Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής -- Ἡ κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν. 

Άγιον Όρος • Σιμωνόπετρα • Ψαλμοί - Mount Athos • Chants

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 3 Αυγούστου 2017

Δαλματίου, Φαύστου και Ισακίου, Θεοδώρας εν Θεσσαλονίκη, Σαλώμης μυρ.

Ὁ Δαλμάτιος ἦταν στρατιώτης, γρήγορα ὅμως τὴν θεοσεβὴ ψυχή του κυρίευσε ἡ  ἐπιθυμία νὰ ἀφοσιωθεῖ στὸν Κύριο καὶ Δημιουργό του. Ξεκίνησε λοιπὸν, μαζὶ μὲ τὸν  γιὸ του Φαῦστο νὰ συναντήσει τὸν μοναχὸ Ἰσαάκιο, ἡ φήμη τοῦ ὁποίου εἶχε φέρει  κοντὰ του πολλοὺς ἄνδρες. Ὁ Δαλμάτιος διακρίθηκε ἀνάμεσα στοὺς ὑπολοίπους μοναχοὺς γιὰτὴν ἀρετή του,  τόσο ὥστε ἐξελέγει ἡγούμενος μετὰ τὸν θάνατο τοῦεὐσεβοῦς Ἰσαακίου. Μάλιστα  γιὰ τὸν ἐνάρετο βίο του ὁ Δαλμάτιοςτιμήθηκε καὶ ἀπὸ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο  ποὺ συνῆλθε τὸ 431 μ.Χ. στὴν Ἔφεσο, στὴν ὁποία οἱ Πατέρες ἀνέδειξαν τὸν Ὅσιο ἀρχιμανδρίτη. Τὸν δρόμο τοῦ Δαλμάτιου, ὁ ὁποῖος τελείωσε τὴν ζωὴ του ἐν εἰρήνῃ, ἀκολούθησε  ὁ γιός του Φαῦστος, ἀναδεικνύοντας ἑαυτὸν, ἄξιοδιάδοχο τοῦ πατέρα του. Ὅσον ἀφορὰ στὸν Ὅσιο Ἰσαάκιο, ἔμεινε ξακουστὸς γιὰ τὴν στάση, τὴν ὁποία  ὑπέδειξε ἀπέναντι στὸν αἱρετικὸ αὐτοκράτορα Οὔλη, ὅταν αὐτὸς κατὰ τὴν ἐκστρατεία  του ἐνάντια στοὺς Σκύθεςσυνάντησε τὸν Ὅσιο. Ὁ Ἰσαάκιος πέθανε σὲ βαθειὰ γεράματα.

π.Νικόλαος Μανώλη, Μητροπολίτης της Κύπρου στα χνάρια των νανουριστών [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Τέκνα υπακοής εσμέν

Στον Κανόνα Α΄ της 7^ης Οικουμενικής Συνόδου διαβάζουμε: «Ημείς τοιγαρούν πατρώοις νόμοις επόμενοι παρά του ενός Πνεύματος λαβόντες χάριν ακαινοτομήτως και αμειώτως πάντα τα της Εκκλησίας εφυλάξαμεν, καθώς αι Άγιαι Οικουμενικαί εξ Σύνοδοι παραδεδώκασι και όσα είασαν τιμάσθαι εν τη Καθολική Εκκλησία αποδεχόμεθα δίχα πάσης αμφιβολίας».

Όσοι Ορθόδοξοι ζητούν την εφαρμογή του 15^ου κανόνας της Α-Β Συνόδου, δεν είναι ούτε πλανεμένοι, ούτε εκτός Εκκλησίας, ούτε ανυπάκουοι.

«Τέκνα υπακοής εσμέν και εγκαυχώμεθα εν προσώπω της Μητρός τη παραδόσει της Καθολικής Εκκλησίας».

(Κανών Α΄ της 7^ης Οικουμενικής Συνόδου)

Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48). Πλήθος οι γιορτές προς τιμήν της, αγκαλιάζουν όλα τα γεγονότα της ζωής της, από τη σύλληψη ως την κοίμησή της.

Τα εθνικά θέματα και η ιστορική μας συνέχεια

Είναι απαραίτητη η εμμονή των Κυπρίων στην ελληνική ταυτότητά τους

Η αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων δεν απαιτεί μόνον εύστοχους διπλωματικούς χειρισμούς. Απαιτεί, πρωτίστως, τη συνειδητοποίηση της ιστορικής συνέχειας και της πολιτιστικής ταυτότητας του Ελληνισμού. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνος σημαντικοί διανοητές κατανόησαν τη σύνδεση εθνικών θεμάτων και ταυτότητας του Ελληνισμού και την εξέφρασαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Ο Κωστής Παλαμάς μίλησε για τη διαχρονική πορεία του Γένους και τόνισε την καταγωγή μας από την Αρχαιότητα και από το ελληνορθόδοξο Βυζάντιο. Ετσι κατόρθωσε να αφυπνίσει τους Ελληνες, που είχαν απογοητευτεί από την πτώχευση του 1893, τον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 και τον βαρύτατο δανεισμό του 1898. Με τα δύο επικά ποιήματά του, τη «Φλογέρα του βασιλιά» (αφιερωμένη στον αυτοκράτορα Βασίλειο Β' τον Μακεδόνα) και τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», θύμισε στους Ελληνες τη δόξα της Ρωμανίας/Βυζαντίου και την πίστη των προγόνων μας στην Υπέρμαχο Στρατηγό. Αυτή η εθνική αφύπνιση οδήγησε στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.