Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ανδρέου Αρχιεπισκόπου Κρήτης
του Ιεροσολυμίτου.
Εκ του υπ΄ αριθ. 52 χειρογράφου Μεγίστης Λαύρας.
Αρχή μεν εορτών η παρούσα
πανήγυρις, πρώτη δε μετά τον νόμον και τας σκιάς, και μέντοι και προς την χάριν
και την αλήθειαν είσοδος· έστι δε η αυτή
και πρώτη και μέση και τελευταία. Αρχήν μεν έχουσα την του νόμου περαίωσιν,
μεσότητα δε την προς τα άκρα συνάφειαν, τέλος δε την της αληθείας
φανέρωσιν· τέλος γαρ Νόμου Χριστός, ου
μάλλον ημάς απάγων του γράμματος, όσον επανάγων επί το πνεύμα· τούτο γαρ η τελείωσις, καθ΄ ην αυτός ο του
Νόμου δοτήρ άπαντα συμπεράνας, επί το πνεύμα το γράμμα μετήνεγκεν, ανακεφαλαιώσας
εις εαυτόν τα πάντα, και διαιτήσας Νόμω και Χάριτι· και τον μεν υποζεύξας, την
δε συνάψας εναρμονίως· ου φύρας τα θατέρου προς θάτερον ίδια, μετοχετεύσας δε
και λίαν θεοπρεπώς επί το κούφον τε και ελευθέριον, όσον δυσαχθές τε και δούλον
και υποχείριον, «ίνα μηκέτι υπό τα στοιχεία του κόσμου ώμεν δεδουλωμένοι»,
καθώς φησιν ο Απόστολος, μηδέ ζυγώ δουλείας του νομικού γράμματος ενεχώμεθα·
τούτο γαρ το περί ημάς ευεργετημάτων Χριστού το κεφάλαιον. Τούτο η του
μυστηρίου φανέρωσις· τούτο η κενωθείσα φύσις, Θεός και άνθρωπος, και η του
προσχήματος θέωσις.