Πῶς πρέπει νά χρησιμοποιῆ ὁ πλούσιος τόν πλοῦτον, τόν ὁποῖον
τοῦ ἐχάρισε καί τοῦ ἔδωσεν ὁ Θεός. Καί πῶς οἱ πτωχοί πρέπει νά ἀντιμετωπίζουν
τήν πτωχείαν καί πῶς τούς πλουσίους. Διατί προέχει ὁ πνευματικός πλοῦτος;
“Ἄνθρωπος δὲ τις ἦν πλούσιος καὶ πτωχὸς δὲ τις
ὀνόματι Λάζαρος” (Λουκ. ιστ´ 19-20). Πλοῦτος καὶ πτωχεία, πλοῦτος καὶ φτώχια,
πλούσιοι καὶ πτωχοί, εἶναι καταστάσεις ζωῆς, καταστάσεις βίου, οἱ ὁποῖες ἔχουν
καὶ πολλὲς πνευματικὲς διαστάσεις καὶ πολλὲς ἐπίσης πνευματικὲς παρανοήσεις… Στὴ
σκέψη καὶ στὸ ὑποσυνείδητο ὅλων μας ἀσφαλῶς ὑπάρχει ἡ ἐπιθυμία νὰ εἴμαστε
πλούσιοι καὶ μὲ ἀποστροφὴ σκεφτόμαστε τὴ φτώχια, ἰδιαίτερα μάλιστα αὐτὴ τὴν
περίοδο τῆς οἰκονομικῆς, ὅπως τὴ λέμε, κρίσεως ἔχουμε τὴν αἴσθηση ὅτι ὅλοι ἔχουμε
γίνει πτωχότεροι καὶ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς πτωχεύσεώς μας, ἔν τινι μέτρῳ, σὲ πολλοὺς
ἀπὸ μᾶς αὐτὴ ἡ κατάσταση ὁδηγεῖ σὲ μελαγχολίες, σὲ ἀπογοητεύσεις, σὲ ἀγωνίες:
τί θὰ γίνει στὸ μέλλον, πῶς θὰ τὰ βγάλουμε πέρα, γιατί γίνονται αὐτὲς οἱ ἀδικίες,
γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ὁρισμένους νὰ πλουτίζουν καὶ μάλιστα ἀθέμιτα, ὄχι μὲ
νόμιμους τρόπους, καὶ γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ὁρισμένοι νὰ εἶναι πτωχοὶ καὶ νὰ ὑποφέρουν
στὴ ζωὴ τους μέσα στὴ φτώχια καὶ μέσα στὴ δυσκολία;
