Θεόδωρος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας·
επειδή δε οι κατοικούντες εις την πόλιν ταύτην
της Αιγύπτου, και μάλιστα οι άπιστοι και ειδωλολάτραι, υπήρξαν πάντοτε
εναντίον των Χριστιανών πικροί και απάνθρωποι, δια τούτο και πολλούς εποίησαν
Μάρτυρας, εις εκ των οποίων είναι και ο μέγας ούτος Θεόδωρος. Διότι μαθών ο
λαός της Αλεξανδρείας ότι ούτος ομολογεί τον Χριστόν και πιστεύει εις Αυτόν και
προς τούτοις ότι διδάσκει τους ειδωλολάτρας να σέβωνται αυτόν ως Θεόν, δια
τούτο μετά πολλής οργής και κακίας επέπεσον κατ΄ αυτού. Και πρώτον μεν τον
ετιμώρησαν δυνατά, έπειτα δε πλέξαντες στέφανον από ακάνθας εστεφάνωσαν αυτόν,
καθώς και τον Κύριον και εκτύπων εις τους οφθαλμούς, περιγελώντας και
περιπαίζοντες αυτόν. Έπειτα τον έρριψαν εις την θάλασσαν, εκ της οποίας εξελθών
αβλαβής, απεκεφαλίσθη κατά προσταγήν του άρχοντος· και η μεν αγία αυτού ψυχή
ανήλθεν εις τους ουρανούς, το δε τίμιον αυτού λείψανον ενεταφιάσθη εις την
ιδίαν αυτού πόλιν της Αλεξανδρείας.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή, 3
Δεκεμβρίου 2017
Ι ΛΟΥΚΑ. Σοφονίου
του προφήτου, Αγαπίου Σελεύκου.
Σοφονίας ο Άγιος Προφήτης ήτο υιός Χουσί, καταγόμενος από
την φυλήν του Πατριάρχου Συμεών υιού Ιακώβ, εκ του αγρού Σαβάραθα, ακμάσας προ
Χριστού έτη χ΄ (600), εδέχθη δε χάρισμα προφητείας και προεφήτευσε δια την
άλωσιν της Ιερουσαλήμ και δια το τέλος και την καταστροφήν τών Ιουδαίων, προς
δε και ότι ο εξ εθνών λαός θέλει γίνει λαός περιούσιος του Θεού, τούθ΄ όπερ
μέλλει να είναι αισχύνη μεν των ασεβών, δόξα δε των δικαίων και ότι θέλει γίνει
Χριστός ο Κύριος Κριτής πάσης λογικής πνοής και θέλει ανταποδώσει εκάστω κατά
τα έργα του. Αποθανών λοιπόν ούτος ετάφη εις το ιδικόν του κτήμα, προσμένων την
υστερινήν και παγκόσμιον ανάστασιν. Σοφονίας δε ερμηνεύεται σκοπιά Κυρίου ή
συνιών κρυπτά. Ήτο δε ο αοίδιμος ούτος Προφήτης, όμοιος κατά τον χαρακτήρα του
προσώπου με τον Θεολόγον Ιωάννην, έχων το γένειον ολίγον τι στρογγυλώτερον από
το εκείνου.
Η φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·
Ἀκατανόητον θαῦμα,
ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος
προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ
ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ
τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ
φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν
ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν
μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ
δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν
κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·
Ἀγίου
Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
Ο Μ. Βασίλειος στον «Ασκητικόν Λόγον» του:
«Ο
καλύτερος όρος και κανόνας της εγκρατείας ας είναι ο ακόλουθος: Να μη αποβλέπουμε στην σαρκικήν απόλαυση ούτε στην
κακοπάθεια του σώματος, αλλά να αποφεύγουμε
και στις δυο περιπτώσεις την αμετρία (δηλ.
την έλλειψη μέτρου), ώστε να μη ταράζεται η σάρκα με την πολυσαρκία ούτε και να
αρρωσταίνη και να μη μπορή να επιτελέση την εργασία
των εντολών».
π. Θεόδωρος Ζήσης: Ἡ πίστη ἀλλοιώνεται, τὰ ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καὶ οἱ περισσότεροι σιωποῦν
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ
καὶ θεολογικὴ ἡγεσία ἔχουν ὑποστεῖ διάβρωση καὶ ἀλλοτρίωση, μὲ ἐπαινετὲς βέβαια
ἐξαιρέσεις, ἤ, ὅπως λέγει ἕνας σεβάσμιος Γέροντας ἡγούμενος, εἶναι ὀπαδοὶ μιᾶς
νέας αἱρέσεως, τῆς αἱρέσεως τοῦ ἐφησυχασμοῦ. Δὲν θέλουν νὰ χαλάσουν τὴν ἡσυχία
τους καὶ νὰ ταραχθοῦν· καλὰ περνοῦν μὲ τὶς φιέστες καὶ τὰ πανηγύρια καὶ μὲ τὰ εὐνουχισμένα
πνευματικὰ παιδιά, ποὺ τοὺς περικυκλώνουν καὶ τοὺς ἀκολουθοῦν. Ἡ πίστη ἀλλοιώνεται,
τὰ ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καὶ οἱ περισσότεροι σιωποῦν.
Αὐτὴ ὅμως ἡ σιωπή, ὅπως καὶ ἄλλες φορὲς ἔχουμε γράψει, εἶναι κατὰ τὸν μεγάλο ῞Αγιο
Γρηγόριο Παλαμᾶ, ποὺ κατατρόπωσε τὸν δυτικὸ μοναχὸ Βαρλαὰμ Καλαβρὸ καὶ τὴν
παπικὴ σχολαστικὴ θεολογία, τὸ τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας· τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἄρνηση
τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο εἶναι ἡ αἵρεση, ποὺ καταστρέφει τὴν ἀλήθεια
περὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τρίτο ὁ ἐφησυχασμός, ἡ σιωπή, ποὺ συντελεῖ στὸ νὰ ἐπικρατήσουν
τὰ δύο ἄλλα εἴδη ἀθεΐας.
Τη Β΄ (2α) του αυτού μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΥΡΟΠΗΣ
ΜΥΡΟΠΗ η Αγία Μάρτυς εγεννήθη εν τη πόλει της
Εφέσου, επειδή δε ο πατήρ αυτής απέθανεν, ανετράφη υπό μόνης της μητρός της.
Αφού δε ανεγεννήθη δια του αγίου Βαπτίσματος, έμεινε παρά τον τάφον της Αγίας
Ερμιόνης, η οποία ήτο μία από τας τέσσαρας θυγατέρας Φιλίππου του Αποστόλου,
τας παρθένους και προφητευούσας, ως γράφουσιν αι Πράξεις των Αποστόλων (κεφ.
κα΄ 8). Εκεί δε μένουσα η Αγία, εδέχετο το μύρον, το οποίον παραδόξως έρρεεν εκ
του τάφου της Αγίας Ερμιόνης και το διένεμε πλουσιοπαρόχως εις πάντας τους
προσερχομένους· όθεν δια τούτο ωνομάσθη Μυρόπη. Όταν δε εβασίλευσεν ο Δέκιος εν
έτει σν΄ (250) και εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών, τότε η μήτηρ αυτής,
λαβούσα την Μυρόπην, επήγεν εις την νήσον Χίον, έχουσα εκεί πατρικήν
κληρονομίαν και κτήματα, επειδή κατήγετο εκ της νήσου Χίου· όθεν έμενον ομού
και αι δύο εις τον οίκον αυτών, προσευχόμεναι κατ΄ ιδίαν εις τον Θεόν.
Τα θέματα της Κυριακάτικης Ομιλίας (3 Δεκ. 2017) του π.Θεοδώρου Ζήση
1η ὥρα: "Διδαχή τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων": α) Ἐλεημοσύνη πρός ὅλους ἤ μέ διάκριση; β) Ἐσχατολογικά.
2η ὥρα: Καταβασίες Χριστουγέννων, πεζές καί ἰαμβικές: Ἑρμηνεία καί σχόλια.
Είσοδος Ελεύθερη.
Άλλαι κατακρίσεις της εν Φλωρεντία ψευδοσυνόδου.
Ο Λέων ο Νομοφύλαξ,
ευρεθείς και αυτός εις Φλωρεντίαν, έγραψεν ιδιαιτέραν κατάκρισιν της Συνόδου,
εις την οποίαν ομολογεί ότι ακολουθήσας τον τότε Πατριάρχην Ιωσήφ, ως Κληρικός
αυτού και αποδεχθείς τα εκεί αποφασισθέντα, παρεδέχετο αυτά μέχρι του θανάτου
του Πατριάρχου Ισιδώρου Β΄ (1456-1457). Ήδη όμως σκεφθείς περί τούτων
ωριμώτερον και μη θέλων να είναι αποκεκομμένος από την Αγίαν Ορθόδοξον
Εκκλησίαν ομολογεί ότι επλανήθη και αποκηρύσσει την λατινικήν δόξαν και
αποστρέφεται τους αυτήν φρονούντας και αποβλήτους θεωρεί της των Χριστιανών
Πίστεως. Δια τούτο λοιπόν ομολογεί ότι παρανόμως έγινεν η προσθήκη εις το
Σύμβολον, ότι αποκηρύσσει αυτήν και παν άλλο έθος της Εκκλησίας των Λατίνων, το
οποίον καταδικάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία, όπως καταδικάζει και πάσαν άλλην
αίρεσιν αποβληθείσαν και καταδικασθείσαν υπό των Αγίων επτά Οικουμενικών
Συνόδων.
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ -- «Ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν· και πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ»
Ωδές ευχαριστίας
Τραγική ήταν η θέση του τυφλού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο πόνος του ήταν αβάστακτος και η θλίψη του ασήκωτη. Βίωνε χωρίς τέλος ένα αδιαπέραστο σκοτάδι. Όλα γύρω του είχαν καλυφθεί από το έρεβος της απελπισίας. Άκουε, αλλά δεν έβλεπε. Άγνωστη ήταν γι’ αυτόν η πολυσύνθετη αρμονία των χρωμάτων, η ποικιλομορφία των αντικειμένων. Επιπλέον ήταν βυθισμένος και στην ανέχειά του. Επαιτούσε την βοήθεια των άλλων για να μπορέσει να ζήσει. Έρχονται όμως στη ζωή μας και οι στιγμές της μεγάλης ευκαιρίας, της λύτρωσης και της σωτηρίας. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για την παρουσία του Κυρίου, αυτή λειτουργεί ως χρόνος σωτήριος, με αιώνιες ενατενίσεις.
Τραγική ήταν η θέση του τυφλού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο πόνος του ήταν αβάστακτος και η θλίψη του ασήκωτη. Βίωνε χωρίς τέλος ένα αδιαπέραστο σκοτάδι. Όλα γύρω του είχαν καλυφθεί από το έρεβος της απελπισίας. Άκουε, αλλά δεν έβλεπε. Άγνωστη ήταν γι’ αυτόν η πολυσύνθετη αρμονία των χρωμάτων, η ποικιλομορφία των αντικειμένων. Επιπλέον ήταν βυθισμένος και στην ανέχειά του. Επαιτούσε την βοήθεια των άλλων για να μπορέσει να ζήσει. Έρχονται όμως στη ζωή μας και οι στιγμές της μεγάλης ευκαιρίας, της λύτρωσης και της σωτηρίας. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για την παρουσία του Κυρίου, αυτή λειτουργεί ως χρόνος σωτήριος, με αιώνιες ενατενίσεις.