O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 10
Φεβρουαρίου 2018
Τη Ι΄ (10η) του μηνός
Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ.
Χαράλαμπος ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο χαριέστατος και λαμπρότατος του Κυρίου
θύτης και Αθλητής, απάσης της Ελλάδος το καύχημα και των πιστών το αγαλλίασμα,
ήτο από την Μαγνησίαν και ιεράτευεν εις αυτήν επί πολλούς χρόνους, μέχρι των
ημερών του ασεβεστάτου βασιλέως Σεβήρου του κατά τα έτη σκβ΄ -- σλη΄ (222-238)
βασιλεύσαντος και Λουκιανού του ηγεμόνος, ότε συλληφθείς υπ’ αυτών υπέστη τον
δια του Μαρτυρίου θάνατον δια την πίστιν και την αγάπην του Χριστού. Και πως,
ακούσατε: Ο παμβασιλεύς και Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διδάσκει ημάς εις το
θείον και Ιερόν Ευαγγέλιον, ότι αν θέλωμεν να ακολουθήσωμεν οπίσω Αυτού πρέπει
να απαρνηθώμεν πρότερον τον εαυτόν μας, να σηκώσωμεν και ημείς επί των ώμων τον
Σταυρόν μας και ούτω να τον ακολουθήσωμεν.
Πρεσβύτερος Ευστάθιος Κολλάς : Aδελφοί· «Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι… αγιάσατε πόλεμον… ότι αι ημέραι πονηραί εισί» (Αγία Γραφή)
Έξω και πέρα, παντελώς ξένες προς τις αρχές, το έργο και τις Παραδόσεις του Θεόσδοτου Συνοδικού Συστήματος διοίκησης της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι οι «Διαθρησκευτικές Συνάξεις, Συνδιασκέψεις, Συναντήσεις, Διεθνή Συνέδρια». Είναι επικίνδυνα δαιμονικά εφευρήματα, που καλλιεργούνται και καθοδηγούνται από τον διεθνή Μασονικό Οικουμενισμό και δυστυχώς πλασάρονται, με ύπουλους και καταχθόνιους τρόπους και μέσα στους κόλπους της Ορθοδοξίας μας, από ανάξιους της αποστολής τους υψηλόβαθμους εκπροσώπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έλεγαν για τον Αββά Ιωσήφ της Πανεφώς
Σαν ήταν στις τελευταίες του στιγμές και γύρω του
κάθονταν γέροντες, έρριξε το βλέμμα του στη θυρίδα, είδε τον διάβολο να κάθεται
εκεί κοντά και φώναξε στον μαθητή του, λέγοντας: «φέρε το ραβδί. Γιατί αυτός
θαρρεί ότι γέρασα και δεν μπορώ πλέον να τον αντιμετωπίσω». Και σαν έπιασε το
ραβδί, είδαν οι γέροντες τον διάβολο να πηδά από την θυρίδα έξω σαν σκυλί και
να γίνεται άφαντος.
Τη αυτή ημέρα Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ Επισκόπου Σικελίας, ΦΙΛΑΓΡΙΟΥ Επισκόπου Κύπρου και ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ Επισκόπου Ταυρομενίας.
Μάρκελλος, Φιλάγριος και Παγκράτιος οι Επίσκοποι εχρημάτισαν μαθηταί του
Αγίου και κορυφαίου Αποστόλου Πέτρου. Ήτο δε ο Άγιος Μάρκελλος κατά σάρκα πατήρ
του Αγίου Παγκρατίου, από της εποχής δε ακόμη κατά την οποίαν ο Κύριος ημών
Ιησούς Χριστός ευρίσκετο σωματικώς επί της γης και εθαυματούργει, ακούσας δι’
Αυτόν και δια τας θαυματουργίας του, έλαβε τον υιόν του Παγκράτιον και επήγε
μετ’ αυτού από την πατρίδα των Αντιόχειαν εις την Ιερουσαλήμ δια να ίδωσι τον
Κύριον, έκτοτε δε ο Παγκράτιος έγινε γνώριμος εις τον Απόστολον Πέτρον.
Η διάσωση της νηοπομπής
Ο Κωσταντής Χαρόπουλος,
παλιός θαλασσομάχος, περνά τώρα τις ημέρες του στο ιδιόκτητο ξενοδοχείο του
αναπολώντας τα παλιά. Κάποια φορά διηγήθηκε το ακόλουθο θαύμα:
« Την περίοδο του αμερικανοϊαπωνικού πολέμου εργαζόμουν σαν πρώτος μηχανικός σε ένα πετρελαιοφόρο του εμπορικού στόλου.
Φορτώσαμε από μια ινδική βάση πράσινο πετρέλαιο για αεροπλάνα, και ξεκινήσαμε για κάποια μεγαλόνησο του Ειρηνικού, που ήταν αεροπορική βάση των αμερικάνων. Ταξιδεύαμε όμως με την ψυχή στο στόμα, γιατί μας κυνηγούσαν τα γιαπωνέζικα υποβρύχια, που κάνανε φοβερή φθορά. Είχαμε βέβαια τριγύρω μας αντιτορπιλλικά, αλλά οι γιαπωνέζοι τρύπωναν από κάτω, περνούσαν τον κλοιό και μας φύτευαν τορπίλλες. Γινόταν χαλασμός.
« Την περίοδο του αμερικανοϊαπωνικού πολέμου εργαζόμουν σαν πρώτος μηχανικός σε ένα πετρελαιοφόρο του εμπορικού στόλου.
Φορτώσαμε από μια ινδική βάση πράσινο πετρέλαιο για αεροπλάνα, και ξεκινήσαμε για κάποια μεγαλόνησο του Ειρηνικού, που ήταν αεροπορική βάση των αμερικάνων. Ταξιδεύαμε όμως με την ψυχή στο στόμα, γιατί μας κυνηγούσαν τα γιαπωνέζικα υποβρύχια, που κάνανε φοβερή φθορά. Είχαμε βέβαια τριγύρω μας αντιτορπιλλικά, αλλά οι γιαπωνέζοι τρύπωναν από κάτω, περνούσαν τον κλοιό και μας φύτευαν τορπίλλες. Γινόταν χαλασμός.
Τα «κεράτια» της Δύσεως δεν είναι τροφή θεοπλάστων ανθρώπων.
Φρονούμεν ότι το αίτιον εις το να μη βλέπωμεν διαφοράς
μεταξύ Ορθοδοξίας και των έξω αυτής αιρετικών, είναι η απώλεια της αισθήσεως
του καταυγάζοντος την Εκκλησίαν του Χριστού Θαβωρίου φωτός. Όσον απομακρυνόμεθα
από την λάμψιν του, τόσον τα κριτήριά μας υποχωρούν. Και κατόπιν διαπορούμεν
φυσικώτατα: Έχομεν διαφοράς; Ποίας;
Και όντως αι διαφοραί αίρονται, ημών κατερχομένων. Αλλ’ ο
κόσμος, οι λαοί, διψούν δια Θεόν. Διψούν δι’ ελευθερίαν ψυχής υπέρ τα σχήματα
και τα εγκόσμια ακάθαρτα ύδατα. Πεινούν δια τον ουράνιον άρτον της Ορθοδοξίας.
Τα «κεράτια» της Δύσεως δεν είναι τροφή θεοπλάστων ανθρώπων. Είναι τροφή ζώων
έστω λογικών. Αλλ’ ο Χριστιανισμός είναί τι πέραν της λογικής, είναι πίστις.
Και η προσπέλασις εις την περιοχήν της πίστεως δεν γίνεται δια της λογικής,
αλλά δια της καρδίας.
ΕΠΕΙΓΟΝ: ΟΛΟΙ απόψε 7 μμ ΕΞΩ από το ΘΕΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛ. ΟΧΙ στην νέα βλάσφημη παράσταση.
ΕΚΤΑΚΤΟ-ΣΟΚ ΜΕΓΑΛΗ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛ
ΕΠΕΙΓΟΝ: ΟΛΟΙ απόψε 7 μμ ΕΞΩ από το ΘΕΑΤΡΟ ΑΚΡΟΠΟΛ. ΟΧΙ στην
νέα βλάσφημη παράσταση.
Τη αυτή ημέρα Θ΄ (9η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΡΩΜΑΝΟΥ του Κίλικος, του Θαυματουργού.
Ρωμανός ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο από την πόλιν της Κιλικίας Ρωσόν
ονομαζομένην. Ηγωνίσθη δε τους υπέρ της αρετής αγώνας και άθλους εις την
Αντιόχειαν, έξω από τα τείχη της οποίας κτίσας μικρόν κελλίον, παρά την
υπώρειαν του εκείσε βουνού, ηγωνίζετο εντός αυτού ασκητικώς ο αοίδιμος, χωρίς
να ανάπτη πυρ και χωρίς να έχη φως λύχνου. Η μεν τροφή του ήτο ψωμίον και άλας,
το δε ποτόν του ύδωρ της βρύσεως. Ένδυμα είχε τραχύ, τρίχινον και τα μαλλία της
κεφαλής του έφθανον έως τους πόδας του. Όθεν δια τους αγώνας του τούτους εδόθη
εις αυτόν πολλή χάρις παρά Θεού, διότι από πολλούς ανθρώπους εδίωκε πολλάκις
φοβεράς ασθενείας και εις πολλάς στείρας γυναίκας εχάρισε δια των προσευχών του
τέκνα. Με τοιαύτα λοιπόν θαύματα διαλάμψας ο μακάριος, εν ειρήνη εκοιμήθη.