Η Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου -- Π ε ρ ί π ρ ο σ π α θ ε ί α ς


Εκείνος που αγάπησε πραγματικά τον Κύριον και επεζήτησε αληθινά να κερδήση την μέλλουσα βασιλεία, εκείνος που απέκτησε πραγματικό πόνο για τα αμαρτήματά του και ζωντανή ενθύμησι της κολάσεως και της αιωνίου κρίσεως, εκείνος που ξύπνησε αληθινά μέσα του τον φόβο του θανάτου του, δεν θα ενδιαφερθή ούτε θα μεριμνήση καθόλου για χρήματα ή για κτήματα ή για τους γονείς του ή για επίγειο δόξα ή για φίλους ή για αδελφούς ή για τίποτε το γήϊνο.
Αλλά αφού αποτινάξη από επάνω του και μισήση κάθε επαφή και κάθε φροντίδα για όλα αυτά, επί πλέον δε και πριν απʼ όλα αφού μισήση και την ίδια την σάρκα του, ακολουθεί τον Χριστόν γυμνός και αμέριμνος και ακούραστος, ατενίζοντας πάντοτε στον ουρανό και αναμένοντας την εξ ύψους βοήθεια, καθώς το είπε ένας Άγιος : «Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου» (Ψαλμ. Ξβʼ 9). Και καθώς το είπε πάλι ο αείμνηστος εκείνος Προφήτης: «Εγώ δε ουκ εκοπίασα κατακολουθών σοι και ημέραν ή ανάπαυσιν ανθρώπου ουκ επεθύμησα, Κύριε» (Ιερεμ. Ιζʼ 16).
Είναι μεγάλη εντροπή, αφού εγκατελείψαμε όλα τα προηγούμενα, μετά την κλήσι που μας έκανε ο Κύριος και όχι κανείς άνθρωπος, να φροντίζωμε για κάτι άλλο, το οποίο δεν μπορεί να μας φανή χρήσιμο την ώρα της μεγάλης μας ανάγκης, δηλαδή του θανάτου μας.
Αυτό ενοούσε ο Κύριος, όταν ωμίλησε για τον άνθρωπο που «εστράφη εις τα οπίσω και δεν είναι εύθετος εις την βασιλείαν των ουρανών» (Λουκ. Θ΄62).

O Συναξαριστής της ημέρας.


Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2018

Ιωάννου του οσίου, συγγραφέως της Κλίμακος, Εύβουλης μητρός Αγ. Παντελεήμονος, Ζαχαρίου ιερομάρτυρος του νέου, επισκόπου Κορίνθου (1684).

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 525 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβοῦς καὶ εὔπορης οἰκογένειας. Ἔλαβε πλούσια μόρφωση, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλὰ σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸν κόσμο, παραδόθηκε στὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στὸ ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔμεινε μέχρι τὸ θάνατό του. Στὴν συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικὲς κοινότητες στὴ Σκήτη καὶ Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δὲ ἐγκαταστάθηκε σὲ κελὶ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, ποὺ ἀπεῖχε δύο ὧρες ἀπὸ τὴ μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Ὁ βιογράφος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, Δανιὴλ ὁ Ραϊθηνός, μᾶς δίνει μερικὲς πληροφορίες γιὰ τὸν βίο του, κυρίως ὅμως μᾶς παρουσιάζει τὸ πῶς ἀναδείχθηκε δεύτερος Μωϋσῆς καθοδηγώντας τοὺς νέους Ἰσραηλίτες ἀπὸ τὴν γῆ τῆς δουλείας στὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας.

Τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας καί τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν -- Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου


Ἐξεδόθη ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 660/2018  ἀπόφαση τοῦ Σ.τ.Ε. γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί γίνεται μεγάλη συζήτηση στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο γιά τό θέμα αὐτό, ὅπως ἔγιναν καί δηλώσεις ὑπευθύνων ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Πάνω στό θέμα αὐτό θά ἐκθέσω μερικές ἀπόψεις μου, πρῶτα ὡς πρός τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί ἔπειτα ὡς πρός τίς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί ὡς πρός τό τί δέον γενέσθαι.
1. Τά δύο Προγράμματα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
Γιά νά κατανοήση κανείς τί ἀκριβῶς συμβαίνει μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, πρέπει νά ἐξετάση τήν διαφορά πού ὑφίσταται μεταξύ δύο Προγραμμάτων.
Πρίν τόν Σεπτέμβριο 2016, ὡς πρός τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, ἴσχυε τό Ἀναλυτικό Πρόγραμμα βάσει τοῦ ὁποίου ἐγράφησαν τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ἀναλυτική μέθοδος ἴσχυε πολλά χρόνια στήν ἐκπαίδευση, ἀφοῦ στηρίζεται στήν ἀρχή ὅτι ἀπό τά ἁπλά στοιχεῖα γίνεται ἡ μετάβαση τά συνθετότερα, στά δέ θρησκευτικά –ὅπως καί σέ ἄλλα μαθήματα– γίνονταν τρεῖς κυκλικές ἐπαναλήψεις τῆς ὕλης ἀπό ἁπλούστερες σέ συνθετότερες μορφές κατά τό Δημοτικό, Γυμνάσιο καί Λύκειο. Αὐτονόητα τά ζητήματα ἐτίθεντο μέ χρονολογική σειρά καί λογική συγκρότηση ἀπό τά ἁπλά στά σύνθετα.

ΙΟΥΔΑΣ: ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»; -- κ. Δάφνη Βαρβιτσιώτη, ῾Ιστορικὸς


Μέ τό Πάσχα ἐπί θύραις, ἐπανέρχεται στήν μνήμη ὅλων παγκοσμίου ἐμβέλειαςκαί μέχρι πρότινος ἀδιανόητηἐκστρατεία γιά τήν ἠθική ἀποκατάσταση τοῦ Ἰούδα τοῦ ᾽Ισκαριώτου, τήν ὁποίαν ἐνορχήστρωσαν, τά τελευταῖα χρόνια, διάφοροι φορεῖς, φαινομενικῶς ἄσχετοι μεταξύ τους. Στήν ῾Ελλάδα, οἱ πρῶτες σχετικές προσπάθειες ἐμφανίσθηκαν στις ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, κυρίως ὑπό μορφήν τηλεοπτικῶν συζητήσεων. Εἴτε ἐνεπίγνωστα, εἴτε ὄχι, οἱ συζητήσεις αὐτές ἐξυπηρετοῦσαν τήν ἐκστρατεία ὑπονομεύσεως τῶν ἠθικῶν ἐρεισμάτων τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν, τήν ὁποίαν ἔχουν ἐξαπολύσει ἐναντίον τους οἱ φορεῖς τῆς Νέας ᾽Εποχῆς. Καί, εἴτε ἐνεπίγνωστα, εἴτε ὄχι, οἱ συζητήσεις αὐτές ἐναπέθεσαν, μέσα στήν συνείδηση τοῦ ἀνυποψίαστου μέσου Ἕλληνα, τόν σπόρο τῆς σχετικοποιήσεως ἑνός συμβόλου, τό ὁποῖο ἀντιπροσώπευε, ἐπί δύο χιλιετίες, τόν ῞Υπατο Προδότη.Μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας χιλιετίας, ἐμφανίσθηκε τό περιβόητο «Εὐαγγέλιο τοῦ ᾽Ιούδα», τό ὁποῖο ἀνέλαβε τήν—ἀνεπίσημη καί ἐκλαϊκευμένη, ἀλλά πολύ ἀποτελεσματική— ἠθική ἀποκαταστάση τοῦ ᾽Ιούδα.

Πρόεδρος Ακαδημίας: «Η ελληνορθόδοξη παιδεία, εθνικό θεμέλιο»

Στην τεράστια σημασία που διαδραματίζει η ελληνορθόδοξη παιδεία ώστε να υπάρξει συνέχεια και προοπτική στο ελληνικό έθνος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο νέος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Αντώνης Κουνάδης...

...κατά τη διάρκεια της πανηγυρικής συνεδρίασης που πραγματοποίησε το ίδρυμα για τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου.

Ο κ. Κουνάδης υποστήριξε ότι η ελληνορθόδοξη παιδεία αποτελεί «ακρογωνιαίο λίθο της υπάρξεως, συνέχειας, προοπτικής και μεγαλουργίας του ελληνικού έθνους» και συμβάλλει στην ηθική συνοχή και στον πατριωτισμό του λαού μας. Παράλληλα, αυτό το αίσθημα πατριωτισμού συνδέεται άρρηκτα με τον εορτασμό των εθνικών επετείων και τον σεβασμό στις εθνικές παραδόσεις «ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα με όσα πρωτόγνωρα βιώνουμε καθημερινά: κακοποίηση της γλώσσας, διαστρέβλωση της Ιστορίας, κατάργηση των εθνικών παραδόσεων, βολές κατά του ελληνορθόδοξου πολιτισμού».

Το δικαίωμα στην αυτοάμυνα

Η ζωή λύνει προβλήματα προτού το πράξουν οι πολιτικοί. Ενα από τα ζητήματα που επιλύθηκε με… ιδιωτική πρωτοβουλία, επειδή έτσι επέβαλε το ένστικτο της επιβίωσης, είναι η αυτοάμυνα. Ληστές εισέβαλαν στην οικία 88χρονου συνταξιούχου. Εκείνος, για να μην πεθάνει βασανισμένος και αβοήθητος στα χέρια τους, τους πυροβόλησε. Οποιος νομίζει ότι εκείνες τις κρίσιμες στιγμές υπάρχει κι άλλη επιλογή διαθέσιμη για τα θύματα των ληστειών απλώς αγνοεί τις πραγματικές συνθήκες και δεν έχει βιώσει ποτέ του κάτι όμοιο.

Το κακό με το επεισόδιο του ηλικιωμένου ανθρώπου που άσκησε το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα είναι ότι του ασκήθηκε κακουργηματική δίωξη. Αντί ο νόμος να στραφεί μόνο εναντίον εκείνων που αμφισβήτησαν έμπρακτα τα δικαιώματα του συμπολίτη μας στη ζωή, στην ασφάλεια και την περιουσία του, στράφηκε και εναντίον του καθ’ όλα νόμιμου και φιλήσυχου Ελληνα που απάντησε ένοπλα στην επίθεση των ληστών.