«ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει» -- Η πιο παρεξηγημένη Ιερή Παροιμία

"Ασθενής και ωδιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει"                                                                    
και όχι "Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει": 

  

"Σε ποιες περιπτώσεις μπορούμε θεμιτά και νόμιμα να καταλύσουμε την νηστεία; είναι ένα σύνηθες ερώτημα πιστών προς τους ιερείς και ιδιαίτερα προς τους πνευματικούς - εξομολόγους. "Aσθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ουκ έχει", είναι μια εξίσου συνηθισμένη απάντηση. 

Πρόκειται όμως για μια παρεξήγηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι παροιμίες αποτελούν καταστάλλαγμα της μακρόχρονης εμπειρίας των ανθρώπων. Kαι για τον λόγο αυτό αναγνωρίστηκαν παντού και πάντοτε ως αναμφισβήτητες αλήθειες. 
Mία από τις παροιμίες αυτές είναι και η "ασθενής και ωδιπόρος (ή ωδειπόρος) αμαρτίαν ουκ έχει". Mε απλούστερα λόγια: "Ο άρρωστος και η έγκυος γυναίκα δεν αμαρτάνει εάν δεν νηστέψει". 

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (10ον μέρος)

Βυζαντινή Ψαλμοί -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 18 Μαΐου 2018

Πέτρου, Διονυσίου, Χριστίνης, Ανδρέου, Παύλου, Βενεδίμου, Παυλίνου και Ηρακλείου, μαρτύρων, των εν Αγκύρα της Γαλατίας 7 μαρτύρων γυναικών, Στεφάνου Πατριάρχου Κων/πόλεως.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονυσία, Ἀνδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, Ἡράκλειος, Παυλίνος καὶ Βενέδιμος, μαρτύρησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Ὁ Πέτρος καταγόταν ἀπὸ τὴ Λάμψακο καί, ὅταν τὸν ὁδήγησαν μπροστὰ στὸν ἄρχοντα τῆς Ἀβύδου, Δέκιο, γιὰ νὰ θυσιάσει στὴν Ἀφροδίτη, ἐκεῖνος ἀντίθετα, ὁμολόγησε μὲ παρρησία τὸν Χριστό. Τότε βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ τελικὰ παραδόθηκε στὸν δήμιο.

Ορθοδοξία και Οικουμενισμός -- του αειμνήστου Ανδρέου Θεοδώρου Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο Οικουμενισμός υπ’ αμφοτέρας αυτού τας όψεις αποτελεί θλιβεράν εκκοσμίκευσιν του Χριστιανισμού. Ζων και αναστρεφόμενος εις ένα κόσμον, ο οποίος ουσιαστικώς κατέλυσε πάσαν έννοιαν αυθεντίας και αρχής και απώλεσε πάσαν μεταφυσικήν αίσθησιν της μυστηριακής ιερότητος του βίου, περιστέλλων ασφυκτικώς την ανθρωπίνην ύπαρξιν εντός των φυσικών ορίων της παρούσης ζωής, ήρχισεν από τινος χρόνου επικινδύνως να συσχηματίζεται προς το πνεύμα τούτο του αιώνος, αμβλύνων πάσαν έννοιαν θείας και ανθρωπίνης αυθεντίας και αποβάλλων βαθμηδόν την αίσθησιν της μυστηριακής δομής της χριστιανικής υπάρξεως και ζωής. Ο σύγχρονος Οικουμενισμός, οσημέραι εκκοσμικευόμενος, τείνει να υποβαθμίση το απόλυτον και αποκλειστικόν μεγαλείον του Χριστιανισμού, ως της μόνης εξ αποκαλύψεως θείας θρησκείας, ούτω δε να μειώση και την αποκλειστικότητα του λυτρωτικού χαρακτήρος αυτού. Τι άλλο άραγε να σημαίνη η άκριτος και επιπολαία στροφή του προς τα άλλα εξωχριστιανικά θρησκεύματα, μετά των οποίων σπεύδει να έλθη εις διάλογον αδελφικόν και φιλικόν; Τι άλλο, ή ότι αναγνωρίζει ούτος εν είδος ισοτιμίας των θρησκευμάτων τούτων προς τον Χριστιανισμόν και μέχρις ενός βαθμού – αν μη πλήρως και τελείως – την δυνατότητα παρ’ αυτοίς σωτηρίας του ανθρώπου! Ταύτα δε πάντα εις πείσμα του Κυρίου ημών, όστις απέστειλε τους μαθητάς Του όχι να συνδιαλέγωνται αδελφικώς μετά των ειδωλολατρών, αλλά να κηρύσσουν εις αυτούς το ευαγγέλιον της σωτηρίας και να βαπτίζουν τούτους εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος! Ότι η τοιαύτη οικουμενιστική εκκοσμίκευσις της ουσίας του Χριστιανισμού, καταλύουσα πλήρως την παραδοσιακήν υπόστασιν της Ορθοδοξίας, τείνει να υποσκάψη και τα θεμέλια του Έθνους ημών, είναι περιττόν και να σημειώσωμεν.

Ο δρόμος ήνοιξε! Πως βιώνεται η Ανάληψις -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Αν πεις στον άνθρωπο της εποχής μας ότι η ανάληψη του Χριστού έχει ένα πολύ προσωπικό μήνυμα γι΄ αυτόν, το λιγώτερο, θα σε κοιτάξει με δυσπιστία. Στέκεται τόσο απρόσιτη πάνω στο θεολογικό της βάθρο και πως μπορεί να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των καιρών μας; Και όμως, η ανάληψη του Χριστού πέρα από το θεολογικό της νόημα, ή μάλλον μέσα απ΄ αυτό εκπέμπει ένα πολύ επίκαιρο κοινωνικό και ανθρώπινο μήνυμα. Μόνο, που για να το πιάσουμε, δεν θα ξεκινήσουμε από την κορυφή της προς την εποχή μας, διότι οι περισσότεροι δεν θα μπορέσουν ούτε την αφετηρία να βρουν ούτε στην πορεία να ενταχθούν, αλλά θα ξεκινήσουμε από την εποχή μας, που είναι εύκολο να την παρακολουθήσουμε όλοι, αφού είναι η ίδια η ζωή μας, ο εαυτός μας, για να φθάσουμε στην κορυφή της. Μ΄ αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει κίνδυνος να λαθέψουμε, φθάνει να είμαστε τίμιοι στην αναζήτησή μας και ειλικρινείς στην εξομολόγησή μας. Καθώς καταντήσαμε τη ζωή μας πολύ πεζή, πολύ στενή, πολύ πληκτική, για τους πόθους της ψυχής μας, υψώθηκε τραγική η ορμή και η λαχτάρα μας να ξεφύγουμε από τα όρια, που μας συγκλείνουν και μας συνθλίβουν.

ΠΟΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ;

Τα διαχρονικά τουρκικά εγκλήματα σε Ιμβρο - Τένεδο

Από τον
Νίκο Ελευθερόγλου

Πού φτάσαμε τελικά στην εθνική μας κατρακύλα. Πόσο κοντή μπορεί να είναι η εθνική μας μνήμη; Να ευχόμαστε η Ιμβρος και η Τένεδος να αποτελέσουν το παράδειγμα της ειρηνικής συνύπαρξης Ελλήνων και Τούρκων! Η αλήθεια, όμως, είναι ότι όσα συνέβησαν σε Ιμβρο και Τένεδο αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς μίμηση. Ηταν ο προπομπός όσων έκαναν οι Τούρκοι στην Κύπρο μετά την εισβολή και όσων επιθυμούν να πράξουν εάν περάσει το νέου τύπου σχέδιο Ανάν σε ολόκληρο το νησί. Οι Τούρκοι διαχρονικά καταπάτησαν και καταπατούν 90 και πλέον χρόνια με ωμότητα το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάννης, σύμφωνα με το οποίο:

Το μεγάλο μυστικό…! Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Όλο το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού, από τη στιγμή που πραγματοποιούμε την πρώτη κατάδυσή μας στην ιερή κολυμβήθρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος, μας εντάσσει σε μια μεταμορφωτική πορεία. Η πνευματική μας προσπάθεια δεν προσδιορίζεται μόνο ως ακρόαση του λόγου του Θεού και ως εφαρμογή ορισμένων εντολών. Προβάλλεται και διευκρινίζεται σαν μια διαδικασία δημιουργίας νέας ζωής! Θα έλεγε κανείς ότι, μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της φύσεως του ανθρώπου, η νέα ζωή κατανοείται σαν μια οντολογική μεταβολή με σαφή τον εξελικτικό της χαρακτήρα από την πνευματική νηπιότητα στην ανδρική πνευματική ωριμότητα, εφ’ όσον οφείλουμε να φτάσουμε «οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».

Η διεθνής επιστήμη κατά της αναδοχής από ομοφύλους

Της κας Katy Faust

Ακολουθεί περίληψη σχετικά με τα αποτελέσματα μελετών γονικής μέριμνας ιδίου φύλου:
«Από τις αρκετές δωδεκάδες υπάρχουσες μελέτες σχετικά με την γονική μέριμνα ιδίου φύλου τις τελευταίες δύο δεκαετίες, μόνον οκτώ έχουν χρησιμοποιήσει αρκετά μεγάλο τυχαίο δείγμα, για να βρουν στοιχεία για παιδιά με γονείς ιδίου φύλου χαμηλότερου βιοτικού επιπέδου. Από αυτές τις οκτώ, οι τέσσερις πιο πρόσφατες, από τον Dr. Mark Regnerus, τον Dr. Douglas Allen και δύο από τον Dr. Paul Sullins, αναφέρουν σημαντικά και σχετικά αρνητικά αποτελέσματα για τα παιδιά με γονείς του ιδίου φύλου. Τέσσερις παλαιότερες μελέτες, από τον Dr. Michael Rosenfeld και τρεις από τον Dr. Jennifer Wainright και τους συνεργάτες του, δεν βρίσκουν διαφορές για τα παιδιά με γονείς του ιδίου φύλου, λόγω σφαλμάτων στην κωδικοποίηση και ανάλυση,  επειδή μεγάλο μέρος των δειγμάτων ουσιαστικά περιλαμβάνει παιδιά με ετεροφυλόφιλους γονείς.