ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΝ -- Αθωνικά άνθη

Ξενιτευμένος ορθόδοξος χριστιανός, με άγχος στην ψυχήν, επανήλθε στην πατρώαν γην της Ελλάδος, ύστερα από δεκαετή παραμονήν εις την Δύσιν, όπου εσπούδαζε φιλοσοφίαν. Του συνέστησαν κάποιον μοναχόν—Γέροντα ασκητήν του Αγίου Όρους δια να εύρη λύσιν εις τα προβλήματά του, που δεν του την έδιδε η φιλοσοφία. Με τον φιλόσοφον αυτόν συνηντήθην εις το ασκητήριον του Γέροντος αυτού μετά τας αγίας εορτάς της θεοφανείας εν ανθρώποις. Ο ασκητής ήτο παλαιός φίλος, τιμώμενος δια την αγιότητα του βίου του και την ένθεον σοφίαν του. Καταγράφω και παραδίδω τον διάλογον πιστώς, όπως τον απετύπωσα σε σημειώσεις και όπως διεξήχθη μέσα στην βαθείαν σιωπήν της ερήμου του Άθω, σε δύο διαστήματα, την νύκτα και την αυγήν, με το φως της κανδήλας μόνον.                                                                                                                                               

–Γέροντα, είμαι γεμάτος ερωτήματα, αμφιβολίας, απελπισίαν δι’ όλα. Συνεχώς σκέπτομαι. Η σκέψις μου κανένα πρόβλημα δεν μου λύει. Τα προβλήματά μου είναι προσωπικά, αλλά με απασχολούν και γενικώτερα, άλλα μεταφυσικού περιεχομένου και άλλα εγκοσμίου. Σεις ημπορείτε να με βοηθήσετε;   

Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός 2

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Παντελεήμωνος -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2018

Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουλίου,  μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ.                                                                                                                                    

Παντελεήμων ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τδ΄ (304), καταγόμενος από την πόλιν της Νικομηδείας, υιός πατρός μεν ειδωλολάτρου, Ευστοργίου ονομαζομένου, μητρός δε εκ προγόνων ούσης χριστιανής, καλουμένης Ευβούλης. Όσην δε θέλησιν είχεν αυτός να θεραπεύη τα είδωλα, τόσην αγάπην και προθυμίαν είχεν εκείνη προς την ορθόδοξον πίστιν, και έτρεφε το τέκνον των (το οποίον ονομάζετο Παντολέων) όχι μόνον με τροφήν σωματικήν, αλλά περισσότερον με πνευματικήν, διδάσκουσα αυτό την πίστιν του Χριστού. Πλην εις ολίγα έτη ετελεύτησεν η μακαρία Ευβούλη.

Ερώτημα:

Πως οι σημερινοί Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι, και Επίσκοποι υπερασπίζονται την Ορθοδοξίαν και τηρούν την διαβεβαίωσιν την οποίαν έδωσαν, κατά την χειροτονίαν των έμπροσθεν του Αγίου θυσιαστηρίου προς τον Τριαδικόν Θεόν και το πλήρωμα της Εκκλησίας ότι θα φυλάττουν την Ιεράν Παρακαταθήκην, την οποίαν παραλαμβάνουν. Έχουν αντιληφθή ότι υπηρετούν την αίρεσιν εις το όνομα της Οικουμενιστικής Κινήσεως; 

«ΦΩΤΙΑ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΨΕΙ»

Ἡ ἐφημερὶς «Ἔθνος τῆς Κυριακῆς», γράφει τὰ ἑξῆς: «Φωτιὰ θὰ πέσει νὰ μᾶς κάψει, χριστιανοί! Δὲν φτάνει ποὺ οἱ Γερμανοὶ Λουθηρανοὶ ἔβγαλαν γυναίκα ἀρχιεπίσκοπο, χωρισμένη καὶ μητέρα 4 παιδιῶν. Ὕστερα ἀπὸ λίγο οἱ Σουηδοὶ τοὺς ξεπέρασαν, ἐκλέγοντας ἐπίσκοπο Στοκχόλμης μιὰ δεδηλωμένη λεσβία, ποὺ συζεῖ μὲ ἄλλη γυναίκα (ἐπίσης παστόρισσα) κι ἔχουν υἱοθετήσει ἕνα ἀγοράκι! Ἡ… μακαριοτάτη δὲν κρύβει τὴν πολιτική της προτίμηση ὑπὲρ τῶν Σοσιαλδημοκρατικῶν!».                                                                                                                                                                          
Τὸ ὡς ἄνω δημοσίευμα ἀφιεροῦται εἰς τοὺς ἀνὰ τὰ Πατριαρχεῖα Μιτροφοροῦνας ἢ μή, ἐνθέρμους ἐραστὰς τῶν οἰκουμενιστικῶν διαλόγων καὶ «συναδέλφων» τῆς ὡς ἄνω κυρίας, μὲ τὴν ἐπὶ ταῖς ἑορταῖς εὐχήν μου, ὅπως «ἡσύχιον καὶ ἀκίνδυνον βίον διάγωσι», τόσον ἐν τῇ «φιλτάτῃ των Πατρίδι» τῇ ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ εὑρισκομένῃ, ὅσον καὶ κατὰ τὰς ἐπισκέψεις των εἰς τὴν φιλτάτην ἡμῶν Πατρίδα, τὴν Ἑλλάδα, συνεπικουρούμενοι καὶ ἀπὸ τὰς εὐχάς, βεβαίως, βεβαίως τῆς «Σεβασμιωτάτης Ἐπισκόπου Στοκχόλμης» κ. Εὔας Μπροῦνε καὶ πασῶν τῶν ἐν Στοκχόλμῃ «εὐλαβεστάτων» λεσβιῶν, ΑΜΗΝ. Τὴν εὐχήν τους νἄχουμε. Ἀνδροπρεπῶς ἀσπάζομαι τὴν δεξιάν Σας.

Γιάννης Παλαμήδης,

Θεολόγος, ἐν Ἀθήναις

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη του Οσίου ΓΕΡΟΝΤΙΟΥ του συστήσαντος την Σκήτην της Αγίας Άννης,

ος δια προσευχής προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον εξήγαγε το επάνωθεν αυτής αναβλύσαν και μέχριν του νυν σωζόμενον αγίασμα.                                                                                

Γερόντιος ο Όσιος Πατήρ ημών εχρημάτισεν Ηγούμενος παλαιάς Μονής του Αγίου Όρους καλουμένης των Βουλευτηρίων· αλλ’ επειδή η Μονή αύτη ήτο παράλιος, δια δε τας του καιρού εκείνου ανωμαλίας και τας αλλεπαλλήλους των βαρβάρων επιδρομάς και συνεχείς λεηλατήσεις και ενοχλήσεις, δεν ηδύναντο να μένωσιν εκεί οι Μοναχοί, αφέντες ούτοι την ιδίαν αυτών Μονήν έρημον, διεσπάρησαν ένθεν κακείθεν και τους υψηλοτέρους και κρυφιωτέρους τόπους της Μονής καταλαβόντες, εν σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης αποκρυπτόμενοι όντως διήγον στενήν και τεθλιμμένην ζωήν· το δε Μοναστήριον αυτών, μονωθέν και ερημωθέν και κατ’ ολίγον καταπίπτον, ήλθεν εις παντελή αφανισμόν.

«Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας είναι το σώμα της Εκκλησίας, ο ευσεβής λαός του Κυρίου».

Ο Οικουμενισμός είναι τρομακτική Παναίρεσις του καιρού μας η πιο σατανική και επικίνδυνη. Απειλεί όχι μονάχα την Αγία Ορθοδοξία, αλλά και την Αθάνατη Ελλάδα. Γι΄ αυτό πρέπει όλοι μας να γρηγορήσωμε. Καθήκον όλων μας είναι να αρνηθούμε την ειδωλολατρία, που εισάγει ο Οικουμενισμός. Να περιφρουρήσωμε την Ορθοδοξία. Σε τέτοιες κρίσιμες ώρες τον Αγώνα τον παίρνει στα χέρια του ο Ορθόδοξος Λαός. Αυτός είναι ο φύλακας της Ορθοδοξίας, καθώς και η εγκύκλιος του 1848 των αγίων Πατριαρχών της Ανατολής υπογραμμίζει: «Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας είναι το σώμα της Εκκλησίας, ο ευσεβής λαός του Κυρίου». 

Τιμωρεί ο Θεός; -- πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ «ΕΝ ΕΝΙ ΣΤΟΜΑΤΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ» -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Μετά τή μνημόνευση τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου στή θεία Λειτουργία, ὁ ἱερέας ἀπαγγέλλει τήν ἐκφώνηση – πρόσκληση, γιά τή δοξολογία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ: «Καί δός ἡμῖν ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ δοξάζειν καί ἀνυμνεῖν τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομά σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ και τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν και ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἀπ’ τήν ἀρχή ὡς τό τέλος, μιά ἀσίγαστη καί «ἐκ βαθέων» γλυκύτατη δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι στην εὐγενέστερη καί μεγαλειωδέστερη λειτουργία τῆς ὕπαρξής τους. Τρισάγιοι καί ἐπινίκιοι ὕμνοι, ἀδιάλειπτα πληροῦν τά σύμπαντα. «Τά οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ καί τά ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς». «Ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ».

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, η Αγία Μάρτυς ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ξίφει τελειούται.

Ιερουσαλήμ η Μάρτυς ήτο από το Βυζάντιον, από την Μονήν της Οσίας Ωραιοζήλης, επί των ημερών του βασιλέως Δεκίου εν έτει σν΄ (250) μετά Χριστόν. Τοσούτον δε προέκοπτεν η μακαρία αύτη εις τας αρετάς, ώστε ο μισόκαλος διάβολος δεν ηδύνατο να υποφέρη βλέπων ενεργουμένην την ανίκητον δύναμιν του Χριστού δια μέσου της ασθενούς φύσεως των γυναικών και αυξάνουσαν την αρετήν, ήτις όσον και απόκρυφος και παράμερος γίνεται, τόσον πλατύνεται και μεγαλύνει το κήρυγμα του Ευαγγελίου και στηρίζει τας ψυχάς των Χριστιανών.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ : ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ

23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

«Πάντα δὲ ταῦτα ἀρχή ὀδύνων».

                                                                                                            25.7.18

«καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὠμοιώθη αὐτοῖς» (ΨΑΛΜ. 48, 21)

(ἀπόδοση : ὁ ἄνθρωπος ποὺ πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καὶ ὁμοίωση δὲν ἐστάθη εἰς τὸ ὕψος του, ἀλλὰ ἐξέπεσε καὶ ἔγινε ὅμοιος μὲ τὰ ἀνόητα ζῶα).

Ὅλα αὐτὰ δὲ ποὺ βιώνουμε, οἱ παντοειδεῖς κρίσεις, εἶναι ἀπόρροια τῆς ἠθικῆς κρίσεως, τὴν ὁποία διερχόμεθα.

Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει καμία κατανόησις εἰς τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ, γιὰ ἀνακούφιση τῶν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας πρὸς δόξαν Θεοῦ.

Ἄς δοξάσουμε τὸν Θεὸ ποὺ ἀκόμη δὲν ἔριξε λάβες καὶ φωτιὰ νὰ μᾶς καταστρέψη ὅπως κατέστρεψε τὰ Σόδομμα - Γόμορρα καὶ τὴν Πομπηία!!!...

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΩΡΑΙΟΖΗΛΗΣ.

Ωραιοζήλη η Οσιοπαρθενομάρτυς, η καλλικέλαδος αηδών και καθαρά περιστερά του Χριστού, ούτε πόθεν κατήγετο ούτε ποίους είχε γονείς γνωρίζομεν. Ότι δε εγεννήθη υπό Ελλήνων γονέων, προσκυνούντων τα είδωλα, τούτο θέλει αποδειχθή ευθύς κατόπιν· διότι από των χρόνων των θεοκηρύκων Αποστόλων, όταν διεδόθη εις όλην την οικουμένην το κήρυγμα του Ευαγγελίου, από τότε εσαγηνεύθη δια των λογικών δικτύων του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και η σεμνοτάτη αύτη Ωραιοζήλη, και λυτρωθείσα εκ του βυθού της ειδωλολατρίας, εβαπτίσθη υπό του Αποστόλου Ανδρέου κατά το έτος πεντήκοντα δύο (52) μ. Χ., φωτισθείσα δε αφιερώθη εις μικράν τινα Εκκλησίαν του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, μεγάλην μετά ταύτα καταστάσαν Μονήν κειμένην εις το μέγα Ρεύμα του Βοσπόρου, δεχθείσα ως γη αγαθή τον σπόρον της διδασκαλίας του Αποστόλου, και τελεσφορήσασα πολύν και εκατονταπλάσιον τον καρπόν.

Εθνος εμπόλεμο

Αυτό που άρχισε το 2007 δεν πρόκειται να σταματήσει

Από τον Μανώλη Κοττάκη


Πάλι μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Πάλι συλλέγουμε τους νεκρούς μας. Απ’ ό,τι φαίνεται, πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Αυτό που άρχισε το 2007 δεν θα σταματήσει ποτέ. Δεν θα βρούμε ησυχία. Μοναχά μερικά ήρεμα διαλείμματα θα έχουμε, μα κατά βάση θα είμαστε έθνος εμπόλεμο σε διαρκή συναγερμό. Αυτές τις ώρες αποχαιρετούμε δεκάδες συμπολίτες μας, οι οποίοι «έφυγαν» σε μια αποφράδα ημερομηνία που ανακαλεί μνήμες από την εθνική τραγωδία της Κύπρου: την 23η Ιουλίου. Προηγήθηκαν, όμως, άλλοι. Το εθνικό μας «καλεντάρι» είναι γεμάτο τραγωδίες τα τελευταία 10 χρόνια. Και πόλεμος να είχε γίνει, δεν θα είχε τόσες απώλειες η χώρα. Να θυμίσω απλώς:

Πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων -- πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΡΜΟΛΑΟΥ και των συν αυτώ μαρτυρησάντων ΕΡΜΙΠΠΟΥ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥΣ.

Ερμόλαος ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Έρμιππος και Ερμοκράτης ήσαν ιερείς εκ του κλήρου της εν Νικομηδεία Εκκλησίας, υπολειφθέντες εκ των είκοσι χιλιάδων, οίτινες εκάησαν εν τη Εκκλησία υπό του τυράννου Μαξιμιανού, εν έτει τδ΄ (304), εκρύπτοντο δε εις τινα οικίαν. Επειδή δε ο Άγιος Παντελεήμων εδιδάχθη την πίστιν των Χριστιανών, συλληφθείς δε και ερωτηθείς υπό του Μαξιμιανού, ποίος εδίδαξεν αυτόν, απεκρίθη γυμνήν και καθαράν την αλήθειαν, ειπών ότι εδιδάχθη αυτήν παρά του Ιερέως Ερμολάου. Δια τούτο έστειλε παρευθύς ο βασιλεύς και έφεραν τον Ερμόλαον και μετ’ αυτού τον Έρμιππον και τον Ερμοκράτην εις το κριτήριον. Ερωτηθέντες λοιπόν οι Άγιοι, ωμολόγησαν μεν παρρησία ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός, εμυκτήρισαν δε τα είδωλα και όλους τους σεβομένους αυτά, διο και οι τρεις αποκεφαλίσθησαν και ανέβησαν στεφανηφόροι εις τα ουράνια.