Εκκλησία και κόσμος -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Η αγάπη του Θεού αγιάζει τον κόσμον
Είναι κάποιες αλήθειες παλιές, αλλά όχι ξεπερασμένες. Άφθορες από το πέρασμα του χρόνου, αδιάσειστες από τους σεισμούς και αδιάφθορες από τους συρμούς των καιρών μένουν φωτεινά μετέωρα. Φέγγουν στα σκοτάδια αυτού του κόσμου και κοντρολάρουν την πορεία μας μέσα σ΄ αυτόν. Διευκρινίζω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη «κόσμος» με την ειδική έννοια, που της δίνει ο λόγος του Θεού· «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιω. 5: 19). Ο κόσμος παραδομένος στον πονηρό, που τον ανακηρύσσει άρχοντα και κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, αντιτίθεται συνειδητά στο θέλημα του Θεού. Είναι εντούτοις, θαυμαστό ότι αυτός ο πονηρός κόσμος συνιστά το άμεσο αντικείμενο της αγάπης του Θεού. Αφοπλιστικός ο λόγος της αγίας Γραφής αποκαλύπτει ότι «ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ιω. 3: 16).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 3 Σεπτεμβρίου 2017

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Ανθίμου Ιερομάρτυρος επισκόπου Νικομήδειας, Χαρίτωνος μάρτυρος, Θεοκτίστου οσίου, οσιομάρτυρος Θοίβης διακ., Πολυδώρου νεομάρτυρος του εν Νέα Εφέσω, του Κυπρίου (1794).


Τη Γ΄ (3η) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΑΝΘΙΜΟΥ Επισκόπου  Νικομηδείας.                                                                                                                   

Άνθιμος ο Μάρτυς και Επίσκοπος εγεννήθη εις την περίφημον πόλιν της Νικομηδείας, από ευσεβών και ευγενών κλάδων αναβλαστήσας, καλούς δε και αυτός προσενέγκας καρπούς, ευωδίαζε πάσαν την Εκκλησίαν ως εύοσμον άνθος, διότι ευθύς μεν ως την πρώτην ηλικίαν των νηπίων παρήλθεν, ήνθιζον εις αυτόν πάσα θεία χάρις και ήθη χρηστά, αλλά και ως παιδίον ήτο δια πολλής συνέσεως κατηρτισμένος. Ότε δε πάλιν έφθασε και εις την ανδρικήν ηλικίαν, τας των ανδρών αρετάς επεμελείτο και εκυριάρχει της γαστρός, εκράτει του θυμού και των σαρκικών επιθυμιών και την κοσμικήν φαντασίαν απεστρέφετο, αλλά και την μητέρα των αρετών, την αγάπην, φιλοπόνως ειργάζετο, άπας δε ο καιρός του ήτο ασχολία προσευχής και τήρησις των θείων εντολών, ώστε καθ’ όλον τον βίον αυτού, απέχων από πάσαν ματαίαν διασκέδασιν, εντελώς ειργάζετο την αρετήν.

Ο ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ ΕΥΛΑΒΗΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΡΕΣΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ


1.Εἶναι ὁ μικρότερος υἱὸς τοῦ τριτέκνου ἐργάτου Βασιλείου Σπηλιοπούλου, ὁ ὁποῖος ἀδυνατοῦσε νὰ βοηθήσῃ τὸν τρίτο υἱό του νὰ κάνῃ ἀνώτατες σπουδές, παρ’ὅ,τι εἶχε μεγάλη ἔφεση στὰ γράμματα καὶ στὶς ἐπιστῆμες.
Μετὰ τὸ Λύκειο ἐσπούδασε στὴν Ἀνωτέρα Ἱερατικὴ Σχολὴ καὶ διετέλεσε ἱερεὺς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ, ὅπου πρωτοστατοῦσε στὸ Γραφεῖο τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Ἀγῶνος, ὡς ἄριστος ὁμολογητὴς καὶ ἀπολογητὴς τῆς ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καὶ πίστεως. Παρ’ὅλον ὅτι εἶναι πτωχός, ἀποποιεῖται τὰ «φακελάκια» στὰ μυστήρια καὶ στὶς διακονίες στὰ Νοσοκομεῖα, ὅπου ἔτρεχε καὶ ἐξομολογοῦσε καὶ τόνωνε ψυχικὰ ἀσθενεῖς καὶ συγγενεῖς.

Ενωμένοι για την Πατρίδα, να ξεπεράσουμε τις παιδικές αρρώστιες -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*


            Λόγος στιβαρός και πεντακάθαρος ο πρόσφατος του Αρχιεπισκόπου: «Να σηκώσουμε τον πήχη πιο ψηλά. Να αφήσουμε τις μικρότητες. Να μη μας απασχολούν οι σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, αλλά Εκκλησίας-Έθνους».
            Επιβεβλημένο το ξεκαθάρισμα. Το κράτος είναι υπό τον έλεγχο δυνάμεων συμφερόντων πολιτικών, κομματικών και άλλων… δαιμονίων. Το Έθνος είναι ευρύτερη και υψηλότερη έννοια, υπεράνω ελέγχου. Η ταύτιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι με το Έθνος και όχι το κράτος, που οφείλει να τη σέβεται και να την προστατεύει.
            «Η Ελλαδίτσα μας», συμπληρώνει ο Μακαριώτατος, «περιφρονείται αυτόν τον καιρό, αλλά είναι το καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης και θα το πιέσουν».
            Και ολοκληρώνει:
            «Εξαρτάται από εμάς να βγούμε από τις δυσκολίες. Με  την εμπειρία μου θεωρώ ότι καλούμαστε να είμαστε ενωμένοι και να αγωνιζόμαστε. Καλούμαστε να βρούμε τη δυνατότητα να ξεπεράσουμε τις παιδικές αρρώστιες και να είμαστε ενωμένοι για την πατρίδα και όχι για τον εαυτό μας».
            Ενωμένοι. «Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει λευθεριά» προειδοποιεί ο ποιητής.