Τη ΚΖ΄ (27η) Σεπτεμβρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΜΑΡΚΟΥ, ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ και ΖΗΝΩΝΟΣ.

Εις τον Μάρκον                                                                                                                         
Μάρκος ο Απόστολος, όστις και Ιωάννης ονομαζάζεται, και τον οποίον αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς εις τας Πράξεις των Αποστόλων λέγων: «Συνιδών τε (ο Πέτρος) ήλθεν εις την οικίαν Μαρίας της μητρός Ιωάννου του επικαλουμένου Μάρκου» (ιβ΄ : 12). Ούτος, λέγω, χειροτονηθείς από τους Αποστόλους  Επίσκοπος της Βύβλου, εφάνη δόκιμος εν τη εργασία του Ευαγγελίου. Τόσον δε ήτο φίλος και οικείος του Θεού ο μακάριος, ώστε η σκιά μόνον του ιερού σώματός του εθεράπευε τας αρρωστείας των ασθενών.

Εις τον  Αρίσταρχον                                                                                                               Αρίσταρχος δε ο Απόστολος ήτο εις εκ των Εβδομήκοντα, τον οποίον ενθυμείται ο πόστολος Παύλος τόσον εν τη προς Κολασσαείς Επιστολή λέγων: «Ασπάζεται υμάς Αρίσταρχος ο συναιχμάλωτός μου» (δ : 10 ), όσον και εν τη προς Φιλήμονα, λέγων: «Ασπάζεταί σε… Μάρκος, Αρίσταρχος… οι συνεργοί μου» (24 ). Ούτος λοιπόν εφάνη άλλος δεύτερος Ιωάννης Βαπτιστής κατά την τροφήν. Καθότι και αυτός έτρωγεν, ως εκείνος, μόνον ακρίδας, ήτοι άκρας των δένδρων και ακρόδρυα και μέλι, χόρτον δηλαδή το καλούμενον μελέαγρον, ή κατ’ άλλους μέλι άγριον· και καθότι και αυτός ήτο ενδεδυμένος ένδυμα δερμάτινον. Έγινε δε ούτος Επίσκοπος Απαμείας της εν Συρία, και όλους τους εκεί ευρισκομένους απίστους επέστρεψεν εις την της αληθείας και ευσεβείς επίγνωσιν.

Εις τον Ζήνωνα                                                                                                                      Ζήνων δε είναι ο ίδιος νομικός εκείνος Ζηνάς, περί του οποίου γράφει ο μακάριος Παύλος εν τη προς Τίτον Επιστολή, λέγων: «Ζηνάν τον νομικόν και Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον» (γ: 13). Επίσκοπος δε γενόμενος ούτος υπό του Αποστόλου Πέτρου της Διοσπόλεως (ήτις είναι η αυτή προς την Λαοδίκειαν, κατά τον γεωγράφον Μελέτιον) έγινεν οικητήριον του Αγίου Πνεύματος, και πολλούς ηλευθέρωσεν από την πλάνην της ειδωλολατρίας. Ούτοι λοιπόν και οι τρεις Απόστολοι καλώς και θεαρέστως ποιμάναντες τα ιδικά των ποίμνια, και πολλαπλασιάσαντες το παρά Θεού δοθέν εις αυτούς τάλαντον, προς Κύριον εξεδήμησαν, ίνα απολαύσωσι την Αυτού χαράν και μακαριότητα.