Απὸ τον «Λόγον προς Θεόδουλον», του Αγίου Ησυχίου του Πρεσβυτέρου:

«Μακάριος πραγματικὰ είναι εκείνος, που έχει κολλήσει την “Ευχὴ του Ιησού” (“το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”) στην διάνοιά του και φωνάζει προς Αυτὸν ακατάπαυστα μέσα στην καρδιά του, όπως είναι ενωμένος ο αέρας με τα σώματά μας ή η φλόγα με το κερί. Όταν περνά ο ήλιος πάνω απὸ την γη, φέρνει την ημέρα. Και το άγιον και σεβάσμιον όνομα του Κυρίου, όταν λάμπη συνεχώς μέσα στον νου μας, θα γεννήση αναρίθμητες έννοιες, λαμπρές σαν τον ήλιο».