O Συναξαριστής της ημέρας.
Σάββατο, 8
Ιουλίου 2017
Τη
Η΄ (8η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ.
Ότε εβασίλευεν ο ασεβέστατος Διοκλητιανός,
αγριώτατα εφέρετο προς τους Χριστιανούς και δεινότατος πολέμιος αυτών εγένετο.
Διότι άλλον σκοπόν δεν είχον άπαντες, ηγεμόνες και άρχοντες, ειμή μόνον να
εκριζώσουν την ευσέβειαν και να αφανίσουν τους Χριστιανούς, οι άχρηστοι. Επειδή
ο παράνομος αυτοκράτωρ έστειλεν εις όλην την οικουμένην προστάγματα, τα οποία
έγραφον εις τους αρχηγούς να φροντίσουν με πάσαν επιμέλειαν την τοιαύτην
υπόθεσιν. Εξόχως δε έγραψε δόγμα κατά της πόλεως Αιλιέων ταύτα λέγων· «Ο μέγας
βασιλεύς και αυτοκράτωρ Διοκλητιανός προστάσσω όλους εκείνους, οίτινες εις εμέ
υποτάσσονται, να σπουδάζουν επιμελώς να θεραπεύουν τους μεγάλους και ανικήτους
θεούς, να κτίζουν εις αυτούς ναούς, να τους εορτάζουν και να θυσιάζουν καθ’
εκάστην ενώπιον παντός του λαού με την πρέπουσαν παρρησίαν. Και όσοι δεν
υποταχθούν εις τούτο το πρόσταγμα, να λαμβάνουν κακόν και επώδυνον θάνατον.
Διαβάζω στην «Κλίμακα» για την δειλία:
«Η δειλία είναι το νηπιακόν
ήθος και η νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής, που εγήρασε μέσα στην κενοδοξία. Η
δειλία είναι η απομάκρυνση της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα
κακά».
Ο τυφλός και παράλυτος
Κάποτε ο διονυσιάτης
μοναχός Άνθιμος επισκέφθηκε στο νοσοκομείο της μονής του ένα νεόκουρο μοναχό
που είχε αρρωστήσει. Για να τον παρηγορήσει, του διηγήθηκε μια προσωπική του
εμπειρία:
" Έχε, αδελφέ μου, την ελπίδα σου στην Παναγία μας. Τη μεγάλη ιατρό και προστάτιδα των μοναχών. Άκουσε μια δική μου περιπέτεια, για να θαυμάσεις την κραταιά Tης προστασία.
Όταν ήμουν στην ηλικία σου, είκοσι πέντε χρονών και μάλιστα νεόκουρος, αρρώστησα βαριά. Είχα γίνει ένα πτώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω τι αρρώστια ήταν, ρευματισμοί ή κάτι άλλο, πάντως ένοιωθα μεγάλη αδυναμία σε όλο το σώμα. Για να περπατήσω χρησιμοποιούσα δεκανίκια. Σαν να μην έφθανε αυτό, θάμπωσαν και τα μάτια μου και διέκρινα με δυσκολία μπροστά μου.
" Έχε, αδελφέ μου, την ελπίδα σου στην Παναγία μας. Τη μεγάλη ιατρό και προστάτιδα των μοναχών. Άκουσε μια δική μου περιπέτεια, για να θαυμάσεις την κραταιά Tης προστασία.
Όταν ήμουν στην ηλικία σου, είκοσι πέντε χρονών και μάλιστα νεόκουρος, αρρώστησα βαριά. Είχα γίνει ένα πτώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω τι αρρώστια ήταν, ρευματισμοί ή κάτι άλλο, πάντως ένοιωθα μεγάλη αδυναμία σε όλο το σώμα. Για να περπατήσω χρησιμοποιούσα δεκανίκια. Σαν να μην έφθανε αυτό, θάμπωσαν και τα μάτια μου και διέκρινα με δυσκολία μπροστά μου.
Ἡ χώρα ἀντιμετωπίζει προβλήματα ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ.
Μέσῳ τῆς λαθρομεταναστεύσεως τὸ Ἰσλάμ ἐλέγχει τὴν χώραν καὶ μοιραίως τὴν ὅποιαν
παραγωγήν. Ἕνα πολὺ σημαντικὸν τμῆμα τῆς δεσποτοκρατίας ἀρνεῖται ἠθελημένως νὰ ἴδη
τὴν σκληρὰν αὐτὴν πραγματικότητα καὶ συμπλέει μὲ τὸ ἄθεον καὶ διαφθαρμένον
πολιτικὸν σύστημα. Ἄς ἀναρρωτηθοῦν οἱ «Δεσποτάδες» αὐτοί: Πότε οἱ ἐκπρόσωποι τῶν
Μουσουλμάνων ποὺ ζοῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα (εἴτε παρανόμως εἴτε νομίμως εἴτε εἶναι
γηγενεῖς), προέβησαν εἰς μίαν δήλωσιν ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων ἤ
κατεδίκασαν τὰς συκοφαντικὰς ἐπιθέσεις τῶν πολιτικῶν ἤ ἄλλων φορέων ἐναντίον τῆς
Ἐκκλησίας μας; Οἱ Διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησίαν μας Σεβ. Μητροπολῖται, ἐπιδεικνύουν
μεγάλην εὐαισθησίαν ἔναντι τῶν αἰτημάτων ἀλλοθρήσκων καὶ αἱρετικῶν, φροντίζουν
διὰ τὰς «Ἐκκλησίας» των διακηρύσσοντες μάλιστα ὅτι δὲν σώζει μόνον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία,
ἀλλὰ καὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» ἄλλων δογμάτων καὶ θρησκειῶν. Καὶ τὰ πράττουν ὅλα αὐτὰ ἐνῶ
αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ἀδειάζουν ἀπὸ πιστοὺς καὶ ἡ Ἐκκλησία συκοφαντεῖται καὶ
διασύρεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφίαν τῶν κομμάτων τῆς Βουλῆς. Εἰλικρινῶς εἶναι νὰ ἀπορῆ
κανεὶς μὲ τὴν στάσιν πολλῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν διὰ τὰ ἐθνικὰ
θέματα, τὴν κατάστασιν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ὡς καὶ διὰ τὴν πνευματικὴν πτῶσιν
τοῦ λαοῦ μας.
Τη αυτή ημέρα Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΠΕΡΕΓΡΙΝΟΥ Και των συν αυτώ, ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ, ΠΟΜΠΗΙΟΥ, ΗΣΥΧΙΟΥ, ΠΑΠΠΙΟΥ, ΣΑΤΟΡΝΙΝΟΥ και ΓΕΡΜΑΝΟΥ.
Περεγρίνος και οι
συν αυτώ Λουκιανός, Πομμήϊος, Ησύχιος, Παππίας, Σατορνίνος και Γερμανός, οι
Άγιοι Μάρτυρες, κατήγοντο εξ Ιταλίας και ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως
Τραϊανού, εν έτει 98. Γενομένου δε τότε διωγμού κατά των Χριστιανών,
επεβιβάσθησαν εις πλοίον και έπλευσαν εις την πόλιν του Δυρραχίου. Εκεί ιδόντες
τον Άγιον Αστείον, τον Επίσκοπον Δυρραχίου, κρεμάμενον εις σταυρόν, ηλειμμένον
με μέλι και κεντώμενον υπό σφηκών και μυιών δια την πίστιν του Χριστού και
μακαρίσαντες αυτόν, συνελήφθησαν. Ομολογήσντες δε ότι είναι Χριστιανοί,
ερρίφθησαν, κατά προσταγήν του ανθυπάτου Αγρικόλα, εις το Αδριατικόν πέλαγος,
το από Βενετίας μέχρι Κυθήρων εκτεινόμενον, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους
αμαράντους στεφάνους του μαρτυρίου. Τα δε άγια αυτών λείψανα, ριφθέντα έξω υπό
της θαλάσσης, κατεχώσθησν εις την άμμον. Αφ’ ου δε παρήλθον εβδομήκοντα έτη,
εφανερώθησαν εις τον Επίσκοπον της Αλεξανδρείας, όστις, παραλαβών ταύτα, έθαψεν
εντίμως, κτίσας εις το όνομά των και μικράν Εκκλησίαν.
ΓΟΝΕΙΣ..ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ.. -- Γράφει η Χαρά Νικοπούλου
ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΤΥΦΛΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ..
ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΥΦΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΛΩΔΙΑ..
ΠΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ..
ΟΧΙ..ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ..ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗ..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ..ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ..
Τα τελευταία αντίτυπα του παιδικού διηγήματος του π.Νικολάου Μανώλη σε τιμή προσφοράς
Τα τελευταία αντίτυπα του παιδικού διηγήματος του π.Νικολάου Μανώλη “Με λένε Θανασάκη” που τόσο πολύ αγαπήθηκε, τώρα σε τιμή προσφοράς 3 ευρώ!
π. Νικόλαος Μανώλης (τηλέφωνο του συγγραφέως: 6936981200)
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΝ -- Τό παρασκήνιον τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς Διπλῆς Συνάξεως
ὑπό
Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Τό
Κτίριο τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος στίς Καρυές τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Πρό
μηνός καί πλέον κατά πρόνοιαν Θεοῦ συναντήθηκα μέ τόν συντάκτη τοῦ κειμένου πού
μόλις χθές ἐξέδωσε ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους διά τῆς ἐκτάκτου Διπλῆς
Συνάξεως, τοῦ ἀνωτάτου θεσμικοῦ ὀργάνου τοῦ Ἱεροῦ Τόπου.
Μάλιστα,
ἔγραψα τότε κάποιο σχετικό ἄρθρο γιά ἐκείνη τήν ἀναπάντεχη συνάντηση, τό ὁποῖο,
ὅμως, ἐθεώρησα σωστό νά μή δημοσιεύσω πρίν ἐπαληθευτεῖ ἡ ληφθεῖσα πληροφορία
περί τῆς τότε ἐπικειμένης ἀκόμη ἐπισήμου τοποθετήσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τήν
λεγομένη "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο" τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016). Τό ἄρθρο
ἐκεῖνο δίνω σήμερα στή δημοσιότητα.
Τη Ζ΄ (7η) του αυτού μηνός Ιουλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και εν θαύμασι μεγίστου ΘΩΜΑ του εν τω Μαλεώ.
Θωμάς ο Όσιος και εν θαύμασι μέγιστος κατά μεν την προτέραν ζωήν του
εγένετο περιφανής ένεκα του πλούτου και της δυναστείας, την οποίαν είχεν, ότε
και κατά των βαρβ΄ρων έστησε πολλά και μέγιστα τρόπαια και νίκας. Κατόπιν δε
ποθήσας τον Χριστόν, εγκατέλειψε την πικράν θάλασσαν του βίου και υπέβαλεν
εαυτόν υπό τον γλυκύν και ελαφρόν ζυγόν του Χριστού, ενδυθείς το σχήμα των
Μοναχών, μιμούμενος την πτωχείαν του Δεσπότου Χριστού. Δια τούτο ηξιώθη να
οδηγηθή νύκτωρ υπό στύλου πυρός παρά του Προφήτου Ηλιού, του οποίου ήτο μιμητής
και ακόλουθος, και δια της οδηγίας εκείνου ανήλθεν επί τινος όρους, Μαλεού
ονομαζομένου, από του οποίου εφάνη ως αστήρ λαμπρός φωτίζων την περίγειον δια
των προσευχών και αγρυπνιών αυτού διαλύων το σκότος της αμαρτίας και των
δαιμόνων. Ηξιώθη δε ο αοίδιμος να λάβη παρά Θεού και χάριν θαυμάτων, διότι και
πηγήν ύδατος δια προσευχής ηξιώθη να κάμη να αναβλύση, το φως των οφθαλμών των
εις τυφλούς εχάρισε, χωλούς ανώρθωσε, και όταν προσηύχετο εφαίνετο μακρόθεν εις
τους καθαρούς την διάνοιαν ως στύλος πυρός. Ταύτα και άλλα θαύματα εργασάμενος
ο μακάριος απήλθε προς Κύριον. Αλλά και μετά θάνατον δεν παύει καθ’ εκάστην να
λυτρώνη από διάφορα πάθη και ασθενείας τους μετά πίστεως προστρέχοντας προς το
άγιον και σεπτόν αυτού λείψανον.
