ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ, πολλά χρόνια κλεισμένος μέσα σε μια σπηλιά στη ρίζα ενός απόκρημνου βράχου,

είχε μοναδική του απασχόλησι την προσευχή. Ο Ουράνιος Πατήρ, προνοώντας γι’ αυτόν, όπως για τα πετεινά τ’ ουρανού, τον έτρεφε μ’ αυτό το θαυμαστό τρόπο: Καθε βράδυ, ύστερα από τη δύσι του ηλίου, έβρισκε ένα ζεστό ψωμί, που έλεγες πως μόλις είχε βγη από το φούρνο, στην είσοδο της σπηλιάς του. Χρόνια γινότανε αυτό!

***

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΕΡΗΜΙΤΗΣ, πολλά χρόνια κλεισμένος μέσα ...":

Χάχα...δίκαιος ο Κύριος..:)..Ο Απόστολος Παύλος έλεγε ούτε να τρώει κάποιος αν δεν εργάζεται, αν δεν είναι από τον κόπο του.. βέβαια δεν ξέρω αν μπορεί να ισχύσει αυτό σήμερα με τη μεγάλη ανεργία, θα πρεπε να παραμείνουμε πολλοί νηστικοί...αλλά όπως φροντίζει για τα σκουλήκια κάτω από τη γη, για τα ψάρια στα πιο μεγάλα βάθη των ωκεανών, έτσι και για τον άνθρωπο... έτρεφε τον προφήτη Ηλία με το κοράκι, την αγία Θεοδοσία που ήταν μέσα σε σπηλιά, τον Παισιο που του πήγε η Παναγία μας άρτο και σταφύλια, τον Ισραήλ στην έρημο... τα ξεχνάμε όμως όλα αυτά στα ζόρια μας, δυστυχώς, στον πανικό όταν μένεις άνεργος περνάνε οι σκέψεις πως θα ζήσω τώρα; που θα βρω να φάω; πως θα πληρωθούν αυτοί οι βουνο λογαριασμοί; και λησμονούμε τον Κύριο, εγώ τουλάχιστον ολιγοπιστώ..!! ειδικά όταν βλέπω τους λογαριασμούς!!!! αλλά μετά λέω ας τα στερηθώ όλα και το ένα πιάτο φαΐ και το σπίτι μου και τα πάντα αρκεί να μην χάσω Αυτόν..!!

Μια μέρα όμως, πήγε να ιδή τον Ερημίτη ένας συνασκητής του και καθώς συνωμιλούσαν, του υπέδειξε πως δεν ήταν σωστό να κάθεται αργός. Τον βοήθησε να κόψη καλάμια από το έλος και τον έμαθε να πλέκη πανέρια. Σαν βράδυασε, κουρασμένος από τη δουλειά και πεινασμένος ο Γεροντας, πήγε στη σπηλιά του να πάρη το ψωμί του. Με πόση ανακούφισι θα το έτρωγε! Δε βρήκε όμως τίποτε. Έτσι κοιμήθηκε νηστικός. Την άλλη μέρα ασχολήθηκε πάλι με ζήλο στο εργόχειρο, αλλά δε βρήκε πάλι στη θέσι του το βράδυ το ευλογημένο ψωμάκι, με το οποίο τόσα χρόνια τον έτρεφε ο Θεός. Στενοχωρημένος τότε προσευχήθηκε και παρακάλεσε τον Κύριον να του φανερώση σε τι είχε σφάλλει, ώστε να πάψη να φροντίζη πια γι’ αυτόν. Άκουσε τότε θεία φωνή να του λέγη: - Όταν ήσουν απασχολημένος μόνο με μένα, σε έτρεφα. Τώρα που έμαθες εργόχειρο, δίκαιο είναι να σε τρέφη αυτό.