“ΟΡΑΣΙΣ” ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΦΩΤΙΚΗΣ

Πως τόσον υπερβολικά εθαυμάστωσες την Έρημον; Πες μου σε παρακαλώ, ρωτούσα, σαν να είναι μπροστά μου, τον σοφόν Ιωάννην, μέσα στην νύκτα που ηρεμούσε η ψυχή μου. Ω ξακουσμένη μητέρα Εκκλησία, έλεγα πάλιν, γιατί τόσην θερμότητα αισθανόσουνα γύρω από το άγριον εκείνο και απεριποίητον πρόσωπον; Ή γιατί εβόας μέσα στην άψυχον Έρημον με τόσην γλυκύτητα, που έτερπε την ακοή των ανθρώπων;                                                                                                                         
- Αλλά πως, είπε, θα μπορέσω να σου μιλήσω, εγώ που είμαι κάπου εκτός από τον φθαρτόν αιώνα, σε άνθρωπον που βρίσκεται, όσον θέλει ο Θεός, μέσα σ΄ αυτόν, φίλε;                                                                                                           
- Θα μπορέσης, είπα, θαυμάσιε, αν θελήσης, να μου φανερώσης τον έρωτά σου προς την σοφία με ερωτήσεις μου, και αν θέλης δέχομαι – τώρα που βρισκόμαστε σ΄ αυτό το σημείον του λόγου – συ μεν να με διδάξης, εγώ δε να μάθω, για ποιον λόγον έτερψες τόσο πολύ με τους λόγους και τον βίον σου την Έρημον, ανδρείε, και την μετέβαλλες σε πόλιν των αρετών; 

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 17 Ιουλίου 2018

Τη ΙΖ΄ (17η) Ιουλίου,  μνήμη της Αγίας και καλλινίκου Μάρτυρος ΜΑΡΙΝΗΣ.                              
Μαρίνα η μακαρία κόρη και καλλιπάρθενος Μάρτυς ήτο από την Αντιόχειαν της Πισιδίας, τον καιρόν Διοκλητιανού ή Κλαυδίου Καίσαρος εν έτει σο΄ (270), από γονείς περιφανείς. Ο πατήρ αυτής ήτο ιερεύς των ειδώλων επίσημος, και εις όλην την πόλιν αιδέσιμος, Αιδέσιος δε και το όνομα. Ήτο δε η κόρη μονογενής θυγάτηρ του πατρός αυτής, ολίγας δε ημέρας μετά την γέννησιν αυτής απέθανεν η μήτηρ της. Έδωκε τότε ο Αιδέσιος το βρέφος εις τινα γυναίκα, ίνα το θηλάζη, ήτις κατώκει έξω της πόλεως δεκαπέντε στάδια. Τούτο δε ίσως ήτο οικονομία Θεού, να δοθή εκεί έξωθεν το κοράσιον, ότι εκεί ήσαν Χριστιανοί· όταν δε ηλικιώθη ολίγον και ωμίλει, ήκουσεν από τινος τον λόγον της του Χριστού πίστεως· επειδή δε έτυχεν εκ φύσεως αγαθής ψυχής και καλής προαιρέσεως, έτι δε και συνετή περισσώς και φρόνιμος, εδέχθη τον σωτήριον λόγον εις την καρδίαν της ευθύς ως ήκουσεν ότι ο Χριστός είναι αγαθός Θεός, αιώνιος και πολυεύσπλαγχνος και έγινε δια την σωτηρίαν των ανθρώπων άνθρωπος· σταυρωθείς δε εκουσίως ανέστη ενδόξως και ανελθών εις τους ουρανούς ετίμησε με την πατρικήν συνεδρίαν την φύσιν της ανθρωπότητος.

Ἡ δογματική διάστασις τοῦ νέου ἑορτολογίου -- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων


Ἔχει λεχθῆ καί γραφῆ πολλάκις, ἀλλ’ ἀνακριβῶς, ὅτι τό 1924 οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί (Ο.Χ.) δέν ἐγνώριζον δῆθεν ὅτι ὁ λόγος τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ.) ἦτο ἡ προώθησις τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Συνεπῶς, συμπεραίνουν αὐτοί πού χρησιμοποιοῦν αὐτήν τήν ἐπιχειρηματολογίαν, ὅσοι ἀπετειχίσθησαν τότε ἀπό τήν καινοτομήσασαν Ἐκκλησίαν, ἐπικαλούμενοι τόν 15ον Κανόνα τῆς ΑΒ  Συνόδου καί γενικώτερον τήν Πατερικήν Διδασκαλίαν καί Παράδοσιν, ἔσφαλον, διότι δῆθεν δέν ὑφίστατο δογματικός λόγος πού νά δικαιολογῇ τήν ἀποτείχισιν, ἐνῷ ὅσοι ἀπεδέχθησαν τό ν.ἑ. δέν ὑπέπεσαν εἰς δογματικόν σφάλμα.

Σκοπός τοῦ παρόντος ἄρθρου εἶναι ν’ ἀποδείξῃ ὅτι ὁ ὡς ἄνω ἰσχυρισμός εἶναι ἐσφαλμένος, παραθέτοντας κείμενα πού εἶδον τό φῶς τῆς δημοσιότητος πρό τοῦ 1924 καί πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἀπό τό1582 καί  ἐντεῦθεν εἶναι γνωστόν ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ ἑνωτικοί «ὀρθόδοξοι» (οἱ σημερινοί Οἰκουμενισταί, δηλαδή) ἐπεδίωκον τήν ἐπιβολήν τοῦ ν.ἑ. εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὡς τό «πρῶτον βῆμα» διά τήν εἰς τόν Παπισμόν ὑποταγήν της, πού ἐθεωρεῖτο ἀνέκαθεν ὡς τό πρῶτον στάδιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΝΤΙΟΧΟΥ, αδελφού του Αγίου Μάρτυρος Πλάτωνος.


Αντίοχος ο Μάρτυς κατήγετο εκ της εν Καππαδοκία πόλεως Σεβαστείας, την ιατρικήν δε μετερχόμενος περιήρχετο τας πόλεις και ιάτρευσε τους ασθενούντας. Περιερχόμενος λοιπόν την χώραν της Γαλατίας και Καππαδοκίας και ιατρεύων πάσαν ασθένειαν, συνελήφθη υπό του ηγεμόνος Ανδριανού, εκρεμάσθη δε υπ’ αυτού επί ξύλου και εξεσχίσθη εις τα πλευρά, δοθείς είτα εις το πυρ. Επειδή όμως αι βάσανοι αύται δεν έβλαψαν αυτόν, τούτου ένεκα εφυλακίσθη, και την επιούσαν ερρίφθη εντός λέβητος πλήρους ζέοντος ελαίου, ο οποίος εκαίετο επτά ημέρας.

Mητρ. Καλαβρύτων Αμβρόσιος: Τώρα πλέον δέν υπάρχει Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

 ΔΗΛΩΣΙΣ της 24ης Νοεμβρίου 2016

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Πηγή: http://mkka.blogspot.com/

Μακαριώτατε,

            Καθώς ολοκληρώνονται σήμερα οι εργασίες της εκτάκτως συγκληθείσης Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, της συγκληθείσης κατόπιν της υπ’ αριθμ. πρωτ. 5300/Διεκπ. 2404/03.11.2016 Υμετέρας Προσκλήσεως, θα ήθελα διά την ιστορίαν καί μόνον νά σημειώσω σκέψεις τινας.

1.     Το αποτέλεσμα των εργασιών της Συνόδου της σεπτής Ιεραρχίας μας δέν πρόκειται να ικανοποίηση το Πλήρωμα της Εκκλησίας μας, καθ’ όσον πεπλανημμέναι Αποφάσεις της εν Κολυμπαρίω συνελθούσης Συνόδου δεν εθίγησαν κατά τας συζητήσεις μας. Η περί Εκκλησιών π.χ. Απόφασις της Κρήτης παραμένει ισχυρά καί αλώβητος! Τώρα πλέον δέν υπάρχει Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ ΤΑ ΜΑΓΙΑ -- Aλεξ. Παπαδιαμάντη


Μεγάλο θάμα ἔγινε, εἰς ὅλη τὴ γειτονιά ―καὶ εἰς ὅλο τὸ χωριὸ μάλιστα― ἕνα Σάββατον πρωί, καθὼς ἐπῆγεν ἡ νεαρὰ δασκάλισσα, συνοδευομένη καὶ ἀπὸ τὴν μικρὰν ὑπασπιστίναν της, τὸ Οὐρανιώ, τὸ θυγάτριον τοῦ Παναγῆ τοῦ Κυραντώνη, διὰ ν᾿ ἀνοίξῃ τὴν πόρταν τοῦ Σχολειοῦ· ἡ μικρὰ ὑπασπίστρια ἐπροπορεύετο κρατοῦσα ἕνα κομψὸν κουτί, καὶ δύο τυλιγμένα ἐργόχειρα, ἔκαμνε χαριτωμένους μορφασμοὺς καὶ τσακίσματα, εἶχε τὴν ξανθὴν πλεξίδα της λοξὰ πρὸς τὸ ἕνα αὐτί, κ᾿ ἦτον ὅλη μειδίαμα καὶ χάρις, ὥστε ἡ μὲν μυτίτσα της ἐγίνετο πλακαρὴ καὶ σχεδὸν ἐξηλείφετο ἀπὸ τοὺς δύο μορφασμοὺς καὶ τ᾿ αὐλακάκια τὰ σχηματιζόμενα ἑκατέρωθεν, ἀπὸ τὸ πτερύγιον τῆς ρινὸς ἕως τὰ κάτω βλέφαρα, καὶ τὰ ματάκια της μισοκλεισμένα ἐτόξευαν ὑγρὸν σπινθῆρα· ἡ δασκάλισσα, χλωμή, μὲ παιδικὸν πρόσωπον, λευκοφορεμένη, καθὼς καὶ ἡ μικρὰ συνοδός της, ἀναδεδεμένη τὸν στέφανον τῆς πλουσίας κόμης της, ἄμεμπτος εἰς τὰ τῆς μόδας· ἀλήθεια, τὰ κορίτσια τοῦ Σχολειοῦ, εἶχαν μάθει καλοὺς πολιτισμένους τρόπους ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς δασκάλες· ἐμάθαιναν γράμματα καὶ χειροτεχνήματα, ἔκαμναν ὡς καὶ γυμναστικήν, ἓν-δύο-τρία, εἰς τὸ προπύλαιον τοῦ Σχολείου·

Μια Ευρώπη χωρίς Ευρωπαίους

Η εισβολή των μεταναστών αλλοιώνει πληθυσμιακά τη γηραιά ήπειρο

Από τον
Ναπολέων Λιναρδάτο


Στα μεγάλα αστικά κέντρα της Σουηδίας οι μαθητές που προέρχονται από ξένες χώρες είναι σχεδόν οι μισοί, το 44%. Στις ηλικίες μεταξύ 0 και 44 ετών, οι αλλοδαποί έχουν ξεπεράσει το ένα τρίτο του πληθυσμού. Με αυτούς τους μεγαλειώδεις ρυθμούς αύξησης των μεταναστευτικών ροών είναι θέμα μερικών χρόνων οι Σουηδοί να είναι μια μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα. Και αυτή η χρονική περίοδος δεν τίθεται σε μερικές δεκαετίες από τώρα, είναι πλέον πιθανόν οι Σουηδοί να είναι μειονότητα στη Σουηδία σε μόλις 15 χρόνια.
Το πρόβλημα εδώ είναι ότι η Σουηδία δεν είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Μπορεί η Σουηδία να βρίσκεται στην πρωτοπορία του φαινομένου της αυτοκατάργησης, αλλά μια σειρά ευρωπαϊκών κρατών ακολουθεί από πολύ κοντά την ίδια πολιτισμική και πληθυσμιακή κατεύθυνση.

Τη ΙΣΤ΄ (16η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΦΑΥΣΤΟΥ


Φαύστος ο Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Δεκίου εν έτει σν΄ (250) και συλληφθείς δια την εις Χριστόν πίστιν, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν. Όθεν εκαρφώθη επί σταυρού και ετοξεύθη· κρεμάμενος δε επί του σταυρού πέντε ημέρας, παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε τον στέφανον της αθλήσεως.


Ελλάδα, κάτι σαν μπανανία

Ανοχύρωτη η χώρα, στο σώμα της οποίας ασχημονούν ντόπιοι εντολοδόχοι και ξένοι εντολείς

Από τον
Σάββα Καλεντερίδη


Eίναι δομικό χαρακτηριστικό αυτής της χώρας. Μετά την αποικιοποίησή της μέσω του χρέους που προέκυψε από το πρώτο δάνειο που συνάψαμε με τους Αγγλους, το 1823, μόλις δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης και τη δολοφονία του Καποδίστρια από τα ίδια κέντρα που εξέδωσαν το δάνειο, οι Ελληνες πολίτες δεν διεκδικήσαμε ποτέ και με αξιοπρεπή τρόπο την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Χύθηκαν ποταμοί αιμάτων στους εθνικούς αγώνες, όμως πάντα η Ελλάδα ήταν μια απολύτως εξαρτημένη χώρα, κυρίως από την Αγγλία και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις ΗΠΑ - Αγγλία.
Ο ξένος παράγοντας, δηλαδή οι Αγγλοι, απαίτησαν να δικαστούν με ένα γελοίο κατηγορητήριο και να φυλακιστούν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Δημήτριος Πλαπούτας με την κατηγορία της συνωμοσίας κατά του βασιλιά Οθωνα και εξαιτίας των σχέσεων που διατηρούσαν με τη Ρωσία!
Κρατήστε το αυτό.