Το φως της ζωής
Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη χωρίς να απολαμβάνει το θείο
δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του
ήταν μεγαλύτερη γιατί δεν μπορούσε να έχει και θέαση εικόνων και πραγμάτων. Δεν
μπορούσε να κοιτάξει ούτε ακόμα το διπλανό του και η ζωή του ήταν ανυπόφορη,
βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι και την απελπισία.
Ο άνθρωπος αυτός, βέβαια, βίωνε οδυνηρά τη στέρηση της σωματικής όρασης.
Πολύ όμως πιο τραγική ήταν σίγουρα η θέση των Φαρισαίων, οι οποίοι ήταν
βυθισμένοι στο πνευματικό σκοτάδι, στο εφιαλτικό έρεβος της υποκρισίας τους.
Είχαν ερμητικά κλειστά τα μάτια της ψυχής τους. Στην περίπτωσή τους ίσχυε ο
λόγος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο οποίος διαπιστώνει: «Το φως ελήλυθεν εις τον
κόσμον, και ηγάπησαν μάλλον οι άνθρωποι το σκότος ή το φως».