Αντίχριστοι Οικουμενιστές

Εἶναι προκλητικά πλέον τά βήματα τῆς ἡγεσίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπιδιώκει  τήν Ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν» ἄνευ τῆς παραιτήσεως τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν ἀπό τάς αἱρέσεις των. Συμπεριφέρονται ἔναντι τοῦ Πάπα δουλικῶς καί τόν προσκυνοῦν ὡς Μέγαν Πατριάρχην τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν αὐτός εὑρίσκεται ἐκτός Αὐτῆς. Ἡ ἡγεσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό θεματοφύλακας τῆς Πίστεως μεταβάλλεται εἰς ὁδοστρωτῆρα. Δι᾽ αὐτήν ἔχουν οὐδεμίαν σημασίαν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Οὔτε τό «Πηδάλιον», τό ὁποῖον εἶναι τό Σύνταγμα τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τήν πολιτικήν τό Σύνταγμα εἶναι ὁ Ἀνώτατος Καταστατικός Χάρτης, ὁ ὁποῖος καθορίζει τό πλαίσιον τῆς λειτουργίας τοῦ πολιτικοῦ, κοινωνικοῦ, οἰκονομικοῦ, δικαστικοῦ, δημοσιοϋπαλληλικοῦ, Αὐτοδιοικητικοῦ συστήματος. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν διά τά ἐκκλησιαστικά ζητήματα ὁ Ἀνώτατος Καταστατικός Χάρτης, τό Σύνταγμα, εἶναι τό «Πηδάλιον».

Ὅταν οἱ πολιτικοί καταπατοῦν τάς διατάξεις τοῦ Πολιτειακοῦ Χάρτου, τότε ἐξεγείρονται τά κόμματα, καταγγέλλουν τάς παραβιάσεις τοῦ Συντάγματος, ἀπαιτοῦν τόν σεβασμόν των καί ὅταν δέν εἰσακούωνται, ἀπευθύνονται εἰς τόν λαόν καί τόν πατριωτισμόν του διά τήν ὑπεράσπισιν καί τήν τήρησιν τοῦ Συντάγματος. Εἰς τήν Ἐκκλησίαν καταφρονῶνται οἱ Ἱεροί Κανόνες ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἡγεσίαν τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἑλληνόφωνον καί μή. Οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Ἀρχιεπίσκοποι, ἀπό θεματοφύλακες τῆς Πίστεως μετατρέπονται εἰς ἀποσταθεροποιητικά «ἐργαλεῖα» τῆς Πίστεώς μας καί εἰς ἐπαγγελματίας ἐργολάβους τῆς ἐξισώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν Παπικῶν, τῶν Προτεσταντῶν καί ἄλλων πλανεμένων Χριστιανῶν. Ἀναγνωρίζουν διά παράδειγμα τόν Παπισμόν ὡς κανονικήν Ἐκκλησίαν, ὅταν ἐξ αὐτοῦ πηγάζουν ὅλα τά κινήματα ἀθεΐας καί ὅλαι αἱ αἱρέσεις. Καί ὅταν ὁ Πάπας θεωρεῖ ἑαυτόν ἀντιπρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἀλάθητον, ὅταν αὐτήν τήν ἰδιότητα ἔχει μόνον ὁ Θεός.