«… ουδέν γαρ
εδόκει μοι τοιούτον, οίον μύσαντα τας αισθήσεις, έξω σαρκός και κόσμου
γενόμενον, και εις εαυτόν συστραφέντα μηδενός των ανθρωπίνων προσαπτόμενον…»
Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Εκπληρούντες
υπόσχεσίν μας προς τους αναγνώστας των «Τριών Ιεραρχών», αρχόμεθα της
δημοσιεύσεως σειράς άρθρων περί του αγίου Γρηγορίου και της Θεολογίας αυτού. Εκ
προοιμίων δηλούμεν, ότι η παμμερής απεικόνισις του Παλαμά, ως Μυστικού και
Δογματικού Θεολόγου, είναι ανέφικτος εις τον περιωρισμένον χώρον ενός
περιοδικού και εις ολίγα μόνον άρθρα. Θα προσπαθήσωμεν να εμφανίσωμεν τα
θέματα, τα οποία προέβαλε και τα οποία συνετάραξαν την εποχήν του, εις λιτάς
και αδράς γραμμάς, ελπίζοντες λίαν προσεχώς να δώσωμεν ωλοκληρωμένον τον θείον
Παλαμάν κατά την βίωσιν και την Θεολογίαν του. Τούτο είναι εκ των ων ουκ άνευ
αιτημάτων της Ορθοδοξίας, διότι ως Δογματικός και Μυστικός Θεολόγος έθιξε
ζητήματα, τα οποία δια πρώτην φοράν ενηρθρώθησαν εις Συνοδικάς αποφάσεις, δι’
ων η Εκκλησία οιονεί ανεκεφαλαίωσεν εν τω προσώπω του Παλαμά μέγα μέρος της
δογματικής διδασκαλίας της και της εξ αυτής πηγαζούσης οικείας πνευματικότητος.