Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: 02/10/18

Mε ταπείνωσιν και αισιοδοξίαν -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ανοιξιάτικος, δροσερός και ευχάριστος ο μήνας που διανύουμε, ευχόμαστε να ΄χει πλούσια τη χάρη και την ευλογία της Αναστάσεως, τη δροσιά του Αγίου Πνεύματος. Μας υποδέχεται στο κατώφλι του μία αγία- σύμβολο της νεκραναστάσεως, που φέρνει η μετάνοια, η οσία Μαρία η Αιγυπτία (1/4), ενώ την τελευταία μέρα του σφραγίζει η μνήμη της «καλής απιστίας» του Θωμά (30/4), αξιόπιστου μάρτυρα και πειστικού κήρυκα της Αναστάσεως. Αλλά ανεξάρτητα από τις καθημερινές μνήμες των αγίων, όλος ο Απρίλιος αποπνέει το σταυροαναστάσιμο μήνυμα. Αγκαλιάζει τον πόνο και τη χαρά, καθώς κλείνει μέσα του το δράμα του θείου Πάθους και το θρίαμβο της Ανάστασης, το πένθος της Μεγάλης Εβδομάδας και την ευφροσύνη της Διακαινησίμου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

Greek Orthodox Great Lent Hymns, Ύμνοι Τριωδίου Μ Σαρακοστής

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018

Τη ΙΑ΄ (11^η) του μηνός Φεβρουαρίου άθλησις του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΛΑΣΙΟΥ Επισκόπου γενομένου Σεβαστείας και της εν Χριστώ συνοδείας αυτού.

Βλάσιος ο ένδοξος Ιερομάρτυς του Χριστού ήκμασε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλέως του κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄(308-323) βασιλεύσαντος, ήτο δε Επίσκοπος της εν Αρμενία Σεβαστείας. Αλλά και πριν να μαρτυρήση και πριν ακόμη γίνη ούτος Επίσκοπος του Χριστού είχε πολιτείαν θαυμαστήν και αξιέπαινον, διότι ήτο και αυτός ως ο μέγας Ιώβ, άκακος, άμεμπτος, αληθινός και θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος. Επειδή λοιπόν το καλόν και η αρετή επαινείται και από όλους τιμάται, εψήφισαν αυτόν Επίσκοπον της Σεβαστείας· εκείνος δε αγαπών την ησυχίαν και το να σχολάζη κατά μόνας εις τον Θεόν, επήγεν εις όρος τι, Άργαιον λεγόμενον,

Προσευχές και λιτανείες κάνομε κάθε μέρα, αλλά δεν εισακουόμεθα. - Τότε δεν προσεύχεσθε, όπως πρέπει, είπε ο Πατήρ.

Ένας Πατέρας της ερήμου, από τούς μεγάλους, ξεκίνησε μια μέρα να πάη στο όρος Σινά, για να επισκεφθή τούς Μοναχούς που ασκήτευαν εκεί επάνω. Στο δρόμο συνάντησε έναν απ’ αυτούς, κι’ ανέβαιναν σιγά - σιγά συζητώντας.

- Βρισκόμαστε σε μεγάλη στενοχώρια, Αββά, είπε αναστενάζοντας ο Μοναχός. Έχει μήνες να βρέξη και μας έλειψε τελείως το νερό.

- Γιατί δεν παρακαλείτε τον Θεόν να σας στείλη βροχή; ρώτησε ο Γέροντας.

- Προσευχές και λιτανείες κάνομε κάθε μέρα, αλλά δεν εισακουόμεθα.

- Τότε δεν προσεύχεσθε, όπως πρέπει, είπε ο Πατήρ. Έλα, Αδελφέ, να κάνωμε μια προσευχή μαζί κι’ ελπίζω πως θα την δεχτή ο φιλεύσπλαγχνος Θεός. Στάθηκαν.

Τῶν θλιβομένων χαρά!

Θησαυρὲ ζωῆς ἀκηράτου, νεφέλη φέρουσα τὴν οὐράνιον δρόσον τοῖς ἐπὶ γῆς, λαμπὰς τοῦ ἀπροσίτου φωτός, κλίμαξ ἡ μετάρσιος, δι’ ἧς οἱ ἐπουράνιοι Ἄγγελοι πρὸς ἡμᾶς κατεφοίτησαν, τῶν χειμαζομένων λιμήν, τῶν θλιβομένων χαρά, τῶν ἀδικουμένων προστάτις, τῶν πενθούντων παράκλησις, τῶν ἀβοηθήτων ἡ βοήθεια, τῶν ἀσθενούντων ἡ ῥῶσις, τῶν καταπονουμένων ἡ ἀντίληψις, τῶν τυφλῶν βακτηρία, τῶν πεπλανημένων σωτήριος ὁδηγός, τῶν ἐν ἀνάγκαις ἐπίκουρος ἀσφαλής.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΖΗΝΩΝΟΣ.

Ζήνων ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο από την Καισάρειαν της Καππαδοκίας, υιός πλουσίων και περιφανών γονέων, ετύγχανε δε διακομιστής των γραμμάτων του βασιλέως Ουάλεντος, ήτοι ήτο γραμματοφόρος εν έτει τξε΄ (365). Αφ’ ου δε απέθανεν ο Ουάλης, ευθύς απέρριψε την στρατιωτικήν ζώνην και ευρών τάφον μεγάλον (πολλούς δε τάφους μεγάλους έχει το βουνόν της Αντιοχείας) εισήλθεν εις αυτόν και εκαθάριζε την ψυχήν του δια των πόνων της ασκήσεως. Όθεν, τούτου χάριν, δεν είχε λύχνον ούτε κιβώτιον ούτε τράπεζαν ούτε βιβλίον ούτε στρώμα. Η στρωμνή του ήτο μία στιβάς από χόρτα και άλλα τινά, τα οποία ήσαν εστρωμένα επί πετρών·

Μεταξύ αλήθειας και αρετής -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ένα βασικό και ουσιαστικό κριτήριο της γνησιότητας της πνευματικής ζωής του χριστιανού ανθρώπου είναι πάντοτε η σχέση του ή καλύτερα το είδος της σχέσεώς του με τις δύο αυτές ευαγγελικές αξίες· την αλήθεια και την αρετή!

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι κάθε συνειδητός χριστιανός βρίσκεται πάντοτε μεταξύ αλήθειας και αρετής, εφ’ όσον η πνευματική του ζωή αποτελεί προσπάθεια συμμορφώσεώς του με τις δύο βασικές εντολές· α) «γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερωθεί υμάς»^]και β) «έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος έστι».

Τη αυτή ημέρα Ι΄ (10η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και Παρθένων ΕΝΝΑΘΑ, ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΗΣ και ΠΑΥΛΟΥ.

Ενναθά, Ουαλεντίνη και Παύλος οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ηξιώθησαν των μαρτυρικών στεφάνων εις την Καισάρειαν της Παλαιστίνης· και η μεν παρθένος Ενναθά κατήγετο από την πόλιν Γάζαν την εν τη Ιουδαία ευρισκομένην, ήτις και Κωνσταντία ωνομάζετο, η δε Ουαλεντίνη παρθένος ούσα και αυτή κατήγετο από την Καισάρειαν. Ότε δε εγίνετο ο κατά των Χριστιανών διωγμός, συλληφθείσα η γενναιοτάτη παρθένος Ενναθά, ωδηγήθη εις τον ηγεμόνα Φιρμιλιανόν, όστις καθήσας εις το κριτήριον ηρώτησεν αυτήν αν αρνήται τον Χριστόν. Επειδή δε εκείνη δεν επείθετο, κρεμάται εις ξύλον και καταξεσχίζεται τας πλευράς με ραβδισμούς όχι μίαν φοράν ή δύο, αλλά πολλάκις.