Η Αγκυρα έχει ως πρώτη προτεραιότητα το Κουρδικό, αλλά επιδιώκει στόχους στο Αιγαίο και στην Κύπρο
Από τον
Σάββα Καλεντερίδη
Την ώρα που η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία και τη Μέση Ανατολή μπαίνει σε μια εντελώς νέα φάση, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ναυτικών, πυραυλικών και αεροπορικών δυνάμεων τουλάχιστον από την εποχή της επιχείρησης «Καταιγίδα της Ερήμου», η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Προτού εξηγήσουμε περιληπτικά τι συμβαίνει στα ελληνοτουρκικά, να σημειώσουμε τα εξής σε σχέση με τις εθνικές προτεραιότητες της Τουρκίας:
Ολα δείχνουν ότι πρώτη προτεραιότητα για την Τουρκία είναι η καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», που σημαίνει η διάλυση με στρατιωτικά μέσα κάθε διοικητικής αλλά και στρατιωτικής δομής έχουν ιδρύσει οι Κούρδοι που πρόσκεινται στο απελευθερωτικό κίνημα που έχει ως πνευματικό ηγέτη τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, στην Τουρκία, στη Συρία και στο βόρειο Ιράκ.
Οσον αφορά τις δομές στην Τουρκία, ο Ερντογάν, μετά τις εκλογές του 2015, οπότε το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών έλαβε το ασύλληπτο 13,1%, εκλέγοντας 80 βουλευτές, έχει φυλακίσει τους μισούς Κούρδους πολιτικούς και με τον νόμο έκτακτης ανάγκης που επέβαλε μετά το εναντίον του πραξικόπημα προσπαθεί να εξουδετερώσει τις δυνάμεις των ανταρτών που δρουν στην τουρκική επικράτεια.
Οσον αφορά τους Κούρδους της Συρίας, έχει πραγματοποιήσει δύο επιχειρήσεις, τις «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελαίας», καταλαμβάνοντας τα εδάφη της Αλ Μπαμπ και του Αφρίν, ενώ έχει δηλώσει ότι θα συνεχίσει την «εκκαθάριση» φθάνοντας μέχρι τα σύνορα με το Ιράκ. Φυσικά στις περιοχές αυτές υπάρχει και η παρουσία των ΗΠΑ, εμπόδιο που πρέπει με κάποιον τρόπο να ξεπεράσει η Τουρκία.
Τέλος, η Τουρκία δηλώνει ότι δεν μπορεί να ανεχθεί και να σηκώσει άλλα τριάντα χρόνια στην πλάτη της το όρος Κανδήλι, όπου η κεντρική βάση των Κούρδων ανταρτών, δείχνοντας αποφασισμένη να καταλάβει σταδιακά εδάφη στο βόρειο Ιράκ, μέχρι να καταστεί δυνατή μια τελειωτική επιχείρηση στο Κανδήλι. Για να γίνουν όλα τα παραπάνω, πέραν του ότι πρέπει να λυθούν πολιτικά ζητήματα με τις ΗΠΑ, το Ιράκ και το Ιράν, ο Ερντογάν γνωρίζει ότι απαιτείται σοβαρή προσπάθεια σε στρατιωτικό επίπεδο, γι’ αυτό και η δήλωσή του πριν από μερικές εβδομάδες «αν χρειαστεί, θα γίνει επιστράτευση μέχρι το καλοκαίρι».
Τώρα με την αύξηση της έντασης στη Συρία και το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ τα πράγματα περιπλέκονται, αφενός μεν γιατί δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η αντίδραση της Ρωσίας, αφετέρου δε γιατί η Τουρκία θα αναγκαστεί να πάρει μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση: Να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, άρα να ανοίξει όλες τις βάσεις που έχει για να χτυπήσουν από κει τη Συρία και τις δυνάμεις της Ρωσίας, ή να αρνηθεί το ΝΑΤΟ και να συνεχίσει να συμπορεύεται με τη Ρωσία και το Ιράν. Πρόκειται όντως για μια στρατηγικής και συνάμα ιστορικής σημασίας απόφαση, που θα κληθεί να λάβει ο Ερντογάν τις επόμενες μέρες ή ώρες.
Ομως, παράλληλα με όλα τα παραπάνω, η Τουρκία δεν αφίσταται των άλλων εθνικών της στόχων, στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Και δεν παύει να μας το θυμίζει εκτός των άλλων και ο καθ’ ύλην αρμόδιος, αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Χουλουσί Ακάρ.
Να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: Η Τουρκία έχει εθνικό σχεδιασμό, που αποσκοπεί στον έλεγχο του Αιγαίου από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά και έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Και τον σχεδιασμό αυτόν προσπαθεί να τον υποστηρίξει με τις ανάλογες πολιτικές, με επιχειρησιακά σχέδια, με ανάλογες στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμούς, με αξιόλογη εθνική αμυντική βιομηχανία και με τη 17η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Αυτή είναι μια αλήθεια, που θα ήταν μεγάλο λάθος να μην αντιληφθεί το πολιτικό μας σύστημα, να μην την αναλύσει και να μην πράξει τα δέοντα για να την αντιμετωπίσει.
Ομως, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα ή πρόσωπο βρίσκεται στην εξουσία, αυτόν τον εθνικό σχεδιασμό τον υποστηρίζει και προωθεί τις θέσεις και τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο και την Κύπρο η Τουρκία με συνέπεια και εκμεταλλευόμενη τις εγγενείς αδυναμίες που έχει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, τις ιδεοληψίες μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού κόσμου, που έφθασε μέχρι το σημείο να πει πολιτικός που σήμερα είναι υπουργός «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», και το φοβικό σύνδρομο που διατρέχει πολιτικό σύστημα και μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Αυτή είναι η κατάσταση. Πρώτη προτεραιότητα η εξουδετέρωση της κουρδικής απειλής, σταθερή επιδίωξη η υλοποίηση των εθνικών στόχων στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Πού εντάσσονται οι μεγάλης κλίμακας ασκήσεις «Εφές» και Ντενίζκουρντου», που θα γίνουν από τις 30 Απριλίου έως τις 10 Μαΐου στις ακτές της Σμύρνης, θα το δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Από τον
Σάββα Καλεντερίδη
Την ώρα που η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία και τη Μέση Ανατολή μπαίνει σε μια εντελώς νέα φάση, με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ναυτικών, πυραυλικών και αεροπορικών δυνάμεων τουλάχιστον από την εποχή της επιχείρησης «Καταιγίδα της Ερήμου», η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Προτού εξηγήσουμε περιληπτικά τι συμβαίνει στα ελληνοτουρκικά, να σημειώσουμε τα εξής σε σχέση με τις εθνικές προτεραιότητες της Τουρκίας:
Ολα δείχνουν ότι πρώτη προτεραιότητα για την Τουρκία είναι η καταπολέμηση της «τρομοκρατίας», που σημαίνει η διάλυση με στρατιωτικά μέσα κάθε διοικητικής αλλά και στρατιωτικής δομής έχουν ιδρύσει οι Κούρδοι που πρόσκεινται στο απελευθερωτικό κίνημα που έχει ως πνευματικό ηγέτη τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, στην Τουρκία, στη Συρία και στο βόρειο Ιράκ.
Οσον αφορά τις δομές στην Τουρκία, ο Ερντογάν, μετά τις εκλογές του 2015, οπότε το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών έλαβε το ασύλληπτο 13,1%, εκλέγοντας 80 βουλευτές, έχει φυλακίσει τους μισούς Κούρδους πολιτικούς και με τον νόμο έκτακτης ανάγκης που επέβαλε μετά το εναντίον του πραξικόπημα προσπαθεί να εξουδετερώσει τις δυνάμεις των ανταρτών που δρουν στην τουρκική επικράτεια.
Οσον αφορά τους Κούρδους της Συρίας, έχει πραγματοποιήσει δύο επιχειρήσεις, τις «Ασπίδα του Ευφράτη» και «Κλάδος Ελαίας», καταλαμβάνοντας τα εδάφη της Αλ Μπαμπ και του Αφρίν, ενώ έχει δηλώσει ότι θα συνεχίσει την «εκκαθάριση» φθάνοντας μέχρι τα σύνορα με το Ιράκ. Φυσικά στις περιοχές αυτές υπάρχει και η παρουσία των ΗΠΑ, εμπόδιο που πρέπει με κάποιον τρόπο να ξεπεράσει η Τουρκία.
Τέλος, η Τουρκία δηλώνει ότι δεν μπορεί να ανεχθεί και να σηκώσει άλλα τριάντα χρόνια στην πλάτη της το όρος Κανδήλι, όπου η κεντρική βάση των Κούρδων ανταρτών, δείχνοντας αποφασισμένη να καταλάβει σταδιακά εδάφη στο βόρειο Ιράκ, μέχρι να καταστεί δυνατή μια τελειωτική επιχείρηση στο Κανδήλι. Για να γίνουν όλα τα παραπάνω, πέραν του ότι πρέπει να λυθούν πολιτικά ζητήματα με τις ΗΠΑ, το Ιράκ και το Ιράν, ο Ερντογάν γνωρίζει ότι απαιτείται σοβαρή προσπάθεια σε στρατιωτικό επίπεδο, γι’ αυτό και η δήλωσή του πριν από μερικές εβδομάδες «αν χρειαστεί, θα γίνει επιστράτευση μέχρι το καλοκαίρι».
Τώρα με την αύξηση της έντασης στη Συρία και το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ τα πράγματα περιπλέκονται, αφενός μεν γιατί δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η αντίδραση της Ρωσίας, αφετέρου δε γιατί η Τουρκία θα αναγκαστεί να πάρει μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση: Να φανεί συνεπής στις υποχρεώσεις που έχει ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, άρα να ανοίξει όλες τις βάσεις που έχει για να χτυπήσουν από κει τη Συρία και τις δυνάμεις της Ρωσίας, ή να αρνηθεί το ΝΑΤΟ και να συνεχίσει να συμπορεύεται με τη Ρωσία και το Ιράν. Πρόκειται όντως για μια στρατηγικής και συνάμα ιστορικής σημασίας απόφαση, που θα κληθεί να λάβει ο Ερντογάν τις επόμενες μέρες ή ώρες.
Ομως, παράλληλα με όλα τα παραπάνω, η Τουρκία δεν αφίσταται των άλλων εθνικών της στόχων, στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Και δεν παύει να μας το θυμίζει εκτός των άλλων και ο καθ’ ύλην αρμόδιος, αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Χουλουσί Ακάρ.
Να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: Η Τουρκία έχει εθνικό σχεδιασμό, που αποσκοπεί στον έλεγχο του Αιγαίου από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά και έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Και τον σχεδιασμό αυτόν προσπαθεί να τον υποστηρίξει με τις ανάλογες πολιτικές, με επιχειρησιακά σχέδια, με ανάλογες στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμούς, με αξιόλογη εθνική αμυντική βιομηχανία και με τη 17η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
Αυτή είναι μια αλήθεια, που θα ήταν μεγάλο λάθος να μην αντιληφθεί το πολιτικό μας σύστημα, να μην την αναλύσει και να μην πράξει τα δέοντα για να την αντιμετωπίσει.
Ομως, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα ή πρόσωπο βρίσκεται στην εξουσία, αυτόν τον εθνικό σχεδιασμό τον υποστηρίζει και προωθεί τις θέσεις και τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο και την Κύπρο η Τουρκία με συνέπεια και εκμεταλλευόμενη τις εγγενείς αδυναμίες που έχει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, τις ιδεοληψίες μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού κόσμου, που έφθασε μέχρι το σημείο να πει πολιτικός που σήμερα είναι υπουργός «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», και το φοβικό σύνδρομο που διατρέχει πολιτικό σύστημα και μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Αυτή είναι η κατάσταση. Πρώτη προτεραιότητα η εξουδετέρωση της κουρδικής απειλής, σταθερή επιδίωξη η υλοποίηση των εθνικών στόχων στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Πού εντάσσονται οι μεγάλης κλίμακας ασκήσεις «Εφές» και Ντενίζκουρντου», που θα γίνουν από τις 30 Απριλίου έως τις 10 Μαΐου στις ακτές της Σμύρνης, θα το δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου