Κατὰ τὸν καιρὸν δὲ ἐκεῖνον, ὅταν ἔλθη ὁ
Δράκων, δὲν ὑπάρχει ἄνεσις ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ θλίψις μεγάλη, ταραχὴ καὶ
σύγχυσις, θάνατοι καὶ πεῖνα εἰς πάντα τὰ πέρατα, διότι θὰ γίνουν κατὰ τόπους λιμοί,
σεισμοὶ καὶ θάνατοι διάφοροι ἐπὶ τῆς γῆς. Γενναία θὰ εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ὁποία θὰ
δυνηθῆ νὰ κρατήση ἑαυτὴν ἀπηλλαγμένην ἀπὸ τὰ σκάνδαλα αὐτά. Διότι ἐὰν εὑρεθῆ ἄνθρωπος
ν᾽ ἀδιαφορῆ ὀλίγον, εὔκολα πολιορκεῖται καὶ γίνεται αἰχμάλωτος τοῦ Δράκοντος τοῦ
πονηροῦ καὶ δολίου, καὶ ὁ τοιοῦτος εὑρίσκεται ἀσυγχώρητος εἰς τὴν κρίσιν, διότι
ἐπίστευσεν εἰς τὸν Τύραννον ἑκουσίως. Πολλῶν προσευχῶν καὶ δακρύων ἔχομεν ἀνάγκην,
ἀγαπητοί, διὰ νὰ εὑρεθῶμεν ἀκλόνητοι εἰς τοὺς πειρασμούς, διότι πολλὰ εἶναι τὰ φαντάσματα,
τὰ ὁποῖα γίνονται ἀπὸ τὸ θηρίον...
ΑΝΟΗΤΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΑΡΚΕΤΕΣ Μητροπόλεις ἐκδίδουν περιοδικά, πού ἀναφέρονται κυρίως στίς
δραστηριότητες τῶν Ποιμεναρχῶν τους. Πολλά εἶναι ἀξιόλογα καί ψυχωφελῆ. Δέν
λείπουν ὅμως και οἱ ἀξιοκρατικές ὑπερβολές, πού δέν ταιριάζουν σέ ἐκκλησιαστικά
ἔντυπα. Δέν θέλω νά κατηγορήσω κανέναν οὔτε καί νά γενικεύσω. Θέλω ὅμως νά ἀφυπνίσω
αὐτούς, πού κυριαρχοῦνται ἀπό το φοβερό καί ἀνόητο πάθος τῆς προβολῆς, γιατί ἐκτός
ἀπό τό γεγονός ὅτι οἱ ἴδιοι βαδίζουν τήν ὁδό τῆς ἀπωλείας, προκαλοῦν σκανδαλισμό καί σέ πολλούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους. Τά περιοδικά αὐτά εἶναι
ἔγχρωμα, πολυσέλιδα, πολυτελῆ και ὑπηρετοῦν ἕνα καί μόνο σκοπό: τήν προβολή τοῦ
οἰκείου Μητροπολίτη. Δημοσιεύονται δεκάδες φωτογραφίες του. Ἄλλοτε να προΐσταται
σέ κάποια ἀκολουθία, ἄλλοτε νά λειτουργεῖ, ἄλλοτε να ταξιδεύει καί ἄλλοτε νά
κόβει μέ τούς ἄρχοντες τοῦ κόσμου κορδέλλες ἐγκαινίων. Ὅλα αὐτά προβάλλονται ὡς
πολυσχιδές ἔργο τῆς Μητροπόλεώς του! Νοοτροπία πού δέν εἶναι σύμφωνη οὔτε μέ
τήν τακτική τῶν κοσμικῶν! Εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς μέ τή ρηχή σκέψη αὐτῶν τῶν
Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι μέ τίς πολλές φωτογραφίες, πού δημοσιεύουν
ἐπιτελοῦν θεοφιλές ἔργο! Ἀλήθεια, σέ τί ὠφελεῖ να βλέπεις τό ἐπιμελές τῆς κόμης
καί τῆς γενειάδος τοῦ Μητροπολίτη, τά βαρύτιμα ἄμφια πού φορεῖ, τά περιποιημένα
ράσα καί τά πολύχρωμα ζωστικά (μαῦρα, ὑπόλευκα, μπλέ, πορφυρά κ.λπ.), τίς περιοδεῖες
του ἀνά τήν Ἑλλάδα καί ὄχι μόνο, τά φαγοπότια, τίς ἀνέσεις καί τίς ἐκδηλώσεις
τιμῆς γιά τό πρόσωπό του;
O Συναξαριστής της ημέρας.
Κυριακή,
14 Μαΐου 2017
ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ. Ισιδώρου μάρτυρος του εν Χίω, Λεοντίου
αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Θεράποντος ιερομάρτυρος, Μάρκου νεομάρτυρος (1643).
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Οἱ
γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες. Ὑπηρέτησε στὸ ρωμαϊκὸ στρατὸ ἐπὶ βασιλέως Δεκίου
(249 – 250 μ.Χ.) καὶ προήχθη στὸ ἀξίωμα τοῦ Ὀπτίωνος. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἑλκυσθεῖ στὴν
Χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸ τελευταῖο του ταξίδι ἀπὸ ἄλλους Χριστιανοὺς ποὺ ὑπηρετοῦσαν
μαζί του στὴ ναυτικὴ στρατιωτικὴ δύναμη. Ὅταν ἦλθε στὴ Χίο ὁ Κεντυρίων Ἰούλιος
τὸν διέβαλε ἀναφέροντας στὸ ναύαρχο Νουμέριο ὅτι ἦταν Χριστιανὸς καὶ ἀρνιόταν νὰ
προσφέρει θυσία στοὺς θεούς. Τότε τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἀπείλησαν, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ
τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Ὑποβλήθηκε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια καὶ σὲ σκληρὸ
ξυλοδαρμὸ ποὺ κατανίκησε μὲ τὴν ἀδάμαστη πίστη του.
Η δυνατότητα της απελευθερώσεως του σαρκικού ανθρώπου από τα δεσμά της δαιμονικής βίας ως πρόβλημα αυτογνωσίας --- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών
Το πρόβλημα της απελευθερώσεως του σαρκικού ανθρώπου, από τον τυραννικό και
θανάσιμο εναγκαλισμό του με τη δαιμονική βία, δεν ήταν πρόβλημα μιας απλής
υπερβάσεως της αδυναμίας του να αποτινάξει το δαιμονικό αυτό ζυγό. Δεν είχε ο
άνθρωπος αυτός απλώς ανάγκη από μια ενίσχυση των εξασθενημένων, από την πράξη
της παραβάσεως της εντολής του Θεού, ψυχοσωματικών του δυνάμεων, για να
επιχειρήσει τήν προσπάθεια της απελευθερώσεώς του από την τυραννία της
δαιμονικής βίας.
*
Αυτό το έννοιωθε και ο ίδιος ο σαρκικός άνθρωπος, αφού εβίωνε ανελέητα τις
πολυποίκιλες, καταστροφικές γι’ αυτόν, συνέπειες της δουλωτικής υποταγής του
στις απαιτήσεις της βίας αυτής. Καταλάβαινε, με βαθειά ασφαλώς πικρία, ότι η
λύτρωσή του ήταν ήδη, ως νοητική σύλληψη, στη σχηματική της επιβαλλομένη
διαδικασία, ένα σύνθετο πρόβλημα, δηλωτικό του συμπλέγματος μεγάλου πλήθους
νοητικών και συλλογιστικών αδιεξόδων, που του συνειδητοποιούσαν τις
ανυπέρβλητες δυσκολίες της πρακτικής της υλοποιήσεως.
Πατριαρχείο Μόσχας: ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν
Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὡς ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἔκαμε πρόσφατα μερικές δηλώσεις, πού μᾶς παραξένεψαν. Εἶπε δηλαδή, ὅτι ἐμεῖς στή Ρωσία “ἀναγνωρίζομε στήν πράξη τά Μυστήρια τῶν παπικῶν, καί ἄν ἕνας
παπικός κληρικός προσέλθει στήν Ὀρθοδοξία, τόν δεχόμαστε ὡς κληρικό”...
(O.T. 1890)
Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ρώτησε:
«Κύριε, πως συμβαίνει,
μερικοί να ζουν λίγο στη γη και άλλοι να φθάνουν σε βαθειά γηρατειά; Και γιατί
άλλοι να βρίσκωνται μέσα σε φτώχεια και άλλοι να είναι πλούσιοι; Και πως οι
άδικοι μεν πλουταίνουν, ενώ οι δίκαιοι πένονται;».Τότε άκουσε φωνή να του λέγη:
«Αντώνιε, κοίτα τον εαυτό σου. Αυτά τα κανονίζει ο Θεός κατά την κρίση του και
δεν συμφέρει να τα μάθης».