Ιδιάζουσα πολεμική
κατά της Πίστεως παρουσιάζεται στις μέρες μας. Οργανωμένες φωνές διαβάλλουν και
προσβάλλουν την Παλαιά Διαθήκη θέλοντας να την βγάλουν και να την αποβάλουν από
την ζωή μας, ως δήθεν εβραϊκό βιβλίο. Λόγοι δικαιοσύνης, λοιπόν, επιβάλλουν ν΄
ακούσουμε και μια φωνή αυτού του βιβλίου «εκ των ένδον». Την αφορμή μας δίνει ο
προφήτης Ιωνάς, ο έκτος στη σειρά των μικρών προφητών, τον οποίο τιμά και
προβάλλει η Εκκλησία μας το μήνα αυτό (+21 Σεπτεμβρίου) ως έναν σοφό και
θεόπνευστο δάσκαλο. Ως φανατικός Εβραίος ο Ιωνάς είχε τη νοοτροπία του
χαϊδεμένου παιδιού του Θεού. Δεν μπορούσε να ανεχθεί το ενδιαφέρον του Θεού για
ανθρώπους, που δεν ανήκουν στον περιούσιο λαό του, τον ιουδαϊκό. Γι΄ αυτό
αδιαφόρησε για την θεϊκή εντολή να κηρύξει στη πρωτεύουσα της Ασσυρίας Νινευή.
Έσπευσε ν΄ απομακρυνθεί προς την άλλη άκρη του γνωστού τότε κόσμου, στη πόλη Θαρσίς. Αλλά ο Θεός εμπόδισε αυτό το ταξίδι. Νικημένος από την αντίσταση του Θεού, ο προφήτης σωφρονίζεται και επιτέλους, υπακούει στο θείο θέλημα. Κηρύττει στη Νινευή. Οι Νινευίτες μετανοούν και σώζονται. Αυτό όμως στενοχωρεί κατάκαρδα τον σωβινιστή Ιωνά, που τελικά διδάσκεται ότι ο Θεός αγαπά και σπλαγχνίζεται όλα τα δημιουργήματά του. Από τα πολλά μηνύματα της προφητείας του Ιωνά σημειώνω δύο. Το πρώτο είναι η ανάσταση του Ιησού Χριστού, το δεύτερο η παγκοσμιότητα του Θεού. Η εύνοια λαμβάνει και αλλοεθνείς, ειδωλολάτρες και μάλιστα τους ασσυρίους Νινευίτες, τους άσπονδους εχθρούς των Ισραηλιτών. Βέβαια, η έννοια της παγκοσμιότητος του Θεού κηρύσσεται και από άλλους προφήτες. Η περίπτωση όμως του Ιωνά τονίζει μαζί και την απέραντη ευσπλαγχνία του Θεού, μία πραγματικότητα την οποία θα εγκαινιάσει η Καινή Διαθήκη. Συγχρόνως, υπογραμμίζει το χρέος του λεγομένου λαού του Θεού. Ξεπερνώντας τον στενό ορίζοντα των Ιουδαίων, τους δείχνει το ευρύ πεδίο του εθνικού κόσμου, όπου οφείλουν να κηρύξουν τον αληθινό Θεό. Τα προνόμια που χαρίζει ο Θεός συνεπάγονται ευθύνη και χρέος να γνωστοποιηθεί και στους άλλους η αλήθεια. Στο κύριο μήνυμα της προφητείας, την Ανάσταση, την αυθεντία δίνει ο ίδιος ο Κύριος. Στους φανατικούς φαρισαίους, που διεκδικούν μονοπωλιακά την εύνοια του Θεού, μιλά για το «σημείον Ιωνά» (Ματθ. 12: 38-41 πρβλ. Λουκ. 11: 29-30)· Είναι η κοσμοσωτήρια Ανάστασή του, που χαρίζει τη σωτηρία σ΄ όλους τους λαούς, ιουδαίους και μη. Τώρα, όλοι οι εν Χριστώ λυτρωμένοι, εμπιστευόμενοι στον Λυτρωτή, αναγνωρίζουν την Παλαιά Διαθήκη ως θεόπνευστη, ισόκυρη και ισάξια προς την Καινή Διαθήκη. Εκείνοι που στενόκαρδα και μυωπικά επιμένουν να την κατηγορούν ως «εβραϊκή», αμφισβητούν τον Ιησού Χριστό και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια τη σωτηρία τους.
Έσπευσε ν΄ απομακρυνθεί προς την άλλη άκρη του γνωστού τότε κόσμου, στη πόλη Θαρσίς. Αλλά ο Θεός εμπόδισε αυτό το ταξίδι. Νικημένος από την αντίσταση του Θεού, ο προφήτης σωφρονίζεται και επιτέλους, υπακούει στο θείο θέλημα. Κηρύττει στη Νινευή. Οι Νινευίτες μετανοούν και σώζονται. Αυτό όμως στενοχωρεί κατάκαρδα τον σωβινιστή Ιωνά, που τελικά διδάσκεται ότι ο Θεός αγαπά και σπλαγχνίζεται όλα τα δημιουργήματά του. Από τα πολλά μηνύματα της προφητείας του Ιωνά σημειώνω δύο. Το πρώτο είναι η ανάσταση του Ιησού Χριστού, το δεύτερο η παγκοσμιότητα του Θεού. Η εύνοια λαμβάνει και αλλοεθνείς, ειδωλολάτρες και μάλιστα τους ασσυρίους Νινευίτες, τους άσπονδους εχθρούς των Ισραηλιτών. Βέβαια, η έννοια της παγκοσμιότητος του Θεού κηρύσσεται και από άλλους προφήτες. Η περίπτωση όμως του Ιωνά τονίζει μαζί και την απέραντη ευσπλαγχνία του Θεού, μία πραγματικότητα την οποία θα εγκαινιάσει η Καινή Διαθήκη. Συγχρόνως, υπογραμμίζει το χρέος του λεγομένου λαού του Θεού. Ξεπερνώντας τον στενό ορίζοντα των Ιουδαίων, τους δείχνει το ευρύ πεδίο του εθνικού κόσμου, όπου οφείλουν να κηρύξουν τον αληθινό Θεό. Τα προνόμια που χαρίζει ο Θεός συνεπάγονται ευθύνη και χρέος να γνωστοποιηθεί και στους άλλους η αλήθεια. Στο κύριο μήνυμα της προφητείας, την Ανάσταση, την αυθεντία δίνει ο ίδιος ο Κύριος. Στους φανατικούς φαρισαίους, που διεκδικούν μονοπωλιακά την εύνοια του Θεού, μιλά για το «σημείον Ιωνά» (Ματθ. 12: 38-41 πρβλ. Λουκ. 11: 29-30)· Είναι η κοσμοσωτήρια Ανάστασή του, που χαρίζει τη σωτηρία σ΄ όλους τους λαούς, ιουδαίους και μη. Τώρα, όλοι οι εν Χριστώ λυτρωμένοι, εμπιστευόμενοι στον Λυτρωτή, αναγνωρίζουν την Παλαιά Διαθήκη ως θεόπνευστη, ισόκυρη και ισάξια προς την Καινή Διαθήκη. Εκείνοι που στενόκαρδα και μυωπικά επιμένουν να την κατηγορούν ως «εβραϊκή», αμφισβητούν τον Ιησού Χριστό και θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια τη σωτηρία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου