ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ω θαύμα των ποτέ θαυμάτων, τα οποία είδον οι άνθρωποι! Η Βασίλισσα του παντός πως άπνους τίθεται; Η Μήτηρ του Ιησού πως απέθανε; Σύ είσαι, Παρθένε, το κήρυγμα των Προφητών. Σύ είσαι το κήρυγμα το ιδικόν μας. Σε προσκυνούν οι άνθρωποι. Σε δοξάζουν οι Άγιοι. Χαίρε λοιπόν Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου, και διά Σου μεθ’ ημών. Μετά του Γαβριήλ Σε υμνούμεν, μετά των Αγγέλων Σε δοξάζομεν, μετά των Προφητών Σε εγκωμιάζομεν, ότι Σε εκήρυττον οι Προφήται, διά Σε επροφήτευσαν άπαντες. Ο Αββακούμ Σε είδεν ως όρος σύνδεδρον, ότι Σύ είσαι εσκεπασμένη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Ο Δανιήλ Σε εθεώρησεν ως όρος και αυτός, από το οποίον όρος χωρίς σποράν ανδρός εγεννήθη ο στερεός και ισχυρός Βασιλεύς, ο Χριστός. Σε είδεν ο δίκαιος Ιακώβ ως κλίμακα, από την γέννησίν Σου ο μέν Θεός κατέβη και συνέφαγε και συνέπιε με ημάς, ημείς δε οι δούλοι Αυτού μέλλει να αναβώμεν εις τους ουρανούς. Αλλά και Σύ ιδού, ότι αναβαίνεις πρωτύτερα από ημάς. Χαίρε, Παρθένε, ότι ο Γεδεών πόκον Σε είδεν, ο Δαβίδ Παρθένον και Θυγατέρα και Βασίλισσαν. Ο Ησαίας Μητέρα του Θεού Σε ονομάζει. Ο Ιεζεκιήλ Πύλην, και όλοι οι Προφήται Σε ενεκωμίασαν. Ημείς δε τι να Σε ονομάσωμεν, Παρθένε; Παράδεισον; Σοί πρέπει, ότι Σύ εβλάστησας το άνθος της αφθαρσίας, τον Χριστόν, Όστις ευωδίασε τας ψυχάς των ανθρώπων. Παρθένον; Και αληθώς Παρθένος είσαι, ότι χωρίς σποράν ανδρός εγέννησας τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ότι και πρό του τόκου Παρθένος ήσο, και εν τόκω Παρθένος ευρέθης, και μετά τόκον πάλιν Παρθένος έμεινας. Να Σε ονομάσωμεν Μητέρα; Σοι πρέπει και αυτό. Ότι Μήτηρ έγινες του Βασιλέως των όλων Χριστού. Να Σε είπωμεν Ουρανόν; Σοι πρέπει και αυτό, ότι ανέτειλας τον Ήλιον της δικαιοσύνης. Χαίρε λοιπόν, Παρθένε, και ύπαγε εις την κατάπαυσιν του Υιού Σου. Πορεύου εις τα σκηνώματα τα ηγαπημένα Σοι. Ύπαγε εις τον ητοιμασμένον Σοι τόπον και ενθυμού και ημάς και το γένος μας όλον, Κυρία Θεοτόκε. Ότι και ημείς και Σύ, Παρθένε, από έν γένος του Αδάμ είμεθα, διά τούτο μεσίτευε, δια τούτο παρακάλει τον Υιόν Σου, τον Οποίον εβάστασας και εθήλασας, να μας βοηθήση νυν, και μετά ταύτα να μας αξιώση να απολαύσωμεν τας ελπίδας μας. Ύπαγε, Παρθένε, από την γην εις τον ουρανόν, από την φθοράν εις την αφθαρσίαν. Από την λύπην του κόσμου τούτου εις την χαράν της Βασιλείας των ουρανών, από την φθαρτήν γην εις τον άφθαρτον ουρανόν. Ύπαγε, Παρθένε, εις το φως το ουράνιον, εις τους ύμνους των Αγγέλων, εις τας δοξολογίας των απ’ αιώνος Αγίων. Ύπαγε, Παρθένε, εις τον τόπον του Υιού Σου, εις την Βασιλείαν Του, εις την εξουσίαν Του. Υμνήσατε Άγγελοι, δοξάσατε Προφήται, επαινέσατε Αρχάγγελοι του Βασιλέως την Μητέρα, του Φωτός την Λυχνίαν, του Ουρανού την Πλατυτέραν, του στερεώματος την Υψηλοτέραν, την προστασίαν των Χριστιανών και Μεσίτριαν του γένους ημών.

Ω Θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η γεννήσασα τον αθάνατον του σύμπαντος κόσμου Βασιλέα, προσκυνούμεν την Βασιλείαν Σου, γεραίρομεν την ταφήν Σου και δοξάζομεν την Αγίαν Σου Κοίμησιν.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΜΑΣ

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 12 Αυγούστου 2017

Φωτίου και Ανικήτου μαρτύρων.

Ὁ Φώτιος ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ Ἀνικήτου. Κατάγονταν καὶ οἱ δυὸ ἀπὸ τὴ Νικομήδεια. Ὅταν ὁ Διοκλητιανὸς θέλησε νὰ κινήσει διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, μίλησε μπροστὰ στὴν Σύγκλητο μὲ τοὺς πιὸ ὑβριστικοὺς λόγους ἐναντίον τους. Ἐκεῖ ἦταν παρὼν καὶ ὁ Ἀνίκητος, ποὺ ὅταν ἄκουσε αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ βασιλιά, ὄχι μόνο δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ σηκώθηκε μὲ θάρρος, δήλωσε ὅτι εἶναι χριστιανὸς καὶ εἶπε στὸ Διοκλητιανό: «Πλανᾶσαι, βασιλιά, ἂν νομίζεις ὅτι μὲ τὰ μέτρα κατὰ τῶν Χριστιανῶν θὰ πετύχεις τοὺς ἀσεβεῖς σκοπούς σου. Μάθε ὅτι οἱ χριστιανοὶ ἀποτελοῦν σήμερα τὴν ὑγιέστερη μερίδα τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Καὶ θὰ ἦταν ἀνόητοι καὶ ἀναίσθητοι ἂν πίστευαν στὰ εἴδωλα. Γι’ αὐτὸ, ὅποια μέτρα καὶ ἂν πάρεις ἐναντίον τους, στὸ τέλος ζημιωμένος θὰ εἶσαι ἐσύ, ἐνῷ αὐτοὶ ἔνδοξοι μάρτυρες».

Με αφορμή την περιβόητη τηλεοπτική εκπομπή -"παιχνίδι" "SURVIVOR" ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ

Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ένα νέο "φρούτο" κατέκλυσε τη ζωή πολλών πολιτών της χώρας μας: Το τηλεπαιχνίδι <> που παρακολουθεί εντατικά, ενίοτε και με μανία, πληθώρα ανθρώπων από τους τηλεοπτικούς δέκτες. 

Βέβαια, θα μου πει κάποιος, γιατί αναφέρεις <<κατέκλυσε τη ζωή>>; Αφού, όποιος θέλει το βλέπει και όποιος δεν θέλει απλά γυρίζει το τηλεοπτικό κανάλι σε άλλο σταθμό (ή και καλύτερα την κλείνει εντελώς…). Όμως, ανέφερα <<κατέκλυσε>> διότι, ακριβώς, οι περιβόητες μετρήσεις δημοσκοπήσεων μαρτυρούν ότι, είναι μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων πολιτών που το παρακολουθούν.

Αλλά, τι είναι το SURVIVOR; Μήπως είναι ένα απλό παιχνίδι ευγενούς άμιλλας; Όχι. Μήπως είναι ένα απλό παιχνίδι φιλικού ανταγωνισμού; Μάλλον όχι. Μήπως είναι ένα παιχνίδι που, βλέποντάς το, όχι απλά περνάς την ώρα σου, αλλά λαμβάνεις και μηνύματα που διαμορφώνουν την προσωπικότητά σου σε μια καλύτερη, ανθρωπινότερη και ποιοτική ζωή; Σίγουρα όχι. Τότε, τι είναι, τελικά, το "παιχνίδι" αυτό;

Είναι ο εξευτελισμός της ανθρώπινης προσωπικότητας. Είναι ο ακούσιος βιασμός της ανθρώπινης φύσης (αφού σε βάζουν να κάνεις πράγματα που δεν πιστεύεις, δεν επιθυμείς να σου συμβαίνουν και δεν επέλεξες ο ίδιος.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Ομιλία π Θεοδώρου Ζήση Επιστολές Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου 10 /8 /17

Κύριε ἁμαρτάνων οὐ παύομαι

Κύριε, καὶ τὸν φόβον σου πτοοῦμαι, καὶ τὸ πονηρὸν ποιεῖν οὐ παύομαι, τίς ἐν δικαστηρίῳ τὸν δικαστὴν οὐ πτοεῖται; ἢ τὶς ἰαθῆναι βουλόμενος, τὸν ἰατρὸν παροργίζει ὡς κᾀγώ; Μακρόθυμε Κύριε, ἐπὶ τῇ ἀσθενείᾳ μου σπλαγχνίσθητι, καὶ ἐλέησόν με 

Η μικτή μονή του Έσσεξ Αγγλίας του Γέροντα Σωφρονίου!

 Όταν ο Μέγας Αρσένιος είπε εις την Ρωμαία συγκλητική που του ζήτησε να προσεύχεται γι αυτήν: «είθε ο Θεός να εξαλείψει το μνημόσυνό σου από την σκέψι μου» και αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος το ανέλυσεν ότι δεν εννοούσε ο Άγιος κάτι το κακό αλλά δεν ήθελε να την φέρνη εις την σκέψιν, καθ’ ότι ο διάβολος, είπε, πολεμεί τους μοναχούς δια των γυναικών. Τώρα εάν οι μοναχοί της ωραίας Αγγλίας είναι ανώτεροι του Μεγάλου Αρσενίου και δεν πολεμούνται πλέον διά των γυναικών, τότε είναι άξιοι προσκυνήσεως. Αλλά κι άξιοι προσκυνήσεως εάν είναι, το ότι το παράδειγμα των αγίων αυτών δημιουργεί προηγούμενον εις την Εκκλησίαν, αυτό και μόνον νομίζω είναι ένας λόγος να τους παρακαλέσωμεν να διορθώσουν τα του οίκου των. (O.T.)

ΜΖʼ Ἱεροῦ Κανόνος Στʼ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:                                                                                    

«Μήτε ἐν ἀνδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε ἐν γυναικείω ἀνήρ, καθευδέτω. Παντὸς γὰρ προσκόμματος καὶ σκανδάλου ἔξω εἶναι δεῖ τοὺς πιστοὺς καὶ πρὸς τὸ εὔσχημον καὶ εὐπρόσεδρον τῷ Κυρίῳ, τὸν ἑαυτῶν εὐθετίζειν βίον. εἰ δὲ τις τοῦτο πράξοι, εἴτε Κληρικός εἴη, εἴτε λαϊκός, ἀφοριζέσθω.

Κ΄ Ἱεροῦ Κανόνος Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:                                                                                              

«Ἀπό τοῦ παρόντος ὁρίζομεν μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο... Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνί Μοναστηρίω. Μοναχοί καί Μοναχαί. μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν. Μὴ εχέτω Μοναχός παρρησίαν πρὸς Μονάστριαν ἤ Μονάστρια πρὸς Μοναχόν, ἰδία προσομιλεῖν. Μὴ κοιταζέσθω Μοναχός ἐν γυναικίω Μοναστηρίω, μηδέ συνεσθιέτω Μονάστρια κατὰ μόνας...»

Η  Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατεδίκασε το 1987 διὰ συνοδικοῦ δικαστηρίου εἰς τὴν ἐσχάτην ποινήν τῆς καθαιρέσεως τὸν ἱερομόναχον Ἄγγελον Ἀναστασίου, μὲ πρωτίστην κατηγορίαν «τὴν σύμπηξιν μικτῆς μοναστικῆς ἀδελφότητος» ἐν Ἀθήναις...

«Απόστρεψον οφθαλμόν από γυναικός ευμόρφου, και μη καταμάνθανε κάλλος αλλότριον· εν κάλλει γυναικός πολλοί επλανήθησαν» (Σειρ. θ:8).

Ιδιαιτέρως ηνοχλείτο ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ από τας επισκέψεις γυναικών. Δια τούτο παρεκάλεσε τον Ηγούμενον Ησαϊαν να απαγορεύση να έρχονται γυναίκες εις τον λόφον του, τον οποίον είχεν ονομάσει Άθω. (ιδ: 485).

Ἀνάμνηση Θαύματος Ἁγίου Σπυρίδωνα

Εποίησε δε και άλλο μέγα τω όντι και εξαίσιον τερατούργημα ο Άγιος Σπυρίδων, διαφυλάξας την νήσον αλύμαντον από της επιδρομής των Αγαρηνών της γενομένης κατά το έτος 1716, όπερ θαύμα άπασα η νήσος Κέρκυρα θαυμάζει και του οποίου με λαμπράν φωνήν ανακηρύττει το παράδοξον.                                                                                              

Ο δε αρχιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της νήσου Κερκύρας Ανδρέας ο Πιζάνης διενοήθη να ανεγείρη εις τον Ναόν του Αγίου θυσιαστήριον δια να τελήται εν αυτώ καθ΄ εκάστην υπό Λατίνου Ιερέως λειτουργία, νομίσας ότι δια τούτου θ΄ αποδώση εις τον Άγιον ευχαριστίαν, δια την ελευθέρωσιν της πόλεως από της καταδρομής των βαρβάρων. Αλλά πως ποτε ο της Ορθοδοξίας πρόμαχος ήθελε συγχωρήσει εις την σεπτήν Εκκλησίαν αυτού να θυσιάζηται ο Υιός του Θεού υπό ετεροδόξων ιερέων με άζυμα; Όθεν δις φανερωθείς ο Άγιος εις τον ύπνον αυτού διέταξεν αυτόν ν΄ απομακρυνθή από το επιχείρημα τούτο, αλλ΄ ούτος δεν κατεπείθετο, διότι επίστευσε περισσότερον εις την θεολογίαν αυτού, όστις του έλεγεν ότι το όνειρον έγινεν εκ συνεργείας διαβολικής· ηπείλει δε ακόμη και τους Ιερείς τους δικαιούχους του αγίου Λειψάνου, διότι δεν συγκατετίθεντο εις τοιούτον καινοτόμημα. Αφού λοιπόν δια της οπτασίας δεν απεμακρύνετο του επιχειρήματος, ήναψε παραδόξως νύκτα τινά η πυριτιδοθήκη του παλαιού φρουρίου και κατακρημνίσασα τας εν τη ακροπόλει οικίας, εφόνευσε πάντας τους περί αυτήν και πολλούς των άλλων Λατίνων· και ο μεν Ανδρέας Πιζάνης επνίγη μεταξύ δύο ξύλων περισφιγξάντων τον τράχηλον αυτού, ο δε κακόβουλος αυτού θεολόγος ευρέθη νεκρός.                                                                                                

Ότε δε ταύτα συνέβαινον, ο προ της πυριτιδοθήκης διωρισμένος φύλαξ έβλεπε τον Άγιον προσερχόμενον με δάδα, όστις και τον μετέφερε σώον πλησίον της Εκκλησίας του Εσταυρωμένου. Εις δε των εν τη πόλει Ενετών, ευρισκόμενος κατά την ιδίαν ώραν εις το υπερώον αυτού, είδε τρεις φλόγας εξερχομένας από το κωδωνοστάσιον της Εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνος και διευθυνομένας προς την ακρόπολιν, ευθύς δε μετά τούτο και η πυριτιδοθήκη ανετινάχθη. Εις δε την Ενετίαν, κατά την αυτήν νύκτα, κεραυνός επιπεσών επί της εικόνος του Πιζάνου κατέκαυσεν αυτήν, χωρίς να βλάψη άλλον τινά των εν τη οικία. Πάντα δε τα παράδοξα ταύτα ετελέσθησαν κατά το 1718 τη 12^η Νοεμβρίου. Ω θαύμα! Ω κλέος των Ορθοδόξων! Ποίος λοιπόν τώρα και από ταύτην την κρίσιν του ουρανού δεν βλέπει βλασφήμους και βδελυκτάς ενώπιον του Θεού τας καινοτομίας της παπικής Εκκλησίας; Αλλ΄ είθε να φωτίση αυτούς ο Θεός να επιστρέψωσιν εις την αλήθειαν, από την οποίαν παρεξετράπησαν! Τοιούτος λοιπόν ήτο περί την πίστιν και μετά θάνατον ο θείος Σπυρίδων,                                    

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017 – Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ -- «πολλάκις πίπτει εις το πυρ, και πολλάκις εις το ύδωρ»

Παιδαγωγίας ενατενίσεις                                                                                                      
Τη θεραπεία του παιδιού του ζητούσε απεγνωσμένα ο  τραγικός πατέρας. Με πόνο ψυχής το έβλεπε να ταλαιπωρείται από ακάθαρτο πνεύμα. Η περιγραφή που ο ίδιος δίνει, αποκαλύπτει το μέγεθος της τραγωδίας που βίωνε: “πολλάκις πίπτει εις το πύρ, και πολλάκις εις το ύδωρ”. Η σκηνή που ξεδιπλώνει μπροστά μας ο Ευαγγελιστής Ματθαίος  δίνει το στίγμα της δουλείας στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος από τις δυνάμεις του κακού, όταν παραλείπει να ακολουθεί το δρόμο που μας υποδεικνύει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Πραγματικά, ο νέος εκείνος από μικρό παιδί είχε παγιδευτεί στα πλοκάμια του διαβόλου και κάτω από τη σκοτεινή εξουσία του είχε καταντήσει τραγική ύπαρξη.

Η συγκρητιστική χοάνη της Νέας Βαβυλώνος – Οικουμενισμού μας απειλεί με αφανισμό

Όταν κάποιος επιχειρεί να κυριεύσει το σπίτι μου και να το κάνει δικό του, δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να με κατηγορεί για τον τρόπο που αμύνομαι. Ξεχνάμε, ότι ο λαός της Κωνπόλεως έκαψε τον Ναόν της Αγίας Σοφίας, όταν εξώρισαν τον πνευματικό τους πατέρα ιερόν Χρυσόστομον; Είμαστε σε καιρούς αντιχρίστους. Η συγκρητιστική χοάνη της Νέας Βαβυλώνος – Οικουμενισμού  μας απειλεί με αφανισμό και σαν έθνος και σαν Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα χρειαζόμαστε, περισσότερο από ποτέ άλλοτε πατερικά αναστήματα ποιμένων, οι οποίοι εν πνεύματι και δυνάμει Ηλιού, να αντιμετωπίσουν τις αντίχριστες δυνάμεις του Οικουμενισμού.