Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Κoρυφαίος Ελληνας πολιτικός επισκέφθηκε προ έτους ιδιωτικώς τη Σμύρνη. Απογοητεύτηκε. Πέραν μιας μικρής εκκλησίας, η πρώτη εντύπωση που του εδόθη ήταν πως δεν υπάρχει τίποτα το ελληνικό, έστω και σε επίπεδο υπολείμματος, στην ιστορική αυτή πόλη. «Θα σου φανεί παράξενο», μου διηγήθηκε, «αλλά οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν τον Ελληνισμό και ας έκαψαν τη Σμύρνη. Και ας κατέστρεψαν οτιδήποτε το ελληνικό. Και ας εκδίωξαν την ανθούσα ελληνική κοινότητα. Ξέρεις, το ελληνικό πνεύμα υπάρχει στη συμπεριφορά των κατοίκων της Σμύρνης.
Το παρατηρείς στην εκφορά της γλώσσας. Το παρατηρείς στη συμπεριφορά τους. Εχουν μια ανοιχτωσιά που καμία σχέση δεν έχει με τους κλασικούς Ανατολίτες. Αν έβλεπα ποτέ ξανά τον Ερντογάν, αυτό θα του έλεγα: «Μας διώξατε, αλλά είμαστε ακόμη εδώ. Μας κάψατε, αλλά δεν μας νικήσατε. Εμεινε το πνεύμα μας πίσω!»
Επειτα από όσα άκουσα να λέει στην κεντρική προεκλογική ομιλία του στη Σμύρνη ο πρόεδρος Ερντογάν, δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Η Σμύρνη δεν τον αποδέχτηκε ποτέ. Συντριπτικά εναντίον του ψήφισε στο δημοψήφισμα. Ολη η περιοχή που κοιτά προς το Αιγαίο και βρίσκεται μακριά από τη βαθιά Ανατολία δεν τον αγκάλιασε ως ηγέτη της νεότερης Τουρκίας ιδιαιτέρως ποτέ. Οπου υπάρχει ψήγμα της φιλελεύθερης ελληνικής σκέψης και του ευρωπαϊκού πολιτισμού ο Ερντογάν δυσκολεύεται να πείσει. Οπου υπάρχουν μνήμες, έστω στον αέρα, αμυδρές, το ίδιο. Γι’ αυτό αναγκάζεται να αθωώνει τον μεγάλο ιστορικό αντίπαλό του -έτσι τον έχει στον μυαλό του-, τον Μουσταφά Κεμάλ. Γι’ αυτό τον αθωώνει για τα εγκλήματά του εις βάρος του Ελληνισμού. Γι’ αυτό, επικαλούμενος αμφισβητούμενες απόψεις Τούρκων ιστορικών, υιοθετεί το σενάριο ότι τη Σμύρνη την έκαψαν με σαμποτάζ οι... Ελληνες.
Ωστόσο, γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε εδώ. Για να θυμίζουμε στον Ερντογάν τι πραγματικά έγινε και να τον καλούμε να έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη για τη Σμύρνη, όπως με θάρρος ζήτησε συγγνώμη για την εξόντωση της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Για να μην επιτρέπουμε να σβήνει κανείς τον σκληρό δίσκο με την Ιστορία του Εθνους. Γιατί ξέρουμε ότι, αν ο σκληρός δίσκος σβηστεί, έπειτα καθένας θα γράφει ό,τι θέλει.
Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Για να λέμε ότι το πρωτεύον σήμερα δεν είναι οι αστείες μάχες στο twitter για το αν έκανε ή δεν έκανε καλά ο υπουργός Αμυνας να χρίσει υποναύαρχο τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Είμαστε εδώ γιατί θεωρούμε βασικό χρέος μας να απαντάμε στις ανακρίβειες του Ερντογάν. Είμαστε εδώ για να του λέμε «θα κερδίσεις τις εκλογές πείθοντας τους Τούρκους συμπατριώτες σου, όχι υβρίζοντας τους Ελληνες’». Είμαστε εδώ γιατί θυμόμαστε πάντα τα λόγια της Μικρασιάτισσας ηρωίδας από την παράσταση «Σμύρνη μου αγαπημένη» που έλεγε: «Σαν δεν θέλεις να πεθάνεις, να θυμάσαι, μην ξεχνάς».
Μανώλη Κοττάκη
Κoρυφαίος Ελληνας πολιτικός επισκέφθηκε προ έτους ιδιωτικώς τη Σμύρνη. Απογοητεύτηκε. Πέραν μιας μικρής εκκλησίας, η πρώτη εντύπωση που του εδόθη ήταν πως δεν υπάρχει τίποτα το ελληνικό, έστω και σε επίπεδο υπολείμματος, στην ιστορική αυτή πόλη. «Θα σου φανεί παράξενο», μου διηγήθηκε, «αλλά οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να εξαφανίσουν τον Ελληνισμό και ας έκαψαν τη Σμύρνη. Και ας κατέστρεψαν οτιδήποτε το ελληνικό. Και ας εκδίωξαν την ανθούσα ελληνική κοινότητα. Ξέρεις, το ελληνικό πνεύμα υπάρχει στη συμπεριφορά των κατοίκων της Σμύρνης.
Το παρατηρείς στην εκφορά της γλώσσας. Το παρατηρείς στη συμπεριφορά τους. Εχουν μια ανοιχτωσιά που καμία σχέση δεν έχει με τους κλασικούς Ανατολίτες. Αν έβλεπα ποτέ ξανά τον Ερντογάν, αυτό θα του έλεγα: «Μας διώξατε, αλλά είμαστε ακόμη εδώ. Μας κάψατε, αλλά δεν μας νικήσατε. Εμεινε το πνεύμα μας πίσω!»
Επειτα από όσα άκουσα να λέει στην κεντρική προεκλογική ομιλία του στη Σμύρνη ο πρόεδρος Ερντογάν, δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Η Σμύρνη δεν τον αποδέχτηκε ποτέ. Συντριπτικά εναντίον του ψήφισε στο δημοψήφισμα. Ολη η περιοχή που κοιτά προς το Αιγαίο και βρίσκεται μακριά από τη βαθιά Ανατολία δεν τον αγκάλιασε ως ηγέτη της νεότερης Τουρκίας ιδιαιτέρως ποτέ. Οπου υπάρχει ψήγμα της φιλελεύθερης ελληνικής σκέψης και του ευρωπαϊκού πολιτισμού ο Ερντογάν δυσκολεύεται να πείσει. Οπου υπάρχουν μνήμες, έστω στον αέρα, αμυδρές, το ίδιο. Γι’ αυτό αναγκάζεται να αθωώνει τον μεγάλο ιστορικό αντίπαλό του -έτσι τον έχει στον μυαλό του-, τον Μουσταφά Κεμάλ. Γι’ αυτό τον αθωώνει για τα εγκλήματά του εις βάρος του Ελληνισμού. Γι’ αυτό, επικαλούμενος αμφισβητούμενες απόψεις Τούρκων ιστορικών, υιοθετεί το σενάριο ότι τη Σμύρνη την έκαψαν με σαμποτάζ οι... Ελληνες.
Ωστόσο, γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε εδώ. Για να θυμίζουμε στον Ερντογάν τι πραγματικά έγινε και να τον καλούμε να έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη για τη Σμύρνη, όπως με θάρρος ζήτησε συγγνώμη για την εξόντωση της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Για να μην επιτρέπουμε να σβήνει κανείς τον σκληρό δίσκο με την Ιστορία του Εθνους. Γιατί ξέρουμε ότι, αν ο σκληρός δίσκος σβηστεί, έπειτα καθένας θα γράφει ό,τι θέλει.
Γι’ αυτό είμαστε εδώ. Για να λέμε ότι το πρωτεύον σήμερα δεν είναι οι αστείες μάχες στο twitter για το αν έκανε ή δεν έκανε καλά ο υπουργός Αμυνας να χρίσει υποναύαρχο τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Είμαστε εδώ γιατί θεωρούμε βασικό χρέος μας να απαντάμε στις ανακρίβειες του Ερντογάν. Είμαστε εδώ για να του λέμε «θα κερδίσεις τις εκλογές πείθοντας τους Τούρκους συμπατριώτες σου, όχι υβρίζοντας τους Ελληνες’». Είμαστε εδώ γιατί θυμόμαστε πάντα τα λόγια της Μικρασιάτισσας ηρωίδας από την παράσταση «Σμύρνη μου αγαπημένη» που έλεγε: «Σαν δεν θέλεις να πεθάνεις, να θυμάσαι, μην ξεχνάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου