Η Κοίμησις της Θεοτόκου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Μία των γλυκυτέρων και συμπαθεστέρων εορτών του χριστιανικού κόσμου είναι και η
Κοίμησις της υπεραγίας Θεοτόκου, ην σήμερον εορτάζει η Εκκλησία. Ευθύς από των πρώτων μ.Χ.
αιώνων, έξοχος υπήρξεν η τιμή και ευλάβεια, ην απένεμον οι χριστιανοί προς την
Παρθένον Μαρίαν. Αλλ’ η σημερινή εορτή είναι η κατ’ εξοχήν μνήμη της Θεοτόκου,
άτε την Κοίμησιν Αυτής υπόθεσιν έχουσα.
Η Κοίμησις αύτη συνέβη, κατά την ευσεβή παράδοσιν, τη 15 Αυγούστου, αλλά προϊόντος του χρόνου, συν τη καλλιεργεία και αναπτύξει του χριστιανικού πνεύματος, ετάχθη η προηγουμένη της ημέρας ταύτης δεκατετραήμερος εγκράτεια, προς τιμήν της υπεράγνου Θεομήτορος και αυτή γινομένη. Αγομένης της νηστείας ταύτης, ψάλλονται εν τοις ιεροίς ναοίς εναλλάξ καθ’ εκάστην, οι δύο μελωδικώτατοι Παρακλητικοί Κανόνες, η Μεγάλη λεγομένη παράκλησις και η Μικρά.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Πέμπτη, 10
Αυγούστου 2017
Λαυρεντίου αρχιδιακόνου, Ξύστου,
Ιππόλυτου.
Οἱ Ἅγιοι
Λαυρέντιος ὁ ἀρχιδιάκονος, Ξυστὸς πάπας τῆς Ρώμης καὶ Ἰππόλυτος, μαρτύρησαν τὸ
53 μ.Χ. Ὅταν ἔγινε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ πάπας τῆς Ρώμης Ξυστός,
ὁμολόγησε πρῶτος τὴν πίστη του στὸν Κύριο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ θανατωθεῖ μὲ
ἀποκεφαλισμό. Κατόπιν συνέλαβαν
τὸν Ἅγιο Λαυρέντιο, ὁ ὁποῖος ἔχριζε διαχειριστὴς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας.
Τοῦ ζητήθηκε νὰ παραδώσει τοὺς θησαυροὺς τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Λαυρέντιος τότε, τοὺς
παρουσίασε τοὺς φτωχούς, τὰ ὀρφανὰ καὶ ὅσους εἶχαν ἀνάγκη τὴν συνδρομὴ τῆς
Ἐκκλησίας καὶ τοὺς εἶπε ὅτι αὐτοὶ ἦταν οἱ θησαυροί της. Γιὰ αὐτὸ τὸ τόλμημά του,
οἱ εἰδωλολάτρες τὸν βασάνισαν, ψήνοντάς τον ζωντανό. Τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου
Λαυρεντίου τὸ παρέλαβε ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος. Μόλις ὅμως μαθεύτηκε αὐτή του ἡ
πράξη, ἡ ἡγεμόνας διέταξε τὸν βασανισμό του. Ἔτσι μαρτύρησε καὶ ὁ Ἅγιος
Ἰππόλυτος.
Στην Ελλάδα από την Αυστραλία για να βαπτιστεί ορθόδοξη!
Στα παγωμένα νερά των πηγών του ποταμού Λαγκάβιτσα στα βουνά της Μουργκάνας της Θεσπρωτίας βαπτίστηκε χριστιανή ορθόδοξη από τον ηγούμενο της Μονής Γηρομερίου πατέρα Μεθόδιο η 52χρονη Αννα Γκάζενταμ, η οποία ταξίδεψε στη χώρα μας από τη μακρινή Αυστραλία.
Η Αννα γεννήθηκε στη Χάγη της Ολλανδίας, αλλά σε ηλικία τεσσάρων ετών ταξίδεψε στην Αυστραλία, όπου ζει έκτοτε. Ο σύζυγός της Τζον Σάλιβαν, σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής του, βρήκε στήριξη και βοήθεια στο πρόσωπο ενός ιερέα της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και στη συνέχεια βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος. Λίγο μετά έπεισε τη σύζυγό του να βαπτιστεί.
Η Αννα διάλεξε να βαπτιστεί στην Ελλάδα και στη συγκεκριμένη περιοχή επειδή είχε διαβάσει το βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη «Ελένη» και ήθελε πολύ να γνωρίσει τον τόπο όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που περιγράφονται σε αυτό. Ετσι γνωρίστηκε με τον Ελληνοαμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, ο οποίος ζει στις ΗΠΑ αλλά επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα και το χωριό του, το Λια.
Η Αννα γεννήθηκε στη Χάγη της Ολλανδίας, αλλά σε ηλικία τεσσάρων ετών ταξίδεψε στην Αυστραλία, όπου ζει έκτοτε. Ο σύζυγός της Τζον Σάλιβαν, σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής του, βρήκε στήριξη και βοήθεια στο πρόσωπο ενός ιερέα της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και στη συνέχεια βαπτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος. Λίγο μετά έπεισε τη σύζυγό του να βαπτιστεί.
Η Αννα διάλεξε να βαπτιστεί στην Ελλάδα και στη συγκεκριμένη περιοχή επειδή είχε διαβάσει το βιβλίο του Νίκου Γκατζογιάννη «Ελένη» και ήθελε πολύ να γνωρίσει τον τόπο όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που περιγράφονται σε αυτό. Ετσι γνωρίστηκε με τον Ελληνοαμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, ο οποίος ζει στις ΗΠΑ αλλά επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα και το χωριό του, το Λια.
Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια τοῦ Παπισμοῦ
…Tό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί
ἰδιαίτερα ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαῖος, µιλάει γιά τήν «ἐκκλησία» τοῦ
Πάπα, τόν ὁποῖο ἀποκαλεῖ ἁγιώτατο καί πεφιληµένο ἀδελφό του. ∆έν τόν θεωρεῖ
αἱρετικό, γι᾿ αὐτό καί συναντᾶται συχνά καί συµπροσεύχεται καί συνευφραίνεται. Τό
θέµα εἶναι σοβαρότατο καί προκαλεῖ ἀνησυχία στούς Ὀρθόδοξους, οἱ ὁποῖοι βλέπουν
τόν οἰκουµενισµό νά διαβρώνει συνειδήσεις καί σέ λίγο θά µιλᾶµε γιά ἕνωση τῶν
«ἐκκλησιῶν» καί κοινό ποτήριο, χωρίς νά ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό τούς αἱρετικούς
τά ἑωσφορικά τους δόγµατα.
Εἶναι καθῆκον τῶν χριστιανῶν νά διαφωνοῦν δηµοσίως µέ
τούς οἰκουµενιστές καί νά ὑπερασπίζονται τήν Ὀρθοδοξία. Ἀλίµονο ἄν τούς
ἀκολουθοῦµε λόγῳ κακῶς νοούµενου σεβασµοῦ πρός τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο καί
τούς ἐν Ἑλλάδι ψοφοδεεῖς µητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι «διαφωνοῦν συµφωνοῦντες»,
δηλαδή µεταξύ τους διαφωνοῦν, ἀλλά δηµοσίως συµφωνοῦν µέ τόν µεγάλο ποιµένα καί
δεσπότη, τόν Οἰκουµενικό Πατριάρχη! Αὐτή τήν ἀξιοκατάκριτη τακτική θά
µπορούσαµε νά τή χαρακτηρίσουµε µέ µιά παραβολική φράση: «Ἡ µεταµόρφωση τοῦ
λιονταριοῦ σέ βάτραχο!».
(O.T. 2080).
Στό νέο μας πνευματικό καταφύγιο -- Σᾶς περιμένουμε!
Τό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
στή Ξυλοκέριζα Κορινθίας
Τήν προσεχή Κυριακή, 13 Αὐγούστου 2017, θά τελεσθεῖ Θεία Λειτουργία μέ Ἀρτοκλασία καί θεῖον Κήρυγμα (μέ εἰδική ἀναφορά στίς ἐξελίξεις στό χῶρο τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) στό ναΰδριο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου στό χωριό Ξυλοκέριζα Κορινθίας. Θά ἀκολουθήσει τό παραδοσιακό κέρασμα καί πνευματική συζήτηση στόν προαύλειο χῶρο τοῦ Ναοῦ.
Ἡ μετάβαση μέ αὐτοκίνητο γίνεται ἀπό Κόρινθο ἀκολουθώντας τό δρόμο γιά Ἑξαμίλια καί συνεχίζοντας στό ἑπόμενο χωριό πού εἶναι ἡ Ξυλοκέριζα. Ἀπό τήν πλατεία τοῦ χωριοῦ ἀκολουθοῦμε τό δρόμο γιά τό ἐξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ. Στόν ἀσφαλτοστρωμένο δρόμο συναντᾶμε πρῶτο τό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, στά δεξιά μας.
Ἀπό Ἀθήνα, ἐρχόμενοι μέσω τῆς νέας Ἐθνικῆς ὁδοῦ, περνᾶμε τόν Ἰσθμό καί βγαίνουμε στήν ἔξοδο γιά Κόρινθο (κέντρο) καί ἀμέσως μετά στρίβουμε ἀριστερά γιά Ἑξαμίλια, ἀκολουθώντας τό δρόμο κατά τά ἀνωτέρω.
Σᾶς περιμένουμε!
http://epistrofi-sotiria.blogspot.ca/
Εγκώμιον εις την κοίμησιν της αγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου -- του εν αγίοις Πατρός ημών Θεοδώρου του Στουδίτου
Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, που να αντηχή
δυνατώτερα από ανθρώπινη φωνή και να συγκλονίζη τα πέρατα, απαιτεί ένας λόγος
προς τιμήν της ιεράς αυτής ημέρας, αγαπητοί μου. γι’ αυτό και κινδυνεύει ν’
αποτύχη τώρα, καθώς ακούγεται προερχόμενος από το ασθενές φωνητικό μου όργανο.
Η Κυρία όμως και Βασίλισσα του παντός, έτσι καθώς είναι αφιλόδοξη, θα δεχτή
νομίζω κι αυτόν εδώ τον σύντομο και πενιχρό λόγο που της προσφέρουμε οι δούλοι
της, όμοια με εκείνους τους διεξοδικούς και αστραφτερούς των σπουδαίων
ομιλητών, με το να παρακινείται σε συμπάθεια από τις προσευχές αυτού που με
προστάζει να ομιλήσω. επειδή ακριβώς και ένα μόνο πράγμα προσέχει η φιλάγαθη:
την πρόθεσι.
Εμπρός λοιπόν, συνάξου ολόκληρη η οικουμένη, ιεράρχες και ιερείς, μοναχοί και κοσμικοί, βασιλείς και άρχοντες, άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια, φυλές και γλώσσες, με όλο μαζί το έθνος και το πλήθος, και αφού αλλάξης τα φορέματα των αρετών σου, «ντυμένη» κι εσύ «στα κρόσσια τα χρυσά και στολισμένη»1, πρόβαλε με πρόσωπο φαιδρό και όλο χαρά γιόρτασε της Κυριοτόκου Μαρίας την εορτή, την επικήδεια συγχρόνως και διαβατήρια. διότι φεύγει από εδώ κάτω και πηγαίνει κοντά στα όρη τα αιώνια, το όρος όντως το Σιών, στο οποίο ευδόκησε ο Θεός να κατοική, όπως ψάλλει η λύρα του ψαλμωδού.
ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΓΩΝΙΚΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ -- του κ. Αλέξανδρου Τζούπη
Η
αφοσίωση των σύγχρονων ηγετών στην καρδιά του επερχόμενου χρισμένου σωτήρα της
Νέας Εποχής μέσα από την τοποθέτηση του Χεριού
στην Καρδιά μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή μέσα από την επιμέρους
ανάλυση συγκεκριμένων δεδομένων. Αρχικά αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι υπάρχει
σημαντική συσχέτιση μεταξύ των μασονικών τελετουργικών και των τελετουργικών
των αρχαίων ηλιολατρικών πολυθεϊστικών θρησκειών που σήμερα προωθεί
συγκεκαλυμμένα κατά κόρον η παπική αίρεση. Το Βιβλίο
των Νεκρών στην αρχαία Αίγυπτο περιλαμβάνει μαγικά(ξόρκια) για να μεταμορφωθεί κάποιος(η
καρδιά του ουσιαστικά) σε Λωτό ή σε Φοίνικα και κατόπιν να οδηγηθεί στην
αναγέννηση-μετενσάρκωση. Υπάρχει συγκεκριμένα μία προσευχή-ξόρκι που
αναφέρει: «Η καρδιά μου της μητρός μου….. Η καρδιά μου των μετασχηματισμών -
μεταμορφώσεων» όπου εννοείτε ως η πηγή της αναγέννησης - μετενσάρκωσης!
Η
μητέρα – θεότητα της Αιγύπτου λατρεύονταν με διάφορα ονόματα όπως Ίσιδα, Χαθόρ
κλπ στην οποία οι άνθρωποι έδιναν τις καρδιές τους, δηλαδή τις αφιέρωναν και
τις αφοσίωναν. Στην σημερινή εποχή το ρόλο αυτό επιτελεί η παπική παρθένος
(κυρίως αυτή με την ονομασία Φάτιμα) που απαιτεί την αφοσίωση της Ρωσσίας και
των φιλικών προς αυτή χωρών(ουσιαστικά των Ορθοδόξων που αποτελούν και το μεγαλύτερο
ανάχωμα καθότι μόνο στην Ορθοδοξία που δεν δέχεται καινοτομίες το μοναδικό
σύμβολο του Θεού, της αγάπης Του και της αλήθειας Του παραμένει ο σταυρός και
μόνο) στην καρδιά της και διαμέσου αυτής στην καρδιά του παπικού Χριστού.