«… Όταν ο Υιός
Της διέλυσε την τυραννία του Άδη κι αναστήθηκε, Τον είδε βέβαια και Τον άκουσε
και Τον προέπεμψε, όσο ήταν δυνατόν, καθώς έφευγε για τον ουρανό και πήρε, μετά
την Ανάληψη, τη θέση Του ανάμεσα στους Αποστόλους και τους άλλους συντρόφους
Του, αυξάνοντας έτσι τις ευεργεσίες με τις οποίες Εκείνος ευεργέτησε την
ανθρώπινη φύση, «αναπληρώνοντας» δηλαδή, πιο άξια από όλους «τα υστερήματα του
Χριστού». Γιατί σε ποιόν άλλο μπορούσε όλα αυτά να ταιριάζουν παρά στη Μητέρα;
Ήταν όμως ανάγκη η παναγία εκείνη ψυχή να χωρισθή από το υπεράγιο εκείνο σώμα.
Και χωρίζεται βέβαια και ενώνεται με την ψυχή του Υιού Της, με το πρώτο φως
ενώνεται το δεύτερο. Και το σώμα, αφού έμεινε για λίγο στη γη, αναχώρησε κι
αυτό μαζί με την ψυχή.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σχετικὰ μὲ τὴν παρουσία τοῦ Κυρίου στὴν ζωὴ μας τονίζει:
«Ἂν δὲν μποροῦμε νὰ βλέπουμε τὸν Κύριο καὶ μὲ τοὺς
ὀφθαλμοὺς τοῦ σώματος, μποροῦμε ὅμως νὰ Τὸν βλέπουμε διαρκῶς μὲ τὰ μάτια τῆς
διανοίας, ἂν εἴμαστε σὲ πνευματικὴ ἐγρήγορση. Μποροῦμε μάλιστα ὄχι ἁπλῶς νὰ Τὸν
βλέπουμε ἀλλὰ καὶ νὰ καρπωνόμαστε μεγάλα ἀγαθά. Διότι αὐτὴ ἡ θέα εἶναι ἀναίρεση
κάθε ἁμαρτίας, καθαίρεση κάθε πονηροῦ πράγματος, ἀπομάκρυνση κάθε κακοῦ. Αὐτὴ ἡ
θέα εἶναι ποιητικὴ κάθε ἀρετῆς, γεννητικὴ καθαρότητος καὶ ἀπαθείας, παρεκτικὴ
αἰωνίου ζωῆς καὶ ἀτελείωτης βασιλείας»
Ἐνστάσεις ΣτΕ σέ διάταγμα Γαβρόγλου, «ναί» στήν κλήρωση σημαιοφόρων
Πηγή: http://epistrofi-sotiria.blogspot.ca/
Προς παντελή κατάργηση οδεύει ο εκκλησιασμός στα Δημοτικά
σχολεία, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Παιδείας Κώστα
Γαβρόγλου, όπως επισημαίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), ενώ παράλληλα
οι σύμβουλοι Επικρατείας θέτουν θέματα σχετικά με τις ώρες διδασκαλίας του
μαθήματος των Θρησκευτικών, τις εκδηλώσεις κατά τη θρησκευτική εορτή των Τριών
Ιεραρχών, κ.λπ. Παράλληλα αποκαλύπτεται το περιεχόμενο του επίμαχου διατάγματος
και όσα οι δικαστές είπαν εγγράφως στον υπουργό Παιδείας.
Κατ΄αρχάς, «ναι» είπε το ΣτΕ στην επιλογή των
σημαιοφόρων, παραστατών, κ.λπ. στα Δημοτικά σχολεία δια κληρώσεως και μάλιστα
με διπλή, αφού θα κληρώνεται ένας μαθητής ανά 6μήνο, ενώ δεν αποκλείεται λόγω
ατέλειας της σχετική διάταξης να μην υπάρχει καθόλου σημαιοφόρος ή να είναι
λιγότεροι οι παραστάτες, σε περίπτωση αιφνιδίου ατυχήματος ή ασθένειας.
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 8
Αυγούστου 2017
Αιμιλιανού, Μύρωνος Κρήτης.
Ὁ Ἀπόστολος
Παῦλος θέλοντας νὰ τονίσει τὴν μεγάλη σημασία τῆς ὁμολογίας τῆς πίστης μας πρὸς
τὸν Χριστό, εἶπε: «Ἔχοντες οὒν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν
τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας». Ἀφοῦ, δηλαδή, ἔχουμε μεγάλο
Ἀρχιερέα, ποὺ ἔχει πλέον περάσει ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ μπῆκε στὴν αἰώνια
κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ εἶναι ὁ Υἱὸς
τοῦ Θεοῦ, ἃς κρατᾶμε καλὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστης μας πρὸς Αὐτόν, τὸν Κύριο καὶ
Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἕνα τέτοιο παράδειγμα ὁμολογίας ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος
Αἰμιλιανός, ποὺ ἔζησε μεταξὺ τοῦ 8ου καὶ τοῦ 9ου αἰῶνα.
Ο πεινασμένος οδοιπόρος
Η μονή των Ιβήρων είναι
πολύ φιλόξενο μοναστήρι. Αυτό αποδίδεται και στο ακόλουθο περιστατικό:
Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από το δρόμο έφτασε το μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να συνεχίσει την πορεία του.
Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά και έφυγε νηστικός.
Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.
Ξαφνικά ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει μπροστά του μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκιά τον ερωτά:
Ένας φτωχός εργάτης, κουρασμένος από το δρόμο έφτασε το μεσημέρι πεινασμένος στην πύλη της μονής. Ζήτησε μόνο λίγο ψωμί από τον πορτάρη, γιατί βιαζόταν να συνεχίσει την πορεία του.
Ο πορτάρης, άγνωστο γιατί, δεν του έδωσε οπότε ο φτωχός αναστέναξε βαθιά και έφυγε νηστικός.
Ανεβαίνοντας προς τις Καρυές, σταμάτησε για λίγο στη σκιά ενός δέντρου. Λυπημένος και κουρασμένος καθώς ήταν, ξάπλωσε καταγής.
Ξαφνικά ακούει βήματα να πλησιάζουν. Ανασηκώνεται και βλέπει μπροστά του μια γυναίκα με ένα βρέφος στην αγκαλιά. Με ύφος συμπαθητικό και φωνή γλυκιά τον ερωτά:
Εγκώμιον Γ΄ εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της Θεομήτορος , -- του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού
Μετάφραση - Λογοτεχνική
απόδοση: Δημήτρης Σταθόπουλος
1. Όποιοι έρωτα νιώθουνε
για κάτι, συνηθίζουνε να μιλάν αδιάκοπα γι' αυτό και να το φέρνουνε μέρα και
νύχτα στη σκέψη τους. Μη με κατακρίνετε, λοιπόν, που για τρίτη φορά τώρα έκαμα
τούτο δω το έφύμνιο στη μάνα του Θεού μου, για να της το προσφέρω σαν αποχαιρετιστήριο
δώρο στην έξοδό της.
Στην πραγματικότητα όμως
τούτο το δώρο μου δεν είναι προσφορά σ' εκείνη, αλλά σε μένα τον ίδιο και σε
σένα, θείε και ιερέ λαέ, που παραστέκεσαι δω γύρω.
Κι αυτό γίνεται με το να
στρώσω τραπέζι με τροφές που δεν είναι μονάχα σωτήριες κι ωφέλιμες στις ψυχές,
αλλά και ταιριαστές στην ιερή τούτη νύχτα· και με το να γενώ έτσι νοικοκύρης
πνευματικής χαράς.
Αν χρειαστεί θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε! -- Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Άριστη
και εμπρέπουσα η προειδοποίηση του Αρχηγού του ΓΕΝ από το Νεώριο των Χανίων με αποδέκτες
και τους εντός (εφησυχάζοντες) και τους απέναντι (προκαλούντες): «αν χρειασθεί
θα πολεμήσουμε και θα νικήσουμε»!
Η
προσλαλιά του ναυάρχου θυμίζει εκείνην του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν
ξεπροβόδιζε τα Ελληνόπουλα στον πόλεμο κατά της Τουρκίας στις 5/18 Οκτωβρίου
1912 στον Ναύσταθμο του Φαλήρου. Είχε πει μεταξύ άλλων ο γενναίος πολιτικός:
«Η πατρίς
άξιοί από υμάς, όχι απλώς να αποθάνετε υπέρ αυτής. Αυτό θα είναι το ολιγώτερον.
Αξιοί να νικήσετε»!(Σπ. Μαρκεζίνης, Πολιτική ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος Γ’,
σ.190) όπου ονομάζει την προσφώνηση εκείνη του Πρωθυπουργού «ένα από τα
ευτυχέστερα κείμενα του Ελευθερίου Βενιζέλου»).