Υπάρχουν χαρισματικοί Επίσκοποι να κηρύξουν πολιτικήν αντίστασιν;

Του κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, Θεολόγου

Και ενώ αμφισβητείται η εθνική κυριαρχία της Ελλάδος από τους γείτονές της και ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε πρωτοφανή για την ιστορία του ηθική και πνευματική κατάπτωση και αδιαφορία για τους επικείμενους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίση και ενώ η παρουσία ενός ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος παρασύρει την ελληνική κοινωνία σε μία παντελή απαξίωση όλων των αξιών, η ενδοτική-χειραγωγούμενη κυβέρνηση προέβη σε μία πρωτοφανή πράξη, που από μόνη της ακυρώνει τους αγώνες και τις προσδοκίες αυτών που αγωνίσθηκαν για την ίδρυση ενός ελληνικού κράτους θεμελιωμένου στην θρησκευτική συνείδηση και στην Θεοσέβεια.
Όπως έγινε γνωστό στον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης στις αρχές Μαρτίου κανένα από τα νέα μέλη της δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο αλλά πολιτικό, χρησιμοποιώντας την λέξη “δηλώνω” αντί το “ορκίζομαι”. Η ορκωμοσία έγινε ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας και μάλιστα για πρώτη φορά δεν παραβρέθηκε κανένας εκπρόσωπος της Εκκλησίας και όλα αυτά χωρίς καμία αντίδραση τόσο από τον αδιάφορο ελληνικό λαό όσο και από την απούσα διοικούσα Εκκλησία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ελληνικός λαός ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες κυβερνιέται από ανθρώπους που διακατέχονται από αντιχριστιανικές και διεθνιστικές αντιλήψεις. Πολιτικοί που αποσκοπούν να περιθωριοποιήσουν, αν είναι δυνατόν, να εξοβελίσουν τελείως την πίστη και την Εκκλησία από την ζωή των Ελλήνων. Ηγέτες που έχουν απομακρυνθή από την χριστιανική πίστη και έχουν παραδοθή στον υλιστικό βίο, χωρίς ιδανικά και αρχές και μάλιστα μεγάλη μερίδα του λαού μιμείται τα σάπια και βρώμικα ήθη τους. Ηγέτες όχι μόνο της πολιτικής αλλά και της οικονομικής και της πολιτιστικής εξουσίας, υποδουλωμένοι σε Λέσχες και μασωνικές Στοές που μοναδικό σκοπό έχουν να χρεωκοπήσουν οικονομικά και προπάντων πνευματικά την Ελλάδα. Ηγέτες που χρησιμοποιούν ακόμα και την Δικαιοσύνη, ώστε να τιμωρούνται αδύνατοι και πτωχοί για πλημμελήματα και να κυκλοφορούν ελεύθεροι με προκλητικό τρόπο, άνθρωποι που οδήγησαν την Χώρα στην περιθωριοποίηση, στην λεηλάτηση του πλούτου της και στην πτώχευσή της.
Άμεση υποχρέωση αυτών που κατέχουν την κυβέρνηση ενός λαού είναι να καθοδηγούν ηθικά τους πολίτες και να λειτουργούν στην συνείδησή τους ως πρότυπα προς μίμηση. Πως όμως είναι δυνατόν να λειτουργή ως πρότυπο προς μίμηση ο πρωθυπουργός της Χώρας, όταν επιλέγη να διοική με το ψέμα, την εξαπάτηση και την μη τήρηση των υποσχομένων; Μας τονίζουν οι άγιοι Πατέρες ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν πέφτει σε μία μεγάλη αμαρτία, όπως είναι η απόρριψη του Θεού, εάν πρώτα δεν έχουν προηγηθή πολλές μικρότερες. Έτσι και οι ανάξιοι και ανίκανοι ηγέτες που δηλώνουν σήμερα άθεοι και έχουν εγκλωβίσει την ελληνική κοινωνία σε ένα όνειρο υλιστικού εξευρωπαϊσμού και ευμάρειας, πορεύονται με προκλητική ανηθικότητα και ιδιοτέλεια, επειδή έχουν χάσει κάθε φόβο Θεού, με αποτέλεσμα ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής τους να τους έχη προκαλέσει τέτοια πώρωση στην διάνοιά τους, ώστε να έχουν απορρίψει πλήρως την ύπαρξη του Θεού. Διότι ο διεφθαρμένος και ακάθαρτος τρόπος ζωής τους έχει σαν επακόλουθο να γεννά και διεφθαρένες ιδέες. Έτσι, εάν είχαν λίγη μνήμη της ύπαρξης του Κυρίου δεν θα είχαν ξεπέσει σε αυτήν την αποστασία.
Έτσι, ενώ πριν μερικά χρόνια φαινομενικά οι πολιτικοί σέβονταν το Ευαγγέλιο, όχι διότι πίστευαν σε αυτό, αλλά επειδή το θεωρούσαν χρήσιμο στις ψηφοθηρικές τους επιδιώξεις, ο σημερινός πολιτικός κόσμος, αφού απαρνήθηκε την πίστη κατάφερε μέσα σε λίγες δεκαετίες να αλλάξη το πρόσωπο της Ελλάδας. Όμως δεν είναι μικρότερη και η ζημιά που υφίσταται η λογική ποίμνη του Χριστού από την σιωπή των Ποιμένων της. Διότι το να σιωπούν οι Ποιμένες την ώρα που έχουν εισβάλει οι λύκοι στην ποίμνη από παντού δείχνει την αξιοθρήνητη κατάσταση στην οποία έχει βρεθή, όπως όταν ήταν απούσα και σιωπούσα η διοικούσα Εκκλησία κατά την ορκωμοσία των νέων υπουργών. Διότι έχει μεγάλη δύναμη ο λόγος που εκφέρεται από το στόμα ενός Ιεράρχη, ο οποίος στέκει εις τύπον Χριστού και ο οποίος επιβεβαιώνεται και από την προσωπική του βιωτή. Επίσης, ο λόγος αυτός λειτουργεί και αφυπνιστικά στην υπνώτουσα συνείδηση του λαού. Έτσι πολλές φορές αντί να στηλιτεύεται η ασέβεια του πολιτικού κόσμου υπάρχουν Ιεράρχες που συνοδοιπορούν με τους υβριστές του Ευαγγελίου. Διότι, αν τους στηλίτευαν, θα συστέλλονταν και δεν θα πλεόναζε τόσο πολύ διαφθορά και η ανηθικότητα.
Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία σε έγγραφό της με τίτλο «Οι αρχές του κοινωνικού δόγματος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», αναφερόμενο στην Χριστιανική Ηθική  και στο κοσμικό δίκαιο μεταξύ των άλλων σημειώνει τα εξής πολύ ενδιαφέροντα: «Σε ότι αφορά αποκλειστικά στη γήινη τάξη πραγμάτων, ο ορθόδοξος χριστιανός υποχρεούται να υπακούει στους νόμους, ανεξάρτητα από το κατά πόσον είναι τέλειοι η ατυχείς. Όταν δε η εφαρμογή του νόμου παρουσιάζει κίνδυνο για την αιώνια σωτηρία, προϋποθέτει μία πράξη αποστασίας η τη διάπραξη μιας άλλης βέβαιης αμαρτίας κατά του Θεού και του πλησίον, ο χριστιανός καλείται στον αγώνα της ομολογίας υπέρ της δικαιοσύνης του Θεού και της σωτηρίας της ψυχής για την αιώνια ζωή. Πρέπει να τάσσεται ανοικτά και με νόμιμο τρόπο εναντίον της φανερής παραβίασης από την κοινωνία η την Πολιτεία των όρων η των εντολών του Θεού και εάν αυτή η νόμιμη διαδήλωση είναι ανέφικτη η αναποτελεσματική, τότε καλείται να κρατήσει στάση πολιτικής ανυπακοής».
Τα ερωτήματα που τίθενται σαν φυσικό επακόλουθο της παρούσας σπουδαίας παραγράφου είναι꞉
Άραγε υπάρχουν σήμερα Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της πολιτικής ανυπακοής, σε νόμο η πράξη του άθεου κράτους, που η εφαρμογή του θα θέση σε κίνδυνο την αιώνια σωτηρία των πιστών; Άραγε ο αποστατημένος ελληνικός λαός θα μπορούσε να ταχθή ανοικτά και με νόμιμο τρόπο εναντίον μιας φανερής παραβίασης από την κοινωνία η την Πολιτεία των εντολών του Θεού; Νομίζουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν στην ορκωμοσία των νέων υπουργών τόσο οι Ιεράρχες όσο και ο λαός, όχι!

"Ο.Τ"