν μάλιστα παρατήρησε πώς τό σύνολο τῶν ἡγετῶν τῆς Δύσεως (Τράμπ, Μπούς, Μέρκελ, Μακρόν) «προσπάθησε νά κανοναρχήσει ἕνα λαό μέ μεθόδους ἀντίστοιχες μέ ἐκεῖνες πού χρησιμοποιήθηκαν στό ἑλληνικό δημοψήφισμα τοῦ 2015», τελικῶς ἐπείσθη ὅτι «ἡ δρᾶσις θά φέρει ἀντίδραση». Μά οἱ σύμμαχοι ἦταν βέβαιοι πώς θά κάμψουν τό φαινόμενο τῆς ἀποχῆς γιά τό ὁποῖο τούς προειδοποιοῦσαν ὅλες οἱ μυστικές δημοσκοπήσεις. Τελικῶς τό ἀποτέλεσμα τοῦ χθεσινοῦ δημοψηφίσματος καί ἡ ἐξαιρετικῶς πενιχρή συμμετοχή τῶν πολιτῶν (οὔτε οἱ Ἀλβανοί δέν μετεῖχαν!) ἐπιβεβαίωσαν τούς ὀλίγους σκεπτομένους. Τό 65% ἀπεῖχε, μόλις τό 35% μετεῖχε.

Ο Μέγας Βασίλειος απαντά στην ερώτηση, αν ο σατανάς είναι η αιτία, που αμαρτάνουμε:

«Γενικά πιστεύω ότι ο Σατανάς δεν μπορεί να γίνη αίτιος αμαρτίας και ότι επιχειρεί να παρασύρη στις αδυναμίες τους τους απρόσεκτους, χρησιμοποιώντας άλλοτε μεν τις φυσικές τους επιθυμίες, άλλοτε δε τα απαγορευμένα πάθη…

Ότι τα κακά προέρχονται από μας τους ίδιους το απέδειξε με σαφήνεια ο Κύριος λέγοντας: “από την καρδιά βγαίνουν οι αμαρτωλές σκέψεις και επιθυμίες” (Ματθ. ΙΕ´ 19). Συμβαίνει δε αυτό σ᾽ εκείνους, που από αμέλεια εγκατέλειψαν ακαλλιέργητα τα φυσικά σπέρματα των αγαθών (αρετών), όπως αναφέρουν και οι Παροιμίες του Σολομώντος».

(Στον έργον του «Όροι κατ᾽ επιτομήν» ΟΕ´) 

Τη Β΄ (2α) του μηνός Οκτωβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΧΑΤΖΗ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο εις το Καρατζασού μαρτυρήσας εν έτει 1794 ξίφει τελειούται.

Γεώργιος ο ευλογημένος Νεομάρτυς του Χριστού ήτο από την Φιλαδέλφειαν, Χριστιανών γονέων υιός· ερχόμενος δε εις ηλικίαν εμαθε την τέχνην των σαγματοποιών, και αναχωρών από την πατρίδα του επήγεν εις την επαρχίαν της Ηλιουπόλεως, εις κωμόπολιν καλουμένην Καρατζασού, και εκεί ανοίγων εργαστήριον ειργάζετο την τέχνην του. Ευρισκόμενος δε νύκτα τινά εις ευθυμίαν ομού με άλλους ομοίους του, συνέβη να εξέλθη έξω εις από αυτούς δια υπηρεσίαν, και μεθυσμένος ων, εκρημνίσθη από ύψος πολύ και εθανατώθη.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΙΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΜΠΟΡΕΙ κανείς νά πιστέψει ὅτι τά τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα κάποια ἡμέρα θά βελτιωθοῦν; Μπορεῖ κανείς νά βάλει ὅραμα γιά τήν Ἐκκλησία; Εἶναι δυνατό νά ἀλλάξουν τά κακῶς κείμενα; Εἶναι πιθανό νά ἀρθοῦν οἱ Μητροπολίτες στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά μελετήσουν τά προβλήματα τῶν κληρικῶν καί τοῦ λαοῦ; Θά μπορέσει ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας νά ἀναδιοργανώσει τίς διοικητικές της ὑπηρεσίες καί νά ἀσχοληθεῖ μέ τήν ἀναβάθμιση τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου τῶν ἱερέων; Σέ ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα ἀπαντῶ ἀπερίφραστα: ΟΧΙ. Τίποτα δέν θ᾽ ἀλλάξει στήν Ἐκκλησία. Ὅσοι οἱ ἰθύνοντες εἶναι ἀδιάφοροι καί δέν πονοῦν γιά τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό, ἀλλά μοναδική τους ἔγνοια εἶναι ἡ περαιτέρω ἀνάδειξή τους, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουν τήν φιλοχρηματία καί φιλοδοξία τους, κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι αἰσιόδοξος. Εἰδικότερα τήν κύρια εὐθύνη ἔχει ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος. Δυστυχῶς, οἱ τρεῖς τελευταῖοι Ἀρχιεπίσκοποι στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κινήθηκαν χωρίς ὅραμα γιά τήν Ἐκκλησία.

Τη Β΄ (2α) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Γαβρά.

Θεόδωρος ο Γαβράς, ο ένδοξος ούτος Μεγαλομάρτυς και γενναίος Αθλητής του Κυρίου, εγεννήθη κατά τον δέκατον αιώνα εις κωμόπολιν του θέματος της Χαλδίας καλουμένην Άτραν, εκ γονέων ευσεβών και ενδόξων, των οποίων προσεκτήσατο και την ευσέβειαν και την δόξαν. Διότι ούτοι εκοσμούντο με πολύν πλούτον και δόξαν και λοιπά αξιώματα και είχον τα πρωτεία επί των Ανατολικών εκείνων μερών, τουτέστι της Χαλδίας και της Κολωνείας, και με όσας συνορεύουσι με τας επαρχίας αυτάς. Αλλ’ ο μακάριος Θεόδωρος εγένετο μάλλον ο στολισμός αυτών ως και παντός πιστού, υπερβάς τους πάντας κατά τε την ανδρείαν, την σύνεσιν, τον πλούτον και το μέγεθος των αξιωμάτων.

«Γι’ αυτά πολεμήσαμε»! -- του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κατά το άρθρο 24 παράγραφος 6 του Συντάγματος «τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το κράτος». Είναι εκτός συναλλαγής.

        

         Αλλά μ’ αυτήν την κυβέρνηση όλα επιτρέπονται! Όλα πουλιούνται! Πουλιούνται τρόπος τού λέγειν, στην πώληση υπάρχει και αντίτιμο, εδώ παραχωρούνται δωρεάν. Χαρίζονται. Έτσι απεκαλύφθη τυχαία ότι οι, κρίμασιν οις οίδε Κύριος, κυβερνώντες παρέδωσαν στο Κατοχικό Ταμείο όλα τα μνημεία, όλους τους ανεκτίμητους διαχρονικούς θησαυρούς του Ελληνισμού.

Τη Β΄ (2α) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΘΕΟΦΙΛΟΥ του Ομολογητού.

Θεόφιλος ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ήτο Μοναχός κατά τους χρόνους Λέοντος του Ισαύρου εν έτει ψιστ΄ (716). Βλέπων δε την μανίαν του τυράννου τούτου και τον πόλεμον τον οποίον εποίει κατά των αγίων Εικόνων, παρουσιάσθη έμπροσθεν αυτού ο του Θεού φίλος Θεόφιλος και με παρρησίαν μεγάλην ήλεγξεν αυτόν ονομάζων άθεον και παράνομον και του αντιχρίστου πρόδρομον. Όθεν με τους λόγους τούτους παροξύνας αυτόν εις θυμόν, δέρεται παρ’ αυτού δυνατά και εις φυλακήν βάλλεται και λιμοκτονείται, ήτοι αφήνεται πεινασμένος και διψασμένος επ’ αρκετόν καιρόν. Έπειτα πέμπεται εις εξορίαν. Και ούτως, εκεί ευχαριστών τον Θεόν, προς Κύριον εξεδήμησεν.