O Συναξαριστής της ημέρας.
Δευτέρα, 10
Ιουλίου 2017
Των εν Νικοπόλει
Αρμενίας 45 μαρτύρων.
Τη Ι΄ (10η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη των αγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ Μαρτύρων
των εν Νικοπόλει της Αρμενίας μαρτυρησάντων.
Ήκμασαν οι Άγιοι
ούτοι κατά τους χρόνους του βασιλέως Λικινίου και Λυσίου ηγεμόνος, εν έτει τιε΄
(315), πρώτοι δε μεταξύ αυτών ήσαν οι Λεόντιος, Μαυρίκιος, Δανιήλ και Αντώνιος.
Ούτοι παρρησία ομολογήσαντες τον Χριστόν, πρώτον μεν ετιμωρήθησαν με διαφόρους
βασάνους, ύστερον δε ερρίφθησν εντός πεπυρακτωμένης καμίνου και ούτως έλαβον οι
αοίδιμοι τους στεφάνους του μαρτυρίου. Τελείται δε η αυτών σύναξις και εορτή
εις την αγίαν Ακυλίναν, πλησίον του Φόρου.
Η αποτείχιση είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.
Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών με την αποτείχιση εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία. Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.
Η Παναγία της Τήνου
Δεν έχει περάσει ένας
χρόνος από την ιστορική ημέρα, που ο επίσκοπος Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο
της επαναστάσεως. Στο μοναστήρι του Κεχροβουνίου, που φαντάζει κάτασπρο πάνω
στο νησάκι της Τήνου, η μοναχή Πελαγία, ύστερα από τη βραδινή προσευχή
αποσύρθηκε στο κελλί της να ησυχάσει. Ενώ είχε αποκοιμηθεί, ένοιωσε ξαφνικά
μιαν άρρητη ευωδία, κι αμέσως άκουσε την πόρτα του κελλιού να ανοίγει με
πάταγο. Μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, που άστραφτε σαν βασίλισσα, μπήκε μέσα και
στάθηκε απέναντι από το κρεβάτι της.
- Σήκω γρήγορα, της είπε. Πήγαινε να συναντήσεις τον Σταματέλλο Καγκάδη, και πες του πως στο χωράφι του Αντώνη Δοξαρά είναι χωμένη χρόνια τώρα η εικόνα μου. Να φροντίσει να τη βγάλει και να χτίσει το σπίτι μου.
Η γερόντισσα ξύπνησε τρομαγμένη, αλλά από ταπείνωση δεν υπάκουσε στην εντολή.
- Σήκω γρήγορα, της είπε. Πήγαινε να συναντήσεις τον Σταματέλλο Καγκάδη, και πες του πως στο χωράφι του Αντώνη Δοξαρά είναι χωμένη χρόνια τώρα η εικόνα μου. Να φροντίσει να τη βγάλει και να χτίσει το σπίτι μου.
Η γερόντισσα ξύπνησε τρομαγμένη, αλλά από ταπείνωση δεν υπάκουσε στην εντολή.
Εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος» : Ο νυν πατριάρχης Βαρθολομαίος ειναι σάπιος καρπός του Αθηναγόρα.
Οι οικουμενισταί είναι
ψεύτες και
αθεόφοβοι. Ο π. Αυγουστίνος έπαυσε το μνημόσυνο του πατριάρχου Αθηναγόρα το
1970-72, μαζί με δύο άλλους μητροπολίτας, τον Παραμυθίας Παύλο, και τον
Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, και μαζί με όλο σχεδόν το Άγιον Όρος και δεν
ανακάλεσε ποτέ την απόφασή του, ούτε ποτέ ζήτησε συγνώμη για την Πατερική
γραμμή που ακολουθούσε. Ο πατριάρχης Αθηναγόρας πέθανε αμετανόητος, αφού προχωρούσε ολοταχώς για την ένωση με τον αμετανόητο
πάπα. Και ο νυν πατριάρχης Βαρθολομαίος ειναι σάπιος καρπός εκείνου. Εστάλη,
τότε ως διάκονος, για να σπουδάσει στην Ρώμη και έγινε χειρότερος στην
αποστασία απ΄ αυτόν. Ειναι εκπρόσωπος όχι της Ορθοδοξίας αλλά της πανθρησκείας,
γι’αυτό ο π. Αυγουστίνος, αν και γέροντας, σκεφτόταν να παύσει και το δικό του
μνημόσυνο. Δεν βρήκε όμως μητροπολίτας έτοιμους για θυσίες, γι΄ αυτό δεν
προχώρησε στην διακοπή του μνημοσύνου του Βαρθολομαίου.
O.T. αρ. φύλ. 1987
Η Κύπρος της Ορθοδοξίας
Εχουμε χρέος να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διαφυλαχθεί η ταυτότητα της Μεγαλονήσου
Παρακολούθησα με ανησυχία τις διαβουλεύσεις στο ελβετικό θέρετρο Κραν Μοντανά για το Κυπριακό και συλλογίζομαι ότι η συμβολική ημερομηνία της 9ης Ιουλίου στέλνει μηνύματα πίστης και αγωνιστικότητας σε κάθε ορθόδοξο Ελληνα.
Η 9η Ιουλίου 1821 με τη θυσία του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού, των τριών μητροπολιτών, των ηγουμένων και άνω των 400 λαϊκών αποτελεί παρακαταθήκη την οποία δεν πρέπει να λησμονούμε. Το αίμα των μαρτυρικώς θανατωθέντων από τον Τούρκο διοικητή Κιουτσούκ Μεχμέτ δεν χύθηκε άδικα. Χύθηκε για να μας καθιστά όλους υπεύθυνους, στην Ελλάδα, στην Κύπρο και την Ομογένεια, να διαφυλάξουμε τον ορθόδοξο χριστιανικό και τον διαχρονικά ελληνικό χαρακτήρα της Κύπρου.
Παρακολούθησα με ανησυχία τις διαβουλεύσεις στο ελβετικό θέρετρο Κραν Μοντανά για το Κυπριακό και συλλογίζομαι ότι η συμβολική ημερομηνία της 9ης Ιουλίου στέλνει μηνύματα πίστης και αγωνιστικότητας σε κάθε ορθόδοξο Ελληνα.
Η 9η Ιουλίου 1821 με τη θυσία του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού, των τριών μητροπολιτών, των ηγουμένων και άνω των 400 λαϊκών αποτελεί παρακαταθήκη την οποία δεν πρέπει να λησμονούμε. Το αίμα των μαρτυρικώς θανατωθέντων από τον Τούρκο διοικητή Κιουτσούκ Μεχμέτ δεν χύθηκε άδικα. Χύθηκε για να μας καθιστά όλους υπεύθυνους, στην Ελλάδα, στην Κύπρο και την Ομογένεια, να διαφυλάξουμε τον ορθόδοξο χριστιανικό και τον διαχρονικά ελληνικό χαρακτήρα της Κύπρου.
Οι μέθοδοι χειραγώγησής μας από τη Νέα Τάξη.
Να “σπάσουμε” όλους τους κωδικούς χειραγώγησης που εφαρμόζει στους λαούς η Νέα Παγκόσμια Τάξη.
… ο Έλληνας πορεύεται στο δύσκολο σημερινό κόσμο με Παιδεία που τον στραβώνει παρά τον φωτίζει, άσχετα αν το τεχνικό μέρος των γνώσεων μπορεί να είναι υψηλό. Οπότε μην έχοντας τα όπλα εκείνης της γνώσης που αναπτύσσει την αυτογνωσία και την κριτική σκέψη (αρχαία κείμενα, τραγωδία, αρχαιοελληνική φιλοσοφία, ψυχολογία, λογοτεχνία, ιστορία κ.α.) δεν μπόρεσε να αμυνθεί στη λαίλαπα της χειραγώγησης που τον κατέκλυσε.
Αλλά και σε όλα αυτά αν δεν είχε εντρυφήσει, αν του είχαν αφήσει ανόθευτη την αυθεντική λαϊκή ψυχή του, πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να αμυνθεί. Δυστυχώς όμως τον εκμαύλιζαν και τον αλλοτρίωναν επί δύο σχεδόν αιώνες (με κρεσέντο τα τελευταία 40 χρόνια), ώστε σημαντικό κομμάτι του έχει χάσει την εσώτατη ελληνική ταυτότητά του, που ως τέτοια είναι ίδια ανά τους αιώνες.
Αλλά και σε όλα αυτά αν δεν είχε εντρυφήσει, αν του είχαν αφήσει ανόθευτη την αυθεντική λαϊκή ψυχή του, πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να αμυνθεί. Δυστυχώς όμως τον εκμαύλιζαν και τον αλλοτρίωναν επί δύο σχεδόν αιώνες (με κρεσέντο τα τελευταία 40 χρόνια), ώστε σημαντικό κομμάτι του έχει χάσει την εσώτατη ελληνική ταυτότητά του, που ως τέτοια είναι ίδια ανά τους αιώνες.
Ο Υποτακτικός κάποιου Γέροντος έμενε σε μια καλύβα δέκα μίλια μακριά από τη σκήτη.
Μια μέρα θέλησε να τον ειδοποιήσει ο Γέροντας
να έρθει να πάρει το ψωμί του. Ύστερα όμως σκέφτηκε: Για λίγα ψωμιά να κάνω τον
Αδελφό να περπατήσει δέκα μίλια; Ας του τα πάω μόνος. Έβαλε το ταγάρι στον ώμο
και ξεκίνησε.
Πηγαίνοντας, σκόνταψε σε μια πέτρα κι έκανε τέτοια πληγή στο πόδι, που ήταν αδύνατον να σταματήσει το αίμα. Από τον υπερβολικό πόνο που ένοιωσε άρχισε να κλαίει.
-Γιατί κλαις, Αββά; Άκουσε πίσω του μια γλυκιά φωνή να τον ρωτά.
Πηγαίνοντας, σκόνταψε σε μια πέτρα κι έκανε τέτοια πληγή στο πόδι, που ήταν αδύνατον να σταματήσει το αίμα. Από τον υπερβολικό πόνο που ένοιωσε άρχισε να κλαίει.
-Γιατί κλαις, Αββά; Άκουσε πίσω του μια γλυκιά φωνή να τον ρωτά.
Πως καταντήσαμε Λοχία... Church of England to vote on transgender services
The Church of England's governing body is due to vote on whether special services should be held for transgender people.
Supporters of the services say the Church should offer a welcome to people to mark their transition.Others suggest the services would be counter to some parts of the Bible which state that humans are created as either male or female.
The Church's four-day general synod meeting in York started on Friday.