«Λόγος περὶ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ» Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ
(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)
Βλέπετε αὐτὴ τὴ κοινὴ γιὰ
μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση
καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Ἐπήγασε ἀπὸ θλίψη.
Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον
δὲ τὴν ἀθανασία; Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.
Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος,
στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα
ποῦ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴ ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία. Ὅπως λέγει
ὁ ἀπόστολος γι᾿ αὐτόν, «ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτό του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι
θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι᾿ αὐτὸ κι᾿ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ
τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ
κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε
γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλ. β´ 8-11).
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 15 Μαΐου
2018
Παχωμίου του
μεγάλου, Αχιλλίου του θαυμαρουργού, αρχιεπισκόπου Λαρίσης, Βαρβάρου μαρτ.
Ὁ Ὅσιος Παχώμιος
γεννήθηκε τὸ 292 μ.Χ. στὴν Κάτω Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ γονεῖς εἰδωλολάτρες
καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου (306 –
337 μ.Χ.). Στὸ στρατό, στὸν ὁποῖο κατετάγη, γνωρίσθηκε μὲ Χριστιανοὺς
στρατιῶτες καὶ διδάχθηκε ἀπὸ αὐτοὺς τὰ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Ὅταν δὲ
ἀπολύθηκε ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ στρατοῦ, ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο καὶ ἀφοῦ μετέβη
στὴν Ἄνω Θηβαΐδα, βαπτίσθηκε καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἐπιθυμώντας
μεγαλύτερη ἡσυχία, γιὰ νὰ ἀφοσιωθεῖ στὴν ἐρημικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἄσκηση, κατέφυγε
στὴν ἔρημο καὶ ἐτέθη ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ περίφημου ἡσυχαστοῦ
Παλάμονος († 12 Αὐγούστου), τοῦ ὁποίου ἔγινε τέλειος μιμητής.
π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς: Συνοπτική διδασκαλία του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου δια το Σχίσμα.
1. Η Εκκλησία είναι μία και δεν σχίζεται.
2. Όσοι έχουν διεστραμμένη πίστι και ζωή
αποκόπτονται και απομακρύνονται αυτομάτως από την Εκκλησία, όπως από τον
παράλιο βράχο τα αφρίζοντα κύματα.
3. Αποκόπτονται από την Εκκλησία και όσοι
ακολουθούν τους ποιμένας και επισκόπους, οι οποῖοι έχουν αιρετικά φρονήματα.
4. Η αποκήρυξις όλων των αιρέσεων και η πλήρης
αποδοχή των όρων και κανόνων των εγκεκριμένων οικουμενικών και τοπικών συνόδων,
αποτελεί απόδειξι του ότι κάποιος ανήκει στην Εκκλησία.
5. Η ένστασις και αποτείχισις από τους κακώς
φρονούντας επισκόπους δεν είναι σχίσμα από την Εκκλησία, αλλά αποφυγή σχισμάτων
και επικράτησις της αληθείας.
6. Οι έχοντες διεστραμμένη και αιρετική πίστι
δεν αποτελούν μέλη της Εκκλησίας, έστω και αν είναι επίσκοποι και σύνοδοι.
7. Όποιος υποπέση σε σχίσμα, υπό την έννοια που
προαναφέρθηκε, και παρασύρη και άλλους σ' αυτό, δεν σώζεται έστω και αν έχει
επιτελέσει το έργο του Προδρόμου Ιωάννου, αν δεν διορθωθή.
Η στείρωση της Ελλάδος -- Από τον Σαράντο Ι. Καργάκο
Στή γειτονιά μου κάποτε έπαιζαν δέκα παιδιά, σήμερα δέν βλέπω κανένα, βλέπω μόνο καλά αναθρεμμένα σκυλιά
Ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς συγγραφικῆς μου δράσης εἶχα ἐπισημάνει ὅτι ἕνα ἀπό τά σοβαρώτερα προβλήματα τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ ὑπογεννητικότητα. Μάλιστα σ’ ἕνα ἑξάτομο ἔργο μου πού προοριζόταν ὡς βοήθημα στήν ἔκθεση γιά τούς ὑποψηφίους τῶν ἀνωτάτων σχολῶν εἶχα συμπεριλάβει καί ἕνα δοκίμιο γιά τήν ὑπογεννητικότητα. Ἐκείνη τήν ἐποχή, ὅπως γράφω, σέ κάθε ἑλληνική οἰκογένεια ἀντιστοιχοῦσε 1,2 παιδί. Καί ἐπιλογικά σημείωνα: ἄν δέν ἀλλάξουν τά πρότυπα καί οἱ ἀξίες τῆς ζωῆς, δέν θά περάσει καιρός ὅπου ὁ ἀριθμός τῶν κατ’ ἔτος θνησκόντων θά εἶναι μεγαλύτερος ἀπό τόν ἀριθμό τῶν γεννήσεων.
Καί τό χειρότερο: τό πληθυσμιακό κενό θά τό καλύψει ξένος πληθυσμός, ὁπότε μαζί μέ τήν πληθυσμιακή ἀλλαγή θά ἔχουμε πολλά δυσάρεστα ἐπακόλουθα. Καί ὁ καιρός αὐτός ἦλθε. Στήν πλατεῖα τῆς γειτονιᾶς μου, πού κάποτε ἔπαιζαν δέκα παιδιά, σήμερα δέν βλέπω κανένα, βλέπω μόνο καλά ἀναθρεμμένα σκυλιά.
Ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς συγγραφικῆς μου δράσης εἶχα ἐπισημάνει ὅτι ἕνα ἀπό τά σοβαρώτερα προβλήματα τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ ὑπογεννητικότητα. Μάλιστα σ’ ἕνα ἑξάτομο ἔργο μου πού προοριζόταν ὡς βοήθημα στήν ἔκθεση γιά τούς ὑποψηφίους τῶν ἀνωτάτων σχολῶν εἶχα συμπεριλάβει καί ἕνα δοκίμιο γιά τήν ὑπογεννητικότητα. Ἐκείνη τήν ἐποχή, ὅπως γράφω, σέ κάθε ἑλληνική οἰκογένεια ἀντιστοιχοῦσε 1,2 παιδί. Καί ἐπιλογικά σημείωνα: ἄν δέν ἀλλάξουν τά πρότυπα καί οἱ ἀξίες τῆς ζωῆς, δέν θά περάσει καιρός ὅπου ὁ ἀριθμός τῶν κατ’ ἔτος θνησκόντων θά εἶναι μεγαλύτερος ἀπό τόν ἀριθμό τῶν γεννήσεων.
Καί τό χειρότερο: τό πληθυσμιακό κενό θά τό καλύψει ξένος πληθυσμός, ὁπότε μαζί μέ τήν πληθυσμιακή ἀλλαγή θά ἔχουμε πολλά δυσάρεστα ἐπακόλουθα. Καί ὁ καιρός αὐτός ἦλθε. Στήν πλατεῖα τῆς γειτονιᾶς μου, πού κάποτε ἔπαιζαν δέκα παιδιά, σήμερα δέν βλέπω κανένα, βλέπω μόνο καλά ἀναθρεμμένα σκυλιά.
"Ευσταθιακοί" : Ένα (ακόμη) νέο σχίσμα!
Τό Σάββατο 12 Μαΐου 2018 ( 29 Απριλίου με το εκκλ/κό
ημερολόγιο), ένα ακόμη σχίσμα γεννήθηκε στο χώρο του παλαιού ημερολογίου. Τόπος
γεννήσεώς του το πάλαι ποτέ καύχημα της Ορθοδοξίας που κατήντησε άντρο τυχοδιωκτών:
το γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στα Εξαμίλια της Κορινθίας.
Παραμονή της Κυριακής του Τυφλού του 2018, λιγότερα από
είκοσι (20) άτομα ανταποκρίθηκαν στήν πρόσκληση που τους έκαναν δύο καθηρημένοι
πρώην επίσκοποι των Γ. Ο. Χ., για να βρούνε το "φως" τους! Να
παρα-πληροφορηθούν ότι αυτοί, όπως βλάσφημα ακούστηκε από το στόμα των
επιτηδείων ιδρυτικών στελεχών του σχίσματος, είναι τάχα το "λείμμα της
χάριτος", δηλαδή ό,τι απέμεινε στον κόσμο πιό καθαρό και υγιές από πλευράς
ορθοδοξίας, μαζί με κάτι άλλα ακόμη απομεινάρια του εξωτερικού!
Κύριλλος, Μεθόδιος και ελληνορθόδοξη παιδεία
Το οικουμενικό έργο των δύο αγίων και η σημερινή προσπάθεια ισοπέδωσης
Από τον
Κωνσατντίνο Χολέβα*
Tο απόγευμα της Τετάρτης 9/5/2018 παρακολούθησα μία δημόσια συζήτηση, η οποία φιλοξενήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και είχε θέμα τις δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Τη διοργάνωση είχαν αναλάβει δύο επιστημονικά σωματεία, τα οποία ήθελαν να δείξουν τη δυσφορία τους για τις δύο αποφάσεις. Είδαμε, λοιπόν, πώς αντιδρούν οι «προοδευτικοί», όταν διαφωνούν με μία δικαστική απόφαση. Είχαν ορίσει πέντε ομιλητές, που τάχθηκαν κατά των αποφάσεων του ΣτΕ, και μόνον έναν που έλαβε θέση υπέρ. Τον δύσκολο ρόλο του μοναδικού υπερασπιστού των αποφάσεων ανέλαβε με επιτυχία και τεκμηριωμένες τοποθετήσεις ο νομικός σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος Θεόδωρος Παπαγεωργίου.
Αυτά που συγκράτησα από την όλη εκδήλωση ήταν η απρέπεια και η επιθετικότητα συγκεκριμένου «προοδευτικού», ο οποίος ανάγκασε τον παριστάμενο μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ να αποχωρήσει.
Από τον
Κωνσατντίνο Χολέβα*
Tο απόγευμα της Τετάρτης 9/5/2018 παρακολούθησα μία δημόσια συζήτηση, η οποία φιλοξενήθηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και είχε θέμα τις δύο πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το μάθημα των Θρησκευτικών. Τη διοργάνωση είχαν αναλάβει δύο επιστημονικά σωματεία, τα οποία ήθελαν να δείξουν τη δυσφορία τους για τις δύο αποφάσεις. Είδαμε, λοιπόν, πώς αντιδρούν οι «προοδευτικοί», όταν διαφωνούν με μία δικαστική απόφαση. Είχαν ορίσει πέντε ομιλητές, που τάχθηκαν κατά των αποφάσεων του ΣτΕ, και μόνον έναν που έλαβε θέση υπέρ. Τον δύσκολο ρόλο του μοναδικού υπερασπιστού των αποφάσεων ανέλαβε με επιτυχία και τεκμηριωμένες τοποθετήσεις ο νομικός σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος Θεόδωρος Παπαγεωργίου.
Αυτά που συγκράτησα από την όλη εκδήλωση ήταν η απρέπεια και η επιθετικότητα συγκεκριμένου «προοδευτικού», ο οποίος ανάγκασε τον παριστάμενο μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ να αποχωρήσει.