Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του μπορούν να δώσουν μαθήματα δολοπλοκίας ακόμη και στον Μακιαβέλλι
Από τον
Σαράντο Ι. Καργάκο*
Μήν πάει ὁ νοῦς σου, διαβασμένε ἀναγνώστη, στό περίφημο μυθιστόρημα τοῦ Βίκτωρος Οὑγκώ. Ὁ τίτλος ἀφορᾶ σ’ ἕνα πρόσωπο πού τό βλέπουμε καί τό ὑφιστάμεθα καθημερινῶς. Ἐννοῶ τόν πρωθυπουργό μας πού ἐμφανίζεται πάντα μέ ἕνα κατεψυγμένο χαμόγελο πού δέν γεννᾶ σέ κανέναν εὐφρόσυνη διάθεση· ἀπεναντίας γεννᾶ ἕνα αἴσθημα παγωνιᾶς σάν αὐτό πού αἰσθανόμαστε ὅταν σέ χρόνια ἀλλοτινά κάναμε -φανταράκια τότε- τή νυχτερινή διαβίωση στό χιόνι.
Τί ἄλλωστε μπορεῖ νά σοῦ γεννήσει ἕνα ἀπογοητευμένο ἤ ἀπογοητευτικό στόμα; Ὡστόσο ὁ πρωθυπουργός παραμένει πεισμόνως τό μοναδικό ἄτομο στήν Ἑλλάδα πού σέ κάθε δημόσια ἐμφάνισή του ἐπιμένει νά γελᾶ, ἔστω κι ἄν τό γέλιο του παραπέμπει στόν Σαρδόνιον γέλωτα τῶν ἀρχαίων. Μόνο πού μέ τόν Σαρδόνιον γέλωτα ὑπέφερε ὁ γελῶν, ἐνῶ μέ τόν γέλωτα τοῦ πρωθυπουργοῦ ὑποφέρουμε ἐμεῖς, τουλάχιστον ὅσοι ξέρουμε ὅτι κάθε καινούργιο γέλιο εἶναι προοίμιο γιά νέο ξεγέλασμα.
Ὁ κ. πρωθυπουργός ἔχει μιά χιουμοριστική ἀντίληψη τοῦ τραγικοῦ καί γι’ αὐτό μᾶς προσφέρει πλατύγυρο γέλωτα σέ καταστάσεις πού μόνο ὀδύνη προκαλοῦν στό σύνολο σχεδόν τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ. Δέν εἶναι τυχαῖο πού στά ἀναρίθμητα θέατρα τῆς Ἀθήνας δέν παίζεται καμμία κωμωδία. Κανείς δέν ἔχει διάθεση νά γελάσει. Ἡ ἐφαρμοζόμενη πολιτική σήμανε τόν θάνατο τῆς κωμωδίας. Ποιός ἔχει διάθεση νά γελάσει, ὅταν ὅλα τά πράγματα τόν ἀναγκάζουν νά κλάψει;
Ὑποτίμησαν οἱ ἀντίπαλοί του τόν κ. πρωθυπουργό. Τόν ὑποτίμησαν καί κάποιοι σύντροφοι καί κάποιες συντρόφισσες πού συμπορεύθηκαν μαζί του τόν πρῶτο καιρό. Τά πράγματα ἔδειξαν ὅτι ὁ πρωθυπουργός καί τό ἐπιτελεῖο του μποροῦν νά δώσουν μαθήματα δολοπλοκίας ἀκόμη καί στόν Μακιαβέλλι! Ὁ λόγος τοῦ πρωθυπουργοῦ καί τοῦ ἐκπροσώπου του βρίσκεται σέ ὑπεροχή, ἔστω κι ἄν πρόκειται γιά ἀπόδοση ἀπομνημονευμένων γραμμῶν, γιά λόγια ἐξόχως ἐρεθιστικά φερμένα ἀπό ἕνα ἀπώτερο παρελθόν. Τά λόγια αὐτά ἁπλώνουν πάνω μας μιά νύκτα φόβου, ἀβεβαιότητας καί πιθανῶς μιᾶς καταστροφῆς, ἄν τυχόν τούτη ἡ κυβέρνηση ἀνατραπεῖ. Ὁ κυβερνητικός λόγος χρησιμοποιεῖ καί τίς πιθανές ἐνοχές μας γιά τήν ἐξασφάλιση πολιτικῶν «πόρων» γιά τήν κυβέρνηση. Ἀφοῦ ἐμεῖς δέν ἔχουμε πράξει τό σωστό, πῶς ἀπαιτοῦμε ἀπό τήν κυβέρνηση νά πράξει κάτι ὀρθότερο;
Δυστυχῶς καί ὁ ἀντιπολιτευτικός λόγος δέν βρίσκεται στό ἐπίπεδο πού ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις. Ἔχει κλειστεῖ μέσα στό πλαίσιο τῶν οἰκονομικῶν προβλημάτων γιά τή γένεση τῶν ὁποίων ἔχουν τεράστια εὐθύνη τόσον ἡ ἀξιωματική ὅσο καί ἡ ὑπαξιωματική ἀντιπολίτευση. Τά ἐθνικά θέματα ἡ ἀντιπολίτευση -κυρίως ἡ ἀξιωματική- τά θυμήθηκε ὅταν ἡ ἐξωτερική ἀπειλή ἀπό τήν ἐξώθυρα ἔφθασε μέχρι τόν διάδρομο τοῦ σπιτιοῦ μας. Ἔπρεπε νά ἐκδηλωθεῖ ἡ αὐθόρμητη λαϊκή ἀντίδραση μέ τά δύο συλλαλητήρια στή Θεσσαλονίκη καί στήν Ἀθήνα γιά νά τολμήσουν τά ἀντιπολιτευτικά κόμματα νά ψελλίσουν κάποιες λέξεις πού ἠχοῦν στά αὐτιά μου σάν παλμοί ἐντόμων. Ἀλλ’ οὔτε καί πρόταση πολιτισμοῦ ὑπάρχει στά ἐξαγγελλόμενα ἀπό τήν ἀντιπολίτευση. Ὡσάν ὁ πολιτισμός νά εἶναι ἀμελητέα ποσότητα.
Καί ὅμως ὁ πολιτισμός εἶναι τό βαρύ πυροβολικό τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλά τόν πολιτισμό κατά τά τελευταῖα χρόνια ὑποκατέστησαν στή χώρα μας ὁ ἀλητισμός καί ὁ ἐκφυλισμός. Ὅσο περνάει ὁ καιρός ἡ πατρίδα μας ἀπό πολιτιστική ἄποψη γίνεται ἄφυλλο δένδρο. Ἄν κάτι θάλλει τοῦτο τόν καιρό στόν τόπο μας εἶναι ἡ βία καί ἡ προσβολή παντός ἱεροῦ καί ὁσίου. Καί ἐνῶ οἱ περισσότεροι κλείνουμε τά μάτια ἀπό ὀδύνη γιά νά μή βλέπουμε τίς διαρκῶς αὐξανόμενες πράξεις ἀσχημοσύνης, μόνον ὁ πρωθυπουργός μας ἔχει τήν ἄνεση νά γελᾶ, ἀφοῦ μπορεῖ μέ τόση ἄνεση νά μᾶς κυβερνᾶ. Ἔχει γίνει, ἄλλωστε, τό χαϊδεμένο παιδί ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῶν κατ’ ἐπίφασιν φίλων.
Ὁ πρωθυπουργός μας γελᾶ κι ἄν ἀκόμα γύρω μας δέν ὑπάρχει τίποτα πού νά γεννᾶ εὐφροσύνη. Γελᾶ, γιατί ἁπλῶς κατορθώνει νά μᾶς περιγελᾶ καί νά περνᾶ σάν παιδί-θαῦμα, σάν «ὑψηλονόητον παιδίον», ὅπως εἶχε πεῖ γιά τόν νεαρό Οὑγκώ ὁ πολύς Σατωβριάνδος. Ὅταν τό πνευματικό ἐπίπεδο ἑνός λαοῦ γίνεται χαμηλονόητον, τότε καί οἱ ἀόριστες ὑποσχέσεις βοηθοῦν· μπορεῖ νά προτείνουν πιθανότητες. Καί μιά πιθανότητα εἶναι ἡ ἑξῆς: Μέ ψῆφο τοῦ λαοῦ ὁ κ. Τσίπρας νά ξαναβγεῖ!
*Ιστορικός, συγγραφέας
Από τον
Σαράντο Ι. Καργάκο*
Μήν πάει ὁ νοῦς σου, διαβασμένε ἀναγνώστη, στό περίφημο μυθιστόρημα τοῦ Βίκτωρος Οὑγκώ. Ὁ τίτλος ἀφορᾶ σ’ ἕνα πρόσωπο πού τό βλέπουμε καί τό ὑφιστάμεθα καθημερινῶς. Ἐννοῶ τόν πρωθυπουργό μας πού ἐμφανίζεται πάντα μέ ἕνα κατεψυγμένο χαμόγελο πού δέν γεννᾶ σέ κανέναν εὐφρόσυνη διάθεση· ἀπεναντίας γεννᾶ ἕνα αἴσθημα παγωνιᾶς σάν αὐτό πού αἰσθανόμαστε ὅταν σέ χρόνια ἀλλοτινά κάναμε -φανταράκια τότε- τή νυχτερινή διαβίωση στό χιόνι.
Τί ἄλλωστε μπορεῖ νά σοῦ γεννήσει ἕνα ἀπογοητευμένο ἤ ἀπογοητευτικό στόμα; Ὡστόσο ὁ πρωθυπουργός παραμένει πεισμόνως τό μοναδικό ἄτομο στήν Ἑλλάδα πού σέ κάθε δημόσια ἐμφάνισή του ἐπιμένει νά γελᾶ, ἔστω κι ἄν τό γέλιο του παραπέμπει στόν Σαρδόνιον γέλωτα τῶν ἀρχαίων. Μόνο πού μέ τόν Σαρδόνιον γέλωτα ὑπέφερε ὁ γελῶν, ἐνῶ μέ τόν γέλωτα τοῦ πρωθυπουργοῦ ὑποφέρουμε ἐμεῖς, τουλάχιστον ὅσοι ξέρουμε ὅτι κάθε καινούργιο γέλιο εἶναι προοίμιο γιά νέο ξεγέλασμα.
Ὁ κ. πρωθυπουργός ἔχει μιά χιουμοριστική ἀντίληψη τοῦ τραγικοῦ καί γι’ αὐτό μᾶς προσφέρει πλατύγυρο γέλωτα σέ καταστάσεις πού μόνο ὀδύνη προκαλοῦν στό σύνολο σχεδόν τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ. Δέν εἶναι τυχαῖο πού στά ἀναρίθμητα θέατρα τῆς Ἀθήνας δέν παίζεται καμμία κωμωδία. Κανείς δέν ἔχει διάθεση νά γελάσει. Ἡ ἐφαρμοζόμενη πολιτική σήμανε τόν θάνατο τῆς κωμωδίας. Ποιός ἔχει διάθεση νά γελάσει, ὅταν ὅλα τά πράγματα τόν ἀναγκάζουν νά κλάψει;
Ὑποτίμησαν οἱ ἀντίπαλοί του τόν κ. πρωθυπουργό. Τόν ὑποτίμησαν καί κάποιοι σύντροφοι καί κάποιες συντρόφισσες πού συμπορεύθηκαν μαζί του τόν πρῶτο καιρό. Τά πράγματα ἔδειξαν ὅτι ὁ πρωθυπουργός καί τό ἐπιτελεῖο του μποροῦν νά δώσουν μαθήματα δολοπλοκίας ἀκόμη καί στόν Μακιαβέλλι! Ὁ λόγος τοῦ πρωθυπουργοῦ καί τοῦ ἐκπροσώπου του βρίσκεται σέ ὑπεροχή, ἔστω κι ἄν πρόκειται γιά ἀπόδοση ἀπομνημονευμένων γραμμῶν, γιά λόγια ἐξόχως ἐρεθιστικά φερμένα ἀπό ἕνα ἀπώτερο παρελθόν. Τά λόγια αὐτά ἁπλώνουν πάνω μας μιά νύκτα φόβου, ἀβεβαιότητας καί πιθανῶς μιᾶς καταστροφῆς, ἄν τυχόν τούτη ἡ κυβέρνηση ἀνατραπεῖ. Ὁ κυβερνητικός λόγος χρησιμοποιεῖ καί τίς πιθανές ἐνοχές μας γιά τήν ἐξασφάλιση πολιτικῶν «πόρων» γιά τήν κυβέρνηση. Ἀφοῦ ἐμεῖς δέν ἔχουμε πράξει τό σωστό, πῶς ἀπαιτοῦμε ἀπό τήν κυβέρνηση νά πράξει κάτι ὀρθότερο;
Δυστυχῶς καί ὁ ἀντιπολιτευτικός λόγος δέν βρίσκεται στό ἐπίπεδο πού ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις. Ἔχει κλειστεῖ μέσα στό πλαίσιο τῶν οἰκονομικῶν προβλημάτων γιά τή γένεση τῶν ὁποίων ἔχουν τεράστια εὐθύνη τόσον ἡ ἀξιωματική ὅσο καί ἡ ὑπαξιωματική ἀντιπολίτευση. Τά ἐθνικά θέματα ἡ ἀντιπολίτευση -κυρίως ἡ ἀξιωματική- τά θυμήθηκε ὅταν ἡ ἐξωτερική ἀπειλή ἀπό τήν ἐξώθυρα ἔφθασε μέχρι τόν διάδρομο τοῦ σπιτιοῦ μας. Ἔπρεπε νά ἐκδηλωθεῖ ἡ αὐθόρμητη λαϊκή ἀντίδραση μέ τά δύο συλλαλητήρια στή Θεσσαλονίκη καί στήν Ἀθήνα γιά νά τολμήσουν τά ἀντιπολιτευτικά κόμματα νά ψελλίσουν κάποιες λέξεις πού ἠχοῦν στά αὐτιά μου σάν παλμοί ἐντόμων. Ἀλλ’ οὔτε καί πρόταση πολιτισμοῦ ὑπάρχει στά ἐξαγγελλόμενα ἀπό τήν ἀντιπολίτευση. Ὡσάν ὁ πολιτισμός νά εἶναι ἀμελητέα ποσότητα.
Καί ὅμως ὁ πολιτισμός εἶναι τό βαρύ πυροβολικό τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλά τόν πολιτισμό κατά τά τελευταῖα χρόνια ὑποκατέστησαν στή χώρα μας ὁ ἀλητισμός καί ὁ ἐκφυλισμός. Ὅσο περνάει ὁ καιρός ἡ πατρίδα μας ἀπό πολιτιστική ἄποψη γίνεται ἄφυλλο δένδρο. Ἄν κάτι θάλλει τοῦτο τόν καιρό στόν τόπο μας εἶναι ἡ βία καί ἡ προσβολή παντός ἱεροῦ καί ὁσίου. Καί ἐνῶ οἱ περισσότεροι κλείνουμε τά μάτια ἀπό ὀδύνη γιά νά μή βλέπουμε τίς διαρκῶς αὐξανόμενες πράξεις ἀσχημοσύνης, μόνον ὁ πρωθυπουργός μας ἔχει τήν ἄνεση νά γελᾶ, ἀφοῦ μπορεῖ μέ τόση ἄνεση νά μᾶς κυβερνᾶ. Ἔχει γίνει, ἄλλωστε, τό χαϊδεμένο παιδί ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῶν κατ’ ἐπίφασιν φίλων.
Ὁ πρωθυπουργός μας γελᾶ κι ἄν ἀκόμα γύρω μας δέν ὑπάρχει τίποτα πού νά γεννᾶ εὐφροσύνη. Γελᾶ, γιατί ἁπλῶς κατορθώνει νά μᾶς περιγελᾶ καί νά περνᾶ σάν παιδί-θαῦμα, σάν «ὑψηλονόητον παιδίον», ὅπως εἶχε πεῖ γιά τόν νεαρό Οὑγκώ ὁ πολύς Σατωβριάνδος. Ὅταν τό πνευματικό ἐπίπεδο ἑνός λαοῦ γίνεται χαμηλονόητον, τότε καί οἱ ἀόριστες ὑποσχέσεις βοηθοῦν· μπορεῖ νά προτείνουν πιθανότητες. Καί μιά πιθανότητα εἶναι ἡ ἑξῆς: Μέ ψῆφο τοῦ λαοῦ ὁ κ. Τσίπρας νά ξαναβγεῖ!
*Ιστορικός, συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου