Ἡ θέσις, ἀγαπητοί μου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μέσα εἰς
τὴν ἱστορία τῆς σωτηρίας μας, εἶναι σημαντικοτάτη. Καὶ τοῦτο διότι ἐστάθη τὸ
ὄργανον τῆς σωτηρίας μας. Εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία ἔδωσε τὸν ἐαυτόν της, νὰ γίνει
κλίμακα γιὰ νὰ κατέλθει ὁ Θεὸς στὴ γῆ, καὶ ταυτοχρόνως γίνεται κλίμακα γιὰ νὰ
ἀνέλθει ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα στὸν οὐρανό.
Ἔτσι ὁ Θεὸς διὰ τῆς Θεοτόκου, γίνεται ἄνθρωπος
καὶ οἱ ἄνθρωποι διὰ τῆς Θεοτόκου γίνονται θεοί. Νὰ λοιπὸν ὅτι ἡ θέσις τῆς
ὑπεραγίας Θεοτόκου, εἶναι σημαντικοτάτη εἰς τὴν ἱστορία τῆς σωτηρίας. Εἰς
ἐκεῖνο τὸ θαυμαστὸ ὅραμα τοῦ Ἰακὼβ μὲ τὴν κλίμακα ποὺ ἐστηρίζετο ὁ Θεὸς εἰς τὴν
κορυφήν, ἡ κλίμακα αὐτὴ δὲν προϋποθέτει μόνον, τὴν κάθοδον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ
τὴν ἄνοδο τοῦ Ἰακώβ, δηλαδὴ τὴν ἄνοδο τῶν ἀνθρώπων.
Ἔτσι ἀγαπητοί μου, ἡ Θεοτόκος κατέχει
κεντρικοτάτη θέση μέσα στὴν σωτηρίαν μας καὶ συνεπῶς καὶ στὴν λατρεία μας.