....οι δε προαναφερθέντες
τρεις ομοχώριοί του ήσαν και αυτοί φυλακισμένοι, αλλά χωρίς βασάνους· πλην όμως
δεν υπέφερον ουδέ αυτήν την στενοχωρίαν της φυλακής, ετόλμησε δε να είπη προς αυτόν
ο Ιερεύς μάλιστα, ο διδάσκαλος της ευσεβείας, φευ! Ετόλμησε, λέγω, να εκφέρη
λόγον όντως σατανικόν και διαβολικόν ειπών· «Έως πότε θα μας βασανίζης;
Τούρκευσε να γλυτώσης και συ και ημείς και δι’ ένα άνθρωπον η χριστιανωσύνη δεν
ολιγοστεύει». Τούτον τον λόγον ακούσας ο θείος Νικόλαος τόσον εταράχθη, τόσον
ήναψεν ο ένθεος ζήλος του, ώστε δεν τον ηυλαβήθη πλέον ως Ιερέα του Θεού, αλλ’
ως εχθρόν, επίβουλον και προδότην της ευσεβείας τον έπτυσε τρις εις το πρόσωπον
λέγων· «Συ ο Ιερεύς του Θεού με παρακινείς να προδώσω την πίστιν μου, αντί να
με διδάσκης να την φυλάξω έως θανάτου»;
Ορθ. Συν. τόμος Ι΄ σελ. 704
Θα παραφράσω μια γνωστή ρήση... θέλει αρετή και τόλμη το να είσαι χριστιανός.
Ορθ. Συν. τόμος Ι΄ σελ. 704
***
Ανώνυμος άφησε
ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Τούρκευσε να γλυτώσης και συ και ημείς και
δι’ ένα...":
Θα παραφράσω μια γνωστή ρήση...θέλει αρετή και τόλμη το να είσαι χριστιανός.
ΑπάντησηΔιαγραφή