Ο ΚΑΙΡΟΣ και η κ. Ρεπούση σύμμαχοι δια τα νέα θρησκευτικά

Μετά την νομικήν και ηθικήν εκθεμελίωσιν του νέου συγκρητιστικού μαθήματος των θρησκευτικών από την απόφασιν της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας ο ΚΑΙΡΟΣ απεφάσισε να εκδώση ανακοινωθέν, διότι η σιωπή θα εσήμαινε και παραδοχήν της αποτυχίας του νέου προγράμματος. Εξέδωσε λοιπόν δελτίον τύπου, εις το οποίον μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι τόσο νομικό, όσο πολιτικό (με την έννοια του τι άποψη έχουμε για το σύνολο της κοινωνίας) και καίρια θεολογικό και παιδαγωγικό… Το αντικείμενο της δουλειάς μας δεν επιτρέπει διαχωρισμούς, στείρες αντιπαραθέσεις και ηχηρές μα τόσο κενές περιεχομένου, για τη σύγχρονη ζώσα χριστιανική συν­­είδηση, διακηρύξεις προσήλωσης σε προγονικές αξίες και αρχές, που πρέπει να επιβληθούν από μία δικαστική εξουσία. Για το σύλλογό μας ο στόχος παραμένει και θα παραμένει, ένα αναβαθμισμένο μάθημα, που δεν θα χωρίζει τους μαθητές μέσα στην τάξη ανάλογα με την θρησκεία τους, αλλά θα τους διδάσκει μαζί με τη δική μας και τη θρησκεία του διπλανού τους με τρόπο εύληπτο όσο και διακριτό χωρίς να συγχέει τις θρησκείες μεταξύ τους… Το μάθημα που οραματιζόμαστε υπηρετείται καλύτερα με το σχεδιασμό του στα νέα Προγράμματα και τους Φακέλλους Υλικού, που έτυχαν καταρχήν έγκρισης από την Ιερά Σύνοδο…».

Από το δελτίον τύπου δύναται κανείς να συμπεράνη τα εξής. Πρώτον, ο ΚΑΙΡΟΣ έχει αντιληφθή ότι το ζήτημα είναι πολιτικόν. Επομένως, αν είχαμε αληθώς ευσεβείς πολιτικούς τότε θα είχαμε και ένα Ορθόδοξον μάθημα. Δεύτερον, αποκηρύσσουν ως ασύμβατον με τα θρησκευτικά την «προσήλωση σε προγονικές αξίες και αρχές». Εξηγείται επομένως και η στάσις του ΚΑΙΡΟΥ δια τα εθνικά μας ζητήματα. Τρίτον, είναι επικριτικοί προς τον θεσμόν της δικαιοσύνης. Όσον είχον οι ίδιοι την εξουσίαν, τους Υπουργούς, ήτο καλή η εξουσία. Τώρα όμως που η Τρίτη εξουσία, η δικαιοσύνη, δεν τους στηρίζει τώρα είναι δεικτικοί προς εκείνους που επιθυμούν να γίνη σεβαστή εις αυτόν τον τόπον το δίκαιον βάσει νόμου! Τέταρτον, ομολογούν ευθαρσώς ότι το νέον μάθημα είναι πολυθρησκευτικόν καθώς ούτε διαχωρίζει τους μαθητάς κατά την πίστιν ούτε διδάσκει την θρησκείαν του καθενός, αλλά όλους μαζί όλας τας θρησκείας! Πέμπτον, συντάσσονται με την άποψιν του κ. Κ. Γαβρόγλου ότι τάχα η Ιεραρχία ενέκρινε τους φακέλλους, ενώ το ανακοινωθέν της Ιεραρχίας τους διαψεύδει.
Δεν θα μας ανησυχούσε το δελτίον τύπου του ΚΑΙΡΟΥ καθώς ήτο αναμενόμενα όσα θα έγραφεν, εάν η γνωστή δια τας απόψεις της κ. Μαρία Ρεπούση τρεις ημέρας μετά δεν αρθρογραφούσε επιβεβαιώνουσα από την πλευράν της τα όσα ο ΚΑΙΡΟΣ υποστηρίζει. Παραθέτομεν απόσπασμα από το άρθρον της εις την «Εφημερίδα των Συντακτών»:
«…στα θρησκευτικά κρίνονται  πολύ   περισσότερα   πρα­γματα από το αν θα έχει η δεν θα έχει το βιβλίο πληροφορίες για το Ισλάμ η τον βουδισμό. Η Εκκλησία της Ελλάδος, με τη βοήθεια του πολυπληθούς κοινού της και την πολιτική δύναμη που μέσα στα χρόνια έχει αντλήσει απ’ αυτό το κοινό, με τη στήριξη των πολιτικών, τους οποίους δεν ξεχνά, όταν έρθει η ώρα της μάχης του σταυρού, υπαγορεύει τους κανόνες της στην πολιτεία, δοκιμάζει τις αντοχές της και σε κάποιες περιπτώσεις επιλέγει να αναμετρηθεί μαζί της…
Κοσμικό κράτος η Ελλάδα, και η μέρα στο σχολείο εξακολουθεί να ξεκινά με προσευχή στο προαύλιο του σχολείου, και οι τοίχοι είναι στολισμένοι με εικόνες, και τα παιδιά οδηγούνται σε υποχρεωτικό εκκλησιασμό. Σύγχρονο κράτος η Ελλάδα, και η δημόσια τηλεόραση αναμεταδίδει την ορθόδοξη Λειτουργία και διάφορες άλλες ορθόδοξες –πάντα– εκκλησιαστικές τελετουργίες, και η εκάστοτε κυβέρνηση δεν τολμά να επιβάλλει ΕΝΦΙΑ στα ακίνητα της Εκκλησίας και του Αγίου Όρους –ακόμα και σ’ αυτά που προορίζονται για επαγγελματική εκμετάλλευση, και οι συνταξιούχοι μοναχοί, που η σύνταξή τους δεν υπερβαίνει το ποσό των 9.500 ευρώ, καθαρά, εξαιρούνται από την υποχρέωση που έχουν όλοι οι πολίτες να υποβάλλουν φορολογική δήλωση, και τα ρουσφέτια συνεχίζονται ακόμα και σήμερα…
Το 2008, ο κ. Στυλιανίδης, υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Καραμανλή, εξέδωσε δύο εγκυκλίους που έδιναν το δικαίωμα αναιτιολόγητου αιτήματος απαλλαγής. Μπορούσε κανείς να ζητήσει απαλλαγή χωρίς να είναι υποχρεωμένος να εξηγήσει τον λόγο. Ύστερα από αντιδράσεις Ιεραρχών, την ίδια χρονιά, μία τρίτη εγκύκλιος του Στυλιανίδη διευκρίνιζε ότι το δικαίωμα της απαλλαγής ανήκει μόνο στους αλλόθρησκους. Τον Στυλιανίδη διαδέχθηκε η κ. Διαμαντοπούλου, υιοθετώντας την πολιτική της διγλωσσίας…
Το 2013, με τρικομματική κυβέρνηση, Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗ­ΜΑΡ, ο τότε υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος πρόσθετε στους λόγους της απαλλαγής και τη θρησκευτική συν­είδηση, διευρύνοντας έτσι τις δυνατότητες απαλλαγής…
Εκεί είμαστε όταν το υπουργείο σκέφθηκε ότι ένα μάθημα προσανατολισμένο περισσότερο στην πληροφόρηση των παιδιών για τις θρησκείες, παρά στην κατήχηση της ορθόδοξης πίστης, ένα μάθημα θρησκειολογικής κατεύθυνσης θα έλυνε το πρόβλημα της απαλλαγής από αυτό και θα αποσοβούσε την κρίση στις σχέσεις του υπουργείου με την Ιερά Σύνοδο.
Έκανε λάθος. Οποιαδήποτε απόπειρα υποδήλωνε τη βούληση της Πολιτείας για την εκκοσμίκευση της εκπαίδευσης δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από το άγρυπνο μάτι των Ιεραρχών. Όσο κι αν πηγαινοέρχεται ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας στον Αρχιεπίσκοπο, ένα μόνο θα τον σώσει: να αφήσει τα  πρα­γματα όπως τα παρέλαβε. Αν νομίζει ότι με τεχνάσματα μπορεί να παρακάμψει τους Ιεράρχες, κάνει λάθος. Για να παρακαμφθούν, πρέπει να περιοριστούν στα δικά τους».
Η κ. Ρεπούση λέει την αλήθειαν και δια το πως τα άλλα κόμματα εχειρίσθησαν το μάθημα και ότι το παρόν είναι θρησκειολογικό και οδηγεί εις εκκοσμίκευσιν. Μήπως πρέπει να λάβη θέσιν ο ΚΑΙΡΟΣ δια την προσευχήν και τας εικόνας εις τα σχολεία;