Του κ. Γεωργίου Παππά
Επιθυμούν «Εκκλησίαν
της σιωπής», αδύναμον
χωρίς δυνατότητες
της σιωπής», αδύναμον
χωρίς δυνατότητες
Οφείλουμε να αναζητούμε τα πραγματικά αίτια,ένεκα των οποίων το άσπλαγχνο Κράτος, κάθε επτά-οκτώ έτη μεθοδεύει και μία επίθεσι εναντίον της Εκκλησίας.
Κατά την μεταρρύθμισι που έκανε ο Τσάρος της Ρωσίας, ο Μέγας Πέτρος, θεσμοθέτησε, έτσι ώστε η Εκκλησία να μετατραπή σε δημόσιο Οργανισμό, για να την ελέγχη.
Κατήργησε το Πατριαρχείο και μετέτρεψε την Εκκλησία σε «Πνευματικό Σωματείο», και σε «Δημόσια Υπηρεσία».
Απηγόρευσε δε στους Μοναχούς να κατέχουν Μελανοδοχείο, δηλαδή να μη γράφουν και να μη μελετούν. Να μη καλλιεργούν την πνευματικότητά τους με την μελέτη και την προσευχή.
Κατά την μεταρρύθμισι που έκανε ο Τσάρος της Ρωσίας, ο Μέγας Πέτρος, θεσμοθέτησε, έτσι ώστε η Εκκλησία να μετατραπή σε δημόσιο Οργανισμό, για να την ελέγχη.
Κατήργησε το Πατριαρχείο και μετέτρεψε την Εκκλησία σε «Πνευματικό Σωματείο», και σε «Δημόσια Υπηρεσία».
Απηγόρευσε δε στους Μοναχούς να κατέχουν Μελανοδοχείο, δηλαδή να μη γράφουν και να μη μελετούν. Να μη καλλιεργούν την πνευματικότητά τους με την μελέτη και την προσευχή.
Η συνέπεια τούτου υπήρξε καταλυτική. Τα Μοναστήρια εστερήθησαν την προτέρα δύναμί τους στο χώρο της διανοήσεως, και έχασαν την επαφή τους με την επιστημονική πρόοδο του πολιτισμένου κόσμου.
Εδημιουργήθη λοιπόν μία διπλά εξηρτημένη από το Κράτος «Εκκλησία της Σιωπής», στην οποία εκτός από την «άσκησι της λατρείας», όλα τα υπόλοιπα της είναι απαγορευμένα, δηλ. το κήρυγμα του Ι. Ευαγγελίου, η Χριστιανική φιλανθρωπία και γενικά κάθε κοινωνικό και εκπαιδευτικό έργο.
Αυτός ο Πολιτειακός στραγγαλισμός, επέφερε βαθειές συνέπειες πνευματικής καταπτώσεως της Ρωσικής Εκκλησίας για πολλά χρόνια. Με κοσμογονική δε την επικράτησι του αθέου Κομμουνισμού και του λεγομένου επιστημονικού υλισμού στην Ε.Σ.Σ.Δ. το 1917.
Η καταστροφική υποβάθμισις συνεχίσθη και κατά τον 20ο αιώνα. Μάλιστα, κατά την δεκαετία του 1960, ακόμη επί κομμουνισμού, όταν η διανόησις έζησε μία αναγέννησι, δεν υφίσταται Εκκλησία με ανάλογη πνευματική έξαρσι και ανάτασι.
Να τι επιθυμούν οι εχθροί μας: «Εκκλησία της σιωπής», «Εκκλησία της αδυναμίας».
Ιδού λοιπόν τα αίτια της επαναλαμβανομένης συστηματικά Κρατικής επιθέσεως και στην Ελλαδική Εκκλησία. Άθεοι και Μασόνοι μεθοδεύουν, ώστε τεχνιέντως να ξεπουλήσουν την Πατρίδα, την Μακεδονία κ.τ.λ. αφαιρώντας τη δύναμι και τη φωνή της Εκκλησίας. Γενικά, στραγγαλίζοντας τις Εκκλησιαστικές, Πνευματικές, Παραδοσιακές και Στρατιωτικές δυνατότητες αυτού του Γένους των Ρωμιών.
Οι υπενάντιοι εχθροί μας κατανοούν πως, οι δυνατότητες, που μας προσέφερε ο Θεός είναι ακατάλυτες και η Ελληνορθοδοξία, με τη Χάρι του Θεού, δύναται να εξελίσσεται προς το άπειρο, μόνη δε η οκνηρία και προδοσία θέτει όρια στις προοπτικές της.
Όχι δια Δόγματα, αλλά δια ένα αμπέλι χήρας
ο Ι. Χρυσόστομος επολέμησεν έως θανάτου
ο Ι. Χρυσόστομος επολέμησεν έως θανάτου
Η Εκκλησιαστική Ιστορία μας παρέχει τις απαντήσεις που χρειαζόμεθα στα μεγάλα ζητήματα:
Μην ανακατεύεσαι με τα βασιλικά πράγματα, παρήγγειλε η Βασίλισσα Ευδοξία εις τον Μέγαν Ι. Χρυσόστομο.
Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, η ψυχή από το σώμα, τόσο απέχει ο Ιωάννης από το να ασχολήται με τα ζητήματα του Κράτους.
Αλλά… δεν δίστασε να συγκρουσθή με την βασίλισσα, όχι για δογματικά ζητήματα, αλλά για ένα μικρό αμπέλι χήρας γυναικός.
Δεν δίστασε να φυλακίση αποφασιστικά στα υπόγεια του Πατριαρχείου, κάποιον Υπουργό (ευγενή), που απέσπασε δάνειο και ως εξουσία έχων δεν το επέστρεφε.
Δεν δίστασε, κατά την ημέρα της Εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, να κλείση κατάμουτρα στη βασίλισσα τις θύρες του Ναού της του Θεού Αγίας Σοφίας.
Όλα αυτά ήσαν όχι δογματικά, αλλά ζητήματα που πονούν το λαό. Η Εκκλησία είναι Μάννα και αγαπάται και αγαπά το λαό της. Έχει διακονική εξουσία στην ψυχή του λαού, αφού συνάζει το αίμα του και απαλύνει τον πόνο του.
Προφανώς αυτή η θυσιαστική διακονία, αποτελεί το μόνο αίτιο, ένεκα του οποίου Άθεοι και Μασόνοι χέρι-χέρι, μεθοδεύουν επί δεκαετίες μετά πονηρίας, να «Απο-λαϊκοποιήσουν» την Εκκλησία μας.
Κατά τους πνευματικούς νόμους το άσπλαγχνο και σκληρό Κράτος δεν πρόκεται να επιτύχη τούτο. Είναι υπερβέβαιο. Μας το ξεκαθαρίζει ο μέγας των Εθνών Απόστολος Παύλος, ο και ιδρυτής και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ιδού τι κωδικά αναφέρει για τους Νέρωνες και τους διώκτες Επιγόνους των.
«Μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον• ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της ανομίας͵ ο υιός της απωλείας͵ ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν η σέβασμα͵ ώστε αυτόν εις τον Ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός… και νυν το κατέχον οίδατε͵ εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ. το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας• μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται. και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος͵ ον ο Κυριος [Ιησούς] αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού͵ ου εστιν η παρουσία κατ ἐνέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη αδικίας τοις απολλυμένοις͵ ανθ ὧν την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς. και δια τούτο πέμπει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει͵ ίνα κριθώσιν πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία αλλά ευδοκήσαντες τη αδικία». (B´Θεσσ. β 3-12).
Μην ανακατεύεσαι με τα βασιλικά πράγματα, παρήγγειλε η Βασίλισσα Ευδοξία εις τον Μέγαν Ι. Χρυσόστομο.
Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, η ψυχή από το σώμα, τόσο απέχει ο Ιωάννης από το να ασχολήται με τα ζητήματα του Κράτους.
Αλλά… δεν δίστασε να συγκρουσθή με την βασίλισσα, όχι για δογματικά ζητήματα, αλλά για ένα μικρό αμπέλι χήρας γυναικός.
Δεν δίστασε να φυλακίση αποφασιστικά στα υπόγεια του Πατριαρχείου, κάποιον Υπουργό (ευγενή), που απέσπασε δάνειο και ως εξουσία έχων δεν το επέστρεφε.
Δεν δίστασε, κατά την ημέρα της Εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, να κλείση κατάμουτρα στη βασίλισσα τις θύρες του Ναού της του Θεού Αγίας Σοφίας.
Όλα αυτά ήσαν όχι δογματικά, αλλά ζητήματα που πονούν το λαό. Η Εκκλησία είναι Μάννα και αγαπάται και αγαπά το λαό της. Έχει διακονική εξουσία στην ψυχή του λαού, αφού συνάζει το αίμα του και απαλύνει τον πόνο του.
Προφανώς αυτή η θυσιαστική διακονία, αποτελεί το μόνο αίτιο, ένεκα του οποίου Άθεοι και Μασόνοι χέρι-χέρι, μεθοδεύουν επί δεκαετίες μετά πονηρίας, να «Απο-λαϊκοποιήσουν» την Εκκλησία μας.
Κατά τους πνευματικούς νόμους το άσπλαγχνο και σκληρό Κράτος δεν πρόκεται να επιτύχη τούτο. Είναι υπερβέβαιο. Μας το ξεκαθαρίζει ο μέγας των Εθνών Απόστολος Παύλος, ο και ιδρυτής και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ιδού τι κωδικά αναφέρει για τους Νέρωνες και τους διώκτες Επιγόνους των.
«Μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον• ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της ανομίας͵ ο υιός της απωλείας͵ ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν η σέβασμα͵ ώστε αυτόν εις τον Ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός… και νυν το κατέχον οίδατε͵ εις το αποκαλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ. το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας• μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται. και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος͵ ον ο Κυριος [Ιησούς] αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού͵ ου εστιν η παρουσία κατ ἐνέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη αδικίας τοις απολλυμένοις͵ ανθ ὧν την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς. και δια τούτο πέμπει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει͵ ίνα κριθώσιν πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία αλλά ευδοκήσαντες τη αδικία». (B´Θεσσ. β 3-12).
"Ο.Τ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου