ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ -- ΠΡΩΤΟΠΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Ὁ θάνατος πού ἐπῆλθε στήν ἀνθρώπινη φύση καί κατά συνέπεια συμπαρασύροντας ὅλη τήν ὁρατή κτίση στήν φθορά, συνέβη ἐξαιτίας τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό ἐφόσον πρῶτος ὁ ἄνθρωπος ἐγκατέλειψε τόν Δημιουργό του. Μέ αὐτόν τόν τρόπο ὁ θάνατος εἰσῆλθε στόν κόσμο καί παραδόθηκε ὁ ἄνθρωπος στόν διάβολο ἐκούσια,  ἀρνούμενος τόν Θεό καί ἐπιλέγοντας νά δείξει ἐμπιστοσύνη στόν μισόκαλο. Ὁ διάβολος, ἀναλαμβάνοντας τόν ἄνθρωπο, ἔφερε τήν ἀπόλυτη καταστροφή. Ὄχι ἁπλά διά τοῦ φθόνου του ἐνήργησε ὥστε νά ἐπέλθει ὁ θάνατος ἀλλά ὁ παμπόνηρος διπλασίασε τή δυνατότητα τοῦ θανάτου πού πλέον ἀφορᾶ ὄχι μόνο τή φύση ἀλλά καί τήν ἄυλη ψυχῆ. Δέν εἶναι μόνο φυσικός καί ἐντός χρόνου ἀλλά εἶναι καί παντοτινός, ἀΐδιος, ὁ θάνατος. 
Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ ἕναν λόγο του:

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία, και στήτω μετά φόβου και τρόμου και μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζέσθω, ο γαρ Βασιλεύς των βασιλευόντων, και Κύριος των κυρευόντων, προσέρχεται σφαγιασθήναι, και δοθήναι εις βρώσιν τοις πιστοίς, προηγούνται δε τούτου, οι χοροί των Αγγέλων, μετά πάσης Αρχής και Εξουσίας, τα πολυόμματα Χερουβείμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, τας όψεις καλύπτοντα, και βοώντα τον ύμνον, Αλληλούια, Αλληλούια, Αλληλούια.