Διόσκορος ο Άγιος Μάρτυς εμαρτύρησε κατά τους χρόνους του βασιλέως
Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ (288), και κατά μεν το γένος κατήγετο από τους
καλουμένους Σκηνοπολίτας, κατά δε το αξίωμα ήτο βουλευτής. Ούτος απορρίψας ως
σκύβαλα όλα του κόσμου τούτου τα αγαθά δια να κερδήση τον Χριστόν, επαρρησιάσθη
έμπροσθεν του άρχοντος Λουκιανού, τον οποίον ήλεγξε τόσον δριμύτατα, ώστε ούτος
έμεινεν εμβρόντητος από την κατάπληξιν, είτα δε περιεγέλα αυτόν και εις ουδέν
υπελόγιζε τόσον τας απειλάς του, όσον και τας κολακείας του. επειδή δε ο άρχων
μετεχειρίσθη κατά του Αγίου και πυρ και στρεβλωτήρια όργανα και παν άλλο είδος
βασάνων, το οποίον εφεύρισκε, όλα δε ταύτα παρέμειναν ανενέργητα και εφαίνοντο
ως ουδέν έμπροσθεν εις την ανδρείαν και μεγαλοψυχίαν του Μάρτυρος, δια τούτο,
τελευταίον, απέτεμε με το ξίφος την αγίαν του κεφαλήν και ούτως ο αοίδιμος
έλαβε του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου