Στ. Γιαγκάζογλου ή Χ. Ανθόπουλος;

Παρακολουθούντες το συν­ολον της αρθρογραφίας των ημερών σχετικώς με το μάθημα των θρησκευτικών είναι έκδηλη η προσπάθεια των υποστηρικτών του νέου συγκρητιστικού προγράμματος να προβάλουν μίαν ιδανικήν εικόνα αυτού. Παρ’ όλα αυτά είναι εμφανές ότι το μάθημα δεν είναι Ορθόδοξον. Ο κ. Στ. Γιαγκάζογλου εις την εφημερίδα «Καθημερινή» της 15ης Απριλίου 2018 εδήλωσε:
«Στα Θρησκευτικά είναι ανάγκη να αλλάξει στην πράξη η διδακτική μανιέρα των εκπαιδευτικών, ώστε η διαδικασία της μάθησης να μην αποτελεί αναπαραγωγή μιας τυπικής γνώσης, αλλά να οικοδομείται από τους ίδιους τους μαθητές, να τους εμπλέκει και να τους αφορά. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο παράγεται ζωντανή μάθηση με νόημα και προοπτική, αλλά βελτιώνεται η ίδια η ποιότητα της σχολικής εμπειρίας.

Σε ένα μη κανονιστικό αλλά έξοχο διερευνητικό πλαίσιο, οι μαθητές εκπαιδεύονται να ερμηνεύουν τις θρησκευτικές διαστάσεις της ζωής και του πολιτισμού, να διαλέγονται και να συν­εργάζονται με τους συμμαθητές τους όποια κι αν είναι η θρησκευτική η μη δέσμευσή τους, να αποκτούν όντως θρησκευτική μόρφωση και το μάθημα των Θρησκευτικών να συνιστά «εκπαίδευση για όλους»», παρατηρεί ο Σταύρος Γιαγκάζογλου, επίκουρος καθηγητής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και επί σειράν ετών σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ήταν εκ των συγγραφέων των νέων προγραμμάτων σπουδών)».
Την ιδίαν ημέραν με άρθρον του εις την εφημερίδα «Το Παρόν» ο Καθηγητής Δικαίου και Διοικήσεως εις το ΕΑΠ κ. Χαράλαμπος Ανθόπουλος διαψεύδει ότι το μάθημα τελικώς έχει αυτό το αποτέλεσμα και με νηφάλιον τρόπον καταλήγει εις το συμπέρασμα ότι το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίθετον:
«Κατά τη γνώμη μου, από το μάθημα των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία δεν θα έπρεπε να απουσιάζει η θεολογική – αξιολογική διάσταση, η οποία θα πρέπει φυσικά να είναι συνδεδεμένη με την Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό, συγχρόνως όμως θα έπρεπε να υπάρχει συμπληρωματικά και μία μη αξιολογική διάσταση, δηλαδή μία ιστορική, συγκριτική και φαινομενολογική προσέγγιση του θρησκευτικού φαινομένου. Η σχετική εύνοια προς την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία δικαιολογείται από το γεγονός ότι αυτή αποτελεί μέρος της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του ελληνικού λαού και έχει κυρίαρχη παρουσία στην ελληνική κοινωνία. Τούτο άλλωστε γίνεται καταρχήν δεκτό από την ισχύουσα εκπαιδευτική νομοθεσία, αλλά και από τη μειοψηφία του ΣτΕ 660/2018. Από την άποψη αυτή, το πρόβλημα δεν είναι τόσο τα νέα προγράμματα σπουδών του μαθήματος  των Θρησκευτικών στο δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο όσο τα περιεχόμενα των διδακτικών εγχειριδίων, τα οποία κλίνουν περισσότερο προς τη δεύτερη κατεύθυνση, δημιουργώντας συχνά μία θρησκευτική σύγχυση στους μαθητές»!