ΝΕΑ ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ) -- Αθωνικά άνθη

Χριστού του πράγματι αγαθού και υπεράγαθου τις ευεργετικές θείες ακτίνες δεχόμενοι μέσα στην ησυχία, προς αυτές πρέπει να κινηθούμε για να φωταγωγηθούμε με αγαθές πράξεις.                                            Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Migne,  PC 3, st.  1085.

Πρέπει να προσπαθούμε για να έχουμε τον νουν σε ησυχία. Όπως όταν τα μάτια περιφέρονται συνεχώς, πότε μεν στα πλάγια κινούμενα, πότε δε προς τα επάνω και κάτω διαρκώς στρεφόμενα, δεν είναι δυνατόν να δουν το αντικείμενο καθαρά, αλλά πρέπει να στερεώσει κανείς το βλέμμα επάνω στο βλεπόμενον, αν θέλει να το δει με καθαρότητα, έτσι και ο νους του ανθρώπου, είναι αδύνατο να ατενίσει την αλήθεια με ζωηρότητα, αν έλκεται από πολλές εγκόσμιες φροντίδες…   

Ἡ σωτηρία τοῦ σπιτικοῦ - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (ΙΕ΄ Λουκᾶ)

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

20 /01/ 2018 ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 25 Ιανουαρίου 2018

Γρηγορίου Θεολόγου, Μαργαρίτας, Αυξεντίου νεομάρτ.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ βασιλέως Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ γεννήθηκε σὲ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῆς περιοχῆς τῆς Ναζιανζοῦ, ποὺ λεγόταν Ἀριανζός, τὸ 330 μ.Χ.

Ναζιανζηνὸς ὀνομάσθηκε, ἐπειδὴ ἔζησε τὸν περισσότερο χρόνο τῆς ζωῆς του στὴ Ναζιανζό, ὅπου ἦταν καὶ τὸ πατρικό του σπίτι. Ὁ πατέρας του, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ, ἦταν πρὶν γίνει Ἐπίσκοπος, ἕνας πολὺ πλούσιος ἄρχοντας τῆς Ναζιανζοῦ. Κατεῖχε μεγάλη θέση στὸν δημόσιο βίο καὶ ἀνῆκε σὲ μία ἰουδαῖο-ἐθνικὴ αἵρεση ποὺ λεγόταν τῶν «Ὑψισταρίων». Ἡ μητέρα του, ἡ Ἁγία Νόννα, ἦταν Ὀρθόδοξη. Ἡ εὐσέβεια καὶ ἡ ἀρετή της ἐπηρέασαν τὸν σύζυγό της καὶ τὸν ἔκαναν νὰ μεταστραφεῖ στὴν ἀληθινὴ πίστη.

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΕΠΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΩΝ Νικολάου Πανταζή, θεολόγου

Διάβασα την κρίσιμη ανάρτηση για «Έκκληση Ενότητος και Συνάξεως» στο Ιστολόγιο «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση».

https://paterikiparadosi.blogspot.com.au/2018/01/blog-post_281.html#more

Σε καμία περίπτωση δεν αποβλέπω στο να επιβάλλω τις παρακάτω προτάσεις μου. Κάνω κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις ώστε να αποφευχθούν οι αναμενόμενες παρεξηγήσεις και διχόνοιες. Προβαίνω σε επιτακτικές παρατηρήσεις και παραλείψεις του Κειμένου της Κλήσεως.

Επειδή όμως το κείμενο για την κλήση Συνάξεως δεν αναφέρεται σε κάποια απαιτούμενη «πηγή» και επειδή οι συγγραφείς κρύβονται πίσω από την σύγχρονη μάστιγα της ανωνυμίας, απευθύνομαι στο ως άνω Ιστολόγιο, Πατερική Παράδοση, να αναρτήσει με σεβασμό και επί ίσοις όροις τις ακόλουθες σκέψεις και προτάσεις, ώστε να μην διαπράττει τελικώς αυτό για το οποίο εγκαλεί τους άλλους, την μη δημοσίευση αρχικών θέσεων και καλοπίστων διαφωνιών.

Η «Έκκληση Ενότητος» στην παρούσα μορφή, αποδεικνύεται Έκκληση διαιρέσεως και διχασμού και απορώ πως κάποιοι αξιοσέβαστοι πάντως αδελφοί την υπέγραψαν, χωρίς να ζητήσουν πρωτίστως να αποδοθεί το οφειλόμενο δίκαιο ως εφαρμογή της του Χριστού εντολής: «τους τοιούτους εντίμους έχετε».

Παρατήρηση 1.

Η «Έκκληση Ενότητος» απευθύνεται κυριολεκτικώς «Προς όλους τους

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΡΒΟΣ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΟΣ OΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ:

«Διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον. Δεν υπήρξε ποτέ διαίρεσις της Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν να υπάρξη, πλην υπήρξε και θα υπάρξη έκπτωσις εκ της Εκκλησίας. Κατά καιρούς απεσπάσθησαν και εξεβλήθησαν από την μοναδικήν αδιαίρετον Εκκλησίαν οι αιρετικοί και σχισματικοί, οι οποίοι έκτοτε έπαψαν να αποτελούν μέλη της Εκκλησίας και μέρη του θεανθρωπίνου σώματός της.

Έτσι έχουν κατ’ αρχήν αποκοπή οι Γνωστικοί, κατόπιν οι Αρειανοί, …, κατόπιν οι Ρωμαιοκαθολικοί, κατόπιν οι Προτεστάνται, …».

[Ιουστίνου Πόποβιτς, «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Γαλλική μετάφραση) Τόμος 4ος, σελ. 181, Lausanne 1995 - Ἀναδημοσιεύτηκε στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» στίς 29/6/2007 ]

Κλεισούρα: Βρέθηκαν οστά ακόμα τεσσάρων Ελλήνων ηρώων του 1940

Ρίγη συγκίνησης προκαλεί η είδηση του εντοπισμού των οστών τεσσάρων ακόμη Ελλήνων στρατιωτών οι οποίοι πολέμησαν στο αλβανικό μέτωπο του 1940.
Σύμφωνα με αλβανικές πηγές, τα οστά βρέθηκαν στο χωριό Δραγώτη, μία ημέρα μετά την εκταφή των οστών άλλων δύο Ελλήνων, πεσόντων του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, στα στενά της Κλεισούρας της Αλβανίας. Στο χωριό Δραγώτη βρέθηκε από την πρώτη στιγμή ο πρόξενος της Ελλάδας στο Αργυρόκαστρο Βασίλης Τώλος για να εποπτεύσει τη διαδικασία εκταφής των λειψάνων.

Ὁ Ἅγιος Βαβύλας ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ μαθητὲς αὐτοῦ Τιμόθεος καὶ Ἀγάπιος

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Βαβύλας καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ γεννήθηκε ἀπὸ εὐγενεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς στὴ Θεούπολη. Στὴν πόλη αὐτὴ ἐκπαιδεύτηκε μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου καὶ διδάχθηκε μὲ ἐπιμέλεια τὰ ἱερὰ γράμματα.

Ἀπὸ τὴ νεανική του ἡλικία ἀγάπησε τὸν Θεὸ καὶ περιφρόνησε τὰ ἀγαθὰ τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Γι’ αὐτό, μόλις πέθαναν οἱ γονεῖς του, μοίρασε τὸν πλοῦτο του στοὺς φτωχούς, τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Ἔτσι, λοιπόν, ἀφοῦ ἀπάλλαξε τὸν ἑαυτό του ἀπὸ κάθε βιοτικὴ φροντίδα, ἀνέβηκε στὸ ὄρος καὶ ἡσύχαζε, ἔχοντας μαζί του καὶ τοὺς δύο μαθητές του, τὸν Ἀγάπιο καὶ τὸν Τιμόθεο. Ἔγινε μάλιστα καὶ πρεσβύτερος καὶ τίμησε ἀξίως τὸ ἀξίωμα τῆς ἱεροσύνης.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Εκκλησία και Εθνικά θέματα

Λαός άξιος, αλλά ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Το Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης υπήρξε όντως μεγαλειώδες. Επιβλητικό σε όγκο και εντυπωσιακό σε παλμό. Και εκτιμούμε καταλυτικό σε αισθήματα, συναισθήματα και επιλογές του πολιτικού προσωπικού, κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων.  Προσμετρώντας κανείς τις συνθήκες υπό τις οποίες οργανώθηκε: Κράτος, Δήμος, συστημικά μίντια, όλοι τους αντίθετοι έως εχθρικοί. Εκκλησία, ιστορικός αδιαμφισβήτητος φυσικός φορέας των προηγούμενων λαοσυνάξεων μουδιασμένη  εξ αιτίας της ατυχούς δηλώσεως του Αρχιεπισκόπου, με την οποίαν απέτρεπε τους πιστούς από τη συμμετοχή τους σε λαϊκές κινητοποιήσεις: «[ο Μακαριώτατος] δεν παρέλειψε να επισημάνει την εμπιστοσύνη του προς τους, εκ του Συντάγματος, καθ’ ύλην αρμοδίους, να χειριστούν τα εθνικά μας ζητήματα με αίσθημα ευθύνης. Υπογράμμισε μάλιστα ότι αυτή την ώρα δεν χρειάζονται συλλαλητήρια και φωνές, αλλά εθνική συναίνεση, συνεννόηση και ομοψυχία» (ανακοινωθέν Αρχιεπισκοπής 18/1/18).