Ἡ δουλικότης τῆς «Ὀρθοδόξου» Ἡγεσίας ὁδηγεῖ ἀναποτρέπτως εἰς τὴν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας


Η Δ´ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΗΣ ΤΟΥ 1204

Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός

Μετὰ τὸ τραγικὸ σχίσμα τοῦ 1054 δὲν θὰ παύση, δυστυχῶς, ἡ Παποσύνη νὰ ἐπιβουλεύεται τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ μὲ ὅλα τὰ δυνατὰ μέσα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ εἶναι ἀπὸ τὸ 1215/ 1254 ἡ Οὐνία. Στὴν ἴδια κατεύθυνση κινήθηκαν καὶ οἱ Σταυροφορίες ἀπὸ τὸ 1095, ὡς συνάγεται ἀπὸ τὸ κλασικὸ συναφὲς ἔργο τοῦ ἀειμνήστου ἱστορικοῦ - βυζαντινολόγου ἐπιφανοῦς - Στῆβεν Ράνσιμαν (τρίτομο ἔργο του, 1951 - 1954). Τὸ μίσος τοῦ Παπισμοῦ - καὶ γενικότερα τοῦ δυτικοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικότητας κορυφώθηκε μὲ τὴν Δ´ Σταυροφορία (1204). Ἂν λοιπόν ἡ 29η Μαΐου εἶναι ἡμέ- ρα πένθους γιὰ τὸν Ἑλληνισμό, διότι φέρνει στὴ μνήμη μας τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς τὸ 1453, ἄλλο τόσο ἀποφρὰς εἶναι γιὰ τὸ Γένος μας καὶ ἡ 13η Ἀπριλίου, διότι κατ᾿ αὐτὴν ἔπεσε ἡ Πόλη τὸ 1204 στοὺς Φράγκους. Τὸ δεύτερο γεγονὸς δὲν ὑστερεῖ καθόλου σὲ σημασία καὶ συνέπειες ἔναντι τοῦ πρώτου. Αὐτὴ εἶναι σήμερα ἡ κοινὴ διαπίστωση τῆς ἱστορικῆς ἔρευνας. Ἀπὸ τὸ 1204 ἡ Πόλη, καὶ σύνολη ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ῥώμης, δὲν μπόρεσε νὰ ξαναβρεῖ τὴν πρώτη της δύναμη. Τὸ φραγκικὸ χτύπημα ἐναντίον της ἦταν τόσο δυνατό, ποὺ ἔκτοτε ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν «μία πόλη καταδικασμένη νὰ χαθεῖ» (Ἑλ. Ἀρβελέρ).

O Συναξαριστής της ημέρας.


Τρίτη, 24 Απριλίου 2018
Ελισσάβετ οσίας, της θαυματουργού, Σάββα του στρατηλάτου, Αχιλλέως, Φήλικος, Φορτουνάτου ιερομάρτυρος, Δούκα του Μυτιληναίου (1564), Νικολάου (1795), Ακυλίνας, Γεωργίου των νεομαρτύρων.

Ἡ Ὁσία Ἐλισάβετ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια τῆς Θράκης καὶ ἔζησε τὸν 5ο αἰώνα μ.Χ. Οἱ γονεῖς της, Εὐνομιανὸς καὶ Εὐφημία, ἦταν ξακουστοὶ καὶ ὀνομαστοί, φημισμένοι γιὰ τὰ πλούτη τους καὶ περίφημοι γιὰ τὴν ἀρετή τους. Κατοικοῦσαν κοντὰ στὴν Ἡράκλεια, στὸν τόπο ποὺ ἀπὸ παλιὰ ὀνομαζόταν Θρακοκρήνη καὶ ἀργότερα Ἀβυδηνοί. Ζοῦσαν μὲ εὐσέβεια ἔχοντας ὡς πρότυπο τὸν Ἰώβ. Ποθώντας δὲ μὲ πάθος νὰ μιμηθοῦν τὴν φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ἁπλόχερα βοηθοῦσαν ὅλους, ὅσοι εἶχαν ἀνάγκες ὑλικές. Ὅμως εἶχαν περάσει δεκαέξι χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ νυμφεύθηκαν καὶ ἦταν ἀκόμη ἄτεκνοι. Γι’ αὐτὸ παρακαλοῦσαν ἀδιάκοπα τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει ἕνα παιδί, διάδοχο τοῦ γένους τους καὶ κληρονόμο τοῦ πλούτου τους. Ὁ Κύριος, ποὺ ἰκανοποιεῖ τὰ αἰτήματα τῶν πιστῶν Του, ἄκουσε μὲ εὐμένεια τὴ δέησή τους καὶ δὲν παρέβλεψε τὴν προσευχή τους. 

Eνός κακού δοθέντος (με τη συμμετοχή μας στο Π.Σ.Ε.), μύρια έπονται:

Με το κείμενο του Porto Alegre Βραζιλίας, εκτός των άλλων, αναγνωρίσαμε εκκλησιαστική υπόσταση στις 340 προτεσταντικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου ¨Εκκλησιών¨) και αποδεχτήκαμε ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ΄Ιδιας Πίστης και ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Η δημοσίευση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας τότε συγκλόνισε τον πιστό λαό ανά την Ελλάδα. Τώρα με το 6ο  άρθρο, η ληστρική Σύνοδος της Κρήτης έδωσε εκκλησιαστική υπόσταση και στην Παπική παρασυναγωγή !!!

Γρηγορείτε!

Το περιοδικό η «Δράσις μας»

OXI στη μουσουλμανοποίηση της Ορθόδοξης Ελλάδος μας. ΝΑΙ στον αγώνα εναντίον του ουνιτισμού μας!
Γρηγορείτε, μη καθεύδετε άλλο! Στερεωθείτε! Μη σας εμπαίζουν τα κύματα της απιστίας και της διαφθοράς. Ανδρίζεσθε κι αντισταθείτε. Το κακό είναι τόσο θρασύδειλο. Γίνετε ρωμαλέοι και στιβαροί… Γρηγορείτε, να μείνουν άγρυπνα τα όνειρά σας κι ακηλίδωτη η ψυχή σας. Να φράξουμε με τα χέρια μας τα μονοπάτια της απωλείας. Να οργώσουμε με τα πόδια μας την άγονη γη… Αν λυγίσουμε προσευχόμενοι τα γόνατα και τις καρδιές, θα κερδίσουμε τη μάχη! Γρηγορείτε, κι αρχίστε σήμερα, τώρα, όχι αύριο. Όλοι φυλάμε Θερμοπύλες. Ίσως δεν θα γράψουμε όλοι ιστορία. Μα θα γραφούν οι συνέπειες της ζωής μας. Κι αν είμαστε αδύνατοι, τους αδύνατους ο Κύριος τούς κάνει δυνατούς. Γι΄ αυτό δεν δειλιάζει ο αγωνιστής. Δε ραγίζει μέσα του η ευσέβεια κι η ελπίδα. Η λαμπάδα καίγεται κι αφήνει το φως της να διεισδύει παντού. Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, ποιος τότε θα γίνει φως για τον κόσμο; ΕΛΛΗΝΕΣ! Όρθιοι, Άγρυπνοι, Τολμηροί! Δεν υπάρχουν περιθώρια. Οι καμπάνες κτυπούν. Το εγερτήριο σάλπισμα ηχεί. Οι σειρήνες σφυρίζουν… Βαρύτατο χρέος έχουμε έναντι των προγόνων μας, των Αγίων και Μαρτύρων της Εκκλησίας μας. Αν έτσι πορευθούμε, ο Θεός θα μας βγάλει από την κρίση. Και θα μας ευλογήσει. Η Ελλάς θα ζήσει. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. 

Η Τουρκία διαρκώς αποθρασύνεται!

Το «θηρίο» δεν εξευμενίζεται. Κάθε υποχώρησή μας εκλαμβάνεται ως φόβος και αδυναμία

Από τον
Κωνσταντίνο Χολέβα


Mέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κατέρρευσε παταγωδώς η λογική του κατευνασμού, την οποία συνιστούν ορισμένοι να τηρήσουμε απέναντι στην Τουρκία. Το ελικόπτερο του πρωθυπουργού παρενοχλήθηκε από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση στην Αγκυρα καταγράφουν συνεχώς διεκδικήσεις επί δεκάδων ελληνικών νησιών, η Τουρκία επισήμως διαμηνύει στην Ευρωπαϊκή Ενωση ότι τα Ιμια είναι τουρκικό έδαφος. Ενώ συνεχίζεται η κράτηση των δύο στρατιωτικών μας, χωρίς να έχουν ανακοινωθεί η κατηγορία εναντίον τους και η ημέρα της δίκης. Είναι καιρός να σταματήσουμε να πιστεύουμε στη δυνατότητα κατευνασμού του τουρκικού επεκτατισμού. Δοκιμάστηκε αρχικά η βελτίωση των σχέσεων μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Αποτέλεσμα:

Η άλλη διάστασις -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.


 Από την αρχή του Χριστιανισμού, όπως το δείχνει η Καινή Διαθήκη και μάλιστα οι επιστολές του αποστόλου Παύλου, η θεολογία αποτελεί τη ρίζα και το θεμέλιο της πράξεως. Διαφορετικά, η θεολογία εκφυλίζεται σ΄ ένα στεγνό και άχρηστο σύστημα ιδεών, ενώ η πράξη χάνει το βάθος και την ουσία της, καταντά τύπος και, όχι σπάνια, αιρετικός ακτιβισμός. Μ΄ αυτή την προοπτική είναι χρήσιμο και αναγκαίο τις μέρες αυτές, που γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να σκύψουμε στη θεολογία αυτής της κατεξοχήν θεολογικής γιορτής. Το «θαυμαστόν και μέγα» τούτο γεγονός σηματοδοτεί το τέλος της επίγειας δράσεως του Ιησού και συγχρόνως συνοψίζει τη θεολογία όλων των γεγονότων της θείας οικονομίας.                               
Επιβεβαιώνει τον Ευαγγελισμό και την ενανθρώπηση του Κυρίου: Το ανθρώπινο σώμα, το οποίο τότε ενωμένο με τη θεία φύση συνελήφθη εν Πνεύματι αγίω στη μήτρα της Παναγίας μας και γεννήθηκε στη φάτνη της Βηθλεέμ, αυτό το ίδιο αναλαμβάνεται τώρα στους ουρανούς.