Ο κατά Θεόν πλούτος
«Άφρον, ταύτη τη
νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο
θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».
Η σημερινή
ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε
κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από
την πλεονεξία. Για να βοηθήσει, λοιπόν, όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία
αυτή, μας πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσα διδακτικά
μηνύματα και νοήματα της.
Η υποδούλωση στην
ύλη
Στη συγκεκριμένη
παραβολή, βλέπουμε ότι ο Χριστός δεν κάνει λόγο για τον πλούτο, αλλά για την
πλεονεξία του πλουσίου, η οποία τον οδήγησε στην αφροσύνη. Η πλεονεξία είναι
πάθος φοβερό που εμπλέκει τον άνθρωπο στα πλοκάμια της αμαρτίας. Τον εγκλωβίζει
στα όρια της ειδωλολατρίας και τον καθιστά εντελώς ανελεύθερο.